Przejdź do zawartości

Huis ten Bosch

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Huis ten Bosch
Ilustracja
Państwo

 Holandia

Prowincja

 Holandia Południowa

Miejscowość

Haga

Adres

's-Gravenhaagse Bos 10, 2863 BD Den Haag

Typ budynku

pałac

Styl architektoniczny

barok

Architekt

Pieter Post

Inwestor

Fryderyk Henryk Orański, księżna Amalia

Kondygnacje

3

Rozpoczęcie budowy

1645

Plan budynku
Plan budynku
Położenie na mapie Hagi
Mapa konturowa Hagi, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Huis ten Bosch”
Położenie na mapie Holandii
Mapa konturowa Holandii, po lewej znajduje się punkt z opisem „Huis ten Bosch”
Położenie na mapie Holandii Południowej
Mapa konturowa Holandii Południowej, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Huis ten Bosch”
Ziemia52°05′35,0″N 4°20′37,8″E/52,093056 4,343833
Strona internetowa

Huis ten Boschzabytkowy pałac w Hadze, od 2019 roku miejsce zamieszkania holenderskiej rodziny królewskiej[1].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Kamień węgielny pod budowę pałacu wmurowano w 1645 roku. Początkowo pełnił funkcję letniej rezydencji księcia Fryderyka Henryka Orańskiego i jego żony, księżnej Amalii. Zaprojektował go Pieter Post, który przyczynił się też do budowy Mauritshuis oraz pałacu Noordeinde[2].

Kiedy Fryderyk zmarł w 1647 roku, wdowa po nim, Amalia, przekształciła obiekt w pomnik zmarłego męża. Pod okiem malarza i architekta Jacoba van Campena centralna komnata, Oranjezaal, została poświęcona życiu i pracy księcia[3]. W 1702 roku pałac przeszedł w ręce króla Prus, który posiadał go do 1732 roku, w którym to oddał go Wilhelmowi IV Orańskiemu. Ten podjął się renowacji budynku. Do budynku dobudowano dwa skrzydła projektu Daniela Marota[2].

Podczas okupacji francuskiej w latach 1795–1813 Ludwik Bonaparte przebudował część wnętrz pałacu w stylu empire. Do 1805 roku rezydencja służyła jako muzeum, kiedy to wprowadził się do niej Rutger Jan Schimmelpenninck. Około rok później zamieszkiwał ją sam Ludwik Bonaparte. W 1807 roku ten przeprowadził się do Utrechtu. Po ogłoszeniu Wilhelma Fryderyka Oranje-Nassau królem Niderlandów w 1815 roku z Huis ten Bosch korzystali rodziny królewskiej, w tym król Wilhelm I i jego żona, królowa Wilhelmina[2].

Podczas II wojny światowej pałac został poważnie zniszczony. Odbudowa rezydencji trwała w latach 1950–1981. Po jej ukończeniu, 10 sierpnia 1981 roku, do pałacu wprowadziła się królowa Beatrycze z mężem Clausem. W 2014 roku Beatrycze wyprowadziła się do zamku Drakensteyn. Od 2019 roku obiekt jest zamieszkiwany przez królową Maksymę, króla Wilhelma-Aleksandra oraz ich córki[2].

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Budynek barokowy, trójkondygnacyjny. Wzniesiony według projektu Pietera Posta[1]. Jego plan jest oparty na pałacach włoskich – symetryczny, apartamenty są rozłożone wokół centralnego holu, nazywanego Oranjezaal, który jest zwieńczony kopułą[4].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Park tematyczny Huis Ten Bosch (jap. Hausu Ten Bosu) w Japonii

[edytuj | edytuj kod]

Hausu Ten Bosu to park rozrywki o powierzchni ponad 150 ha nad zatoką Ōmura, w Sasebo, w prefekturze Nagasaki. Jest to replika holenderskiego miasta. Nazwa parku pochodzi od rezydencji holenderskiej rodziny królewskiej. Można w nim podziwiać: kanały, wiatraki, ogrody i architekturę. W zależności od pory roku organizowane są imprezy, jak na przykład festiwal tulipanów wiosną, czy pokaz sztucznych ogni latem[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Ministry of General Affairs, Huis ten Bosch Palace – Royal House of the Netherlands [online], www.royal-house.nl, 15 października 2015 [dostęp 2021-04-14] (ang.).
  2. a b c d Ministry of General Affairs, History – Huis ten Bosch Palace – Royal House of the Netherlands [online], www.royal-house.nl, 15 października 2015 [dostęp 2021-04-14] (ang.).
  3. De Oranjezaal l Verantwoording [online], web.archive.org, 2 grudnia 2020 [dostęp 2021-04-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-12-02].
  4. Palace Huis ten Bosch l DenHaag.com [online], denhaag.com [dostęp 2021-04-14] (ang.).
  5. Huis Ten Bosch (. japan-guide.com, 2021. [dostęp 2021-04-19]. (ang.).