Wilgotnica mała

Wilgotnica mała
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	wodnichowate
Rodzaj	wilgotnica
Gatunek	wilgotnica mała
	Nazwa systematyczna
	Hygrocybe parvula (Peck) Murrill; N. Amer. Fl. (New York) 9(6): 378 (1916)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wilgotnica mała (Hygrocybe parvula (Peck) Murrill) – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hygrocybe, Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1876 r. Charles Horton Peck nadając mu nazwę Hygrophorus parvulus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1916 r. William Alphonso Murrill^[1].

Synonimy^[2]:

Hygrophorus parvulus Peck 1876
Pseudohygrocybe parvula (Peck) Kovalenko 1988

Nazwę polską nadała w 1997 r. Barbara Gumińska^[3].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 0,7–2 cm, początkowo hełmiasto sklepiony, później rozpostarty lub nieco na środku wklęsły. Jest higrofaniczny; w stanie wilgotnym brzeg prążkowany od prześwitujących blaszek, powierzchnia lepka, ochrowopomarańczowa, czasem z czerwonym odcieniem, w stanie suchym sucha i gładka, jaśniejsza – piaskowa^[4].

Blaszki

Zbiegające, z blaszeczkami, szerokie, białe lub żółtawe (czasem z pomarańczowoczerwonym odcieniem). Ostrza równe^[4].

Trzon

Wysokość 2–5 cm, średnica od 0,1 do 0,3 cm, zwężający się ku podstawie, prosty, czasem pofalowany, w środku pusty. Powierzchnia gładka, jedwabista, sucha^[4].

Miąższ

Cienki, kruchy, ochrowożółty lub pomarańczowy, niezmienny, bez zapachu, o łagodnym smaku^[4].

Wysyp zarodników

Biały, zarodniki elipsoidalne, gładkie^[4].

Występowanie i siedlisko

Opisano występowanie wilgotnicy małej na nielicznych stanowiskach w Ameryce Północnej i Środkowej, w Europie i Australii^[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano 3 stanowiska^[3]. Ma status E – gatunek zagrożony wymarciem, którego przeżycie jest mało prawdopodobne, jeśli nadal będą utrzymywać się czynniki zagrożenia^[6]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Szwajcarii i Niemczech^[3].

Można ją spotkać wśród traw i mchów na łąkach, pastwiskach, rzadziej w lasach. Owocniki wytwarza od sierpnia do października^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum [online] [dostęp 2019-02-10] .
↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2019-02-10] .
↑ ^a ^b ^c Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f B. Gumińska, Flora Polska (Flora of Poland). Grzyby (Mycota). Tom XXVI. Wodnichowate (Hygrophoraceae), Kraków: Uniwersytet Jagielloński, Instytut Botaniki, 1997, ISBN 83-7052-949-6
↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2019-02-10] .
↑ ZbigniewZ. Mirek ZbigniewZ., Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006, ISBN 83-89648-38-5 .

[if-1] Index Fungorum [online] [dostęp 2019-02-10] .

[2] Species Fungorum [online] [dostęp 2019-02-10] .

[checklist-3] Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1

[guminska-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f B. Gumińska, Flora Polska (Flora of Poland). Grzyby (Mycota). Tom XXVI. Wodnichowate (Hygrophoraceae), Kraków: Uniwersytet Jagielloński, Instytut Botaniki, 1997, ISBN 83-7052-949-6

[5] Discover Life Maps [online] [dostęp 2019-02-10] .

[6] ZbigniewZ. Mirek ZbigniewZ., Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006, ISBN 83-89648-38-5 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]