Przejdź do zawartości

Imelda Marcos

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Imelda Romuáldez Marcos
Ilustracja
Imelda Marcos (1966)
Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1929
Manila, Filipiny

Pierwsza dama Filipin
Okres

od 30 grudnia 1965
do 25 lutego 1986

Przynależność polityczna

Partia Nacjonalistyczna

Małżonek

Ferdinand Marcos

Poprzedniczka

Evangelina Macaraeg

Następczyni

Corazon Aquino

Członek Izby Reprezentantów
Okres

od 1995
do 1998

Przynależność polityczna

Partia Nacjonalistyczna

Okres

od 2010
do 2019

Przynależność polityczna

Partia Nacjonalistyczna

Odznaczenia
Chief Commander Legii Honorowej (Filipiny) Order Gabrieli Silang (Filipiny) Wielki Łańcuch Orderu Serca Złotego (do 2005, Filipiny) Order Drogocennej Korony I Klasy (Japonia) Medal 2500-lecia Imperium Perskiego Krzyż Wielki Orderu Pro Merito Melitensi Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Krzyż Wielki I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Ferdinand i Imelda Marcos w 1979 roku
Imelda Romuáldez Marcos w 2006 roku

Imelda Romuáldez Marcos (ur. 2 lipca 1929 w Manili) – filipińska polityk, pierwsza dama Filipin (1965–1986), gubernator Regionu Stołecznego Manili (1975–1986), minister ekologii i budownictwa mieszkaniowego (1978–1986). W latach 1995–1998 i 2010–2019 deputowana do Izby Reprezentantów[1].

Żona dyktatora Filipin Ferdinanda Marcosa i matka 17. prezydenta kraju Bongbonga Marcosa[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Była laureatką konkursu piękności Miss Manila i została w 1954 r. żoną filipińskiego polityka Ferdinanda Marcosa. W 1965 r. Marcos został prezydentem Filipin, a od 1974 r. rządził w sposób autokratyczny. W czasie jego rządów Imelda Marcos weszła do kręgów władzy i została mianowana gubernatorem Regionu Stołecznego, ministrem ekologii oraz budownictwa mieszkaniowego.

W czasie choroby Marcosa faktycznie sprawowała władzę nad państwem. W imieniu męża wielokrotnie reprezentowała Filipiny za granicą, między innymi stała na czele delegacji do Moskwy uczestniczących w pogrzebach kolejnych przywódców ZSRR – Leonida Breżniewa (1982), Jurija Andropowa (1984) i Konstantina Czernienko (1985). W 1971 reprezentowała Filipiny na obchodach 2500-lecia Cesarstwa Perskiego, które były jednym z największych w historii zgromadzeń koronowanych głów i przywódców z całego świata. 7 grudnia 1972 roku została ciężko zraniona nożem przez zamachowca.

Po obaleniu rządów klanu Marcosów w 1986 r., Marcosowie schronili się na Hawajach. Słynna stała się wtedy jej ekstrawagancja, a Imelda Marcos stała się sławna z powodu pozostawionej w rezydencji prezydenckiej Malacañan Palace olbrzymiej kolekcji luksusowego obuwia (1006 szt.), 15 płaszczy z norek, 508 długich płaszczy, 888 torebek, 65 parasolek, 71 par okularów przeciwsłonecznych[2].

Trzy lata po śmierci Marcosa w 1989 r. Imelda Marcos powróciła na Filipiny i wystartowała w wyborach prezydenckich, w których doznała porażki, lecz zdobyła miejsce w Izbie Reprezentantów. W 1998 r. ponownie próbowała, bez skutku, zdobyć fotel prezydencki. Po wygaśnięciu jej immunitetu w 2001 r. została aresztowana i oskarżona o malwersacje finansowe, które miały miejsce za rządów Marcosów, lecz została uniewinniona.

W kwietniu 2010 ukazał się album koncepcyjny „Here Lies Love”[3] Davida Byrne’a i Fatboy Slima, z udziałem 22 wokalistek, poświęcony osobie Imeldy Marcos.

W latach 2010–2019 ponownie sprawowała funkcję deputowanej do filipińskiej Izby Reprezentantów[4].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 1978 została odznaczona jako pierwsza Krzyżem Wielkim Gawad Mabini[5]. Uhonorowana także wojskową komandorią Legii Honorowej w 1972, kobiecym Orderem Gabrieli Silang[6] i Wielkim Łańcuchem Orderu Serca Złotego w 1965[7].

Otrzymała też wiele zagranicznych odznaczeń, np.:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Imelda Marcos | Filipino Politician, Philanthropist & Activist | Britannica [online], www.britannica.com, 11 marca 2024 [dostęp 2024-03-30] (ang.).
  2. ↑ Imeldarabilia: A Final Count, Time/CNN 1987. time.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-08-19)]. [dostęp 2010-06-10].
  3. ↑ Album Here Lies Love.
  4. ↑ Tracking | GMA News Online [online], www.gmanetwork.com [dostęp 2017-11-23] (ang.).
  5. ↑ Gawad Mabini. gov.ph. [dostęp 2016-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-28)]. (ang.).
  6. ↑ Here Lies Love With David Byrne and Imelda Marcos, A Theatrical Production From An Alternative View-Point. hubpages.com. [dostęp 2016-04-14]. (ang.).
  7. ↑ The Order of the Golden Heart. gov.ph (Official Gazette). [dostęp 2016-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-06)]. (ang.).
  8. ↑ Filipino recipients of Japanese decorations and Japanese recipients of Philippine decorations. [dostęp 2016-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-13)].
  9. ↑ State Visit to the Kingdom of Thailand by President Ferdinand Marcos & First Lady Imelda Marcos hosted by King Bhumibol Adulyadej, Queen Sirikit & Prime Minister Thanom Kittikachorn Jan. 1968.
  10. ↑ The Order of pro Merito Melitensi. [dostęp 2016-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-11)].
  11. ↑ Boletín Oficial del Estado – Núm. 50/1974.
  12. ↑ Visit to the Kingdom of Nepal by First Lady Imelda Marcos to Attend the Coronation of King Birendra and Queen Aishwarya Feb. 1975.
  13. ↑ Official Week in Review: April 7 – April 13, 1975. [dostęp 2016-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (lutego 14, 2016)].
  14. ↑ State Visit to the Philippines by President El Hadj Omar Bongo of the Republic of Gabon & his wife First Lady Marie Josephine Bongo hosted by President Ferdinand Marcos & First Lady Imelda Marcos July 8-11, 1976.
  15. ↑ Official Week in Review: March 1 – March 9, 1976. [dostęp 2016-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (lutego 14, 2016)].
  16. ↑ a b Asiaweek. Nr 5/1979, s. 21.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Imelda_Marcos&oldid=74446845”