Hołowaniwsk

Hołowaniwsk
Голованівськ
	Herb
Państwo	Ukraina
Obwód	kirowohradzki
Rejon	hołowaniwski
Populacja (2020); • liczba ludności	; 5811
Nr kierunkowy	380 5252
Kod pocztowy	26500
	Położenie na mapie obwodu kirowohradzkiego Hołowaniwsk
	Położenie na mapie Ukrainy Hołowaniwsk
	48°22′48″N 30°26′50″E/48,380000 30,447222

Hołowaniwsk (ukr. Голованівськ, Hołowaniwśk) – osiedle typu miejskiego na Ukrainie, w obwodzie kirowohradzkim, siedziba administracyjna rejonu hołowaniwskiego, nad Kajnarą. W 2020 roku liczyło ok. 5,8 tys. mieszkańców^[1].

Opis

Hołowaniwsk położony jest w zachodniej części obwodu kirowogradzkiego. Przez jego terytorium przepływa rzeka Kajnara.

Historia

Obszar Hołowaniwska zamieszkany był już trzy tysiące lat p.n.e., o czym świadczą pozostałości osady kultury trypolskiej odkryte w centrum osiedla, na lewym brzegu rzeki Kajnary.

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z dokumentów eparchii podolskiej z 1764 roku. Nowożytna osada zasiedlona została głównie przez ludność z Podola i Kijowszczyzny. Właścicielami miejscowości byli wówczas Potoccy. Pod koniec XVIII stulecia Hołowaniwsk określany był już jako miasteczko i stanowił siedzibę wołości w ujeździe bałckim, w guberni podolskiej.

W drugiej połowie XIX wieku miejscowość obejmowała 314 gospodarstw i liczyła ok. 4,8 tys. mieszkańców. Znajdowały się w niej cerkiew prawosławna, kościół, synagoga, dwie gospody, wytwórnia świec, gorzelnia, garbarnia, cegielnia, ubojnia oraz dwa młyny wodne.

W 1890 roku niedaleko miasteczka wybudowano linię kolejową oraz stację, która otrzymała nazwę Hołowaniwsk.

Na początku XX w. w Gołowanowsku znajdowało się 5 fabryk (ceglanych, powozowych, gorzelni, skórzanych i świeczniczych), bank, hotel, 106 sklepów, dwie karczmy, karczma itp. W 1908 roku otwarto Dom hazardowy^[2].

W 1914 r. Wykopano studnię , która działa do dziś.

Podczas wojny radziecko-ukraińskiej 6-15 stycznia 1920 r. działał tu Konny Pułk Czarnych Zaporożców Ukraińskiej Republiki Ludowej^[3].

W 1923 roku miejscowość została ustanowiona siedzibą nowo utworzonego rejonu hołowaniwskiego.

W czasie II wojny światowej Hołowaniwsk był okupowany przez wojska hitlerowskie od 30 lipca 1941 roku do 15 marca 1944 roku i działał wówczas niemiecki obóz koncentracyjny.

W 1957 miejscowość otrzymała status osiedla typu miejskiego^[4].

W 2015 roku odsłonięto pomnik żołnierzy poległych w czasie wojny rosyjsko-ukraińskiej^[5].

Przypisy

↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2020 року. Статистичний збірник. За редакцією Марії ТІМОНІНОЇ. Київ: Державна служба статистики України, 2020, s. 41.
↑ Босько В. Гральний дім у Голованівську // Історичний календар Кіровоградщини на 2008 рік. Люди, події, факти. Кіровоград: Центрально-Українське видавництво, 2007. — С. 81-82
↑ Коваленко Сергій. Чорні Запорожці: історія полку. — К.: Видавництво «Стікс», 2012
↑ Історія міст і сіл Української РСР. Кіровоградська область. T. 11. Київ: Головна редакція Української радянської енциклопедїї Академії наук УРСР, 1972, s. 202-209.
↑ Єпископ Марк взяв участь відкритті пам'ятника загиблим воїнам Голованівщини. Архівовано.

Linki zewnętrzne

Hołowaniewskie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 107 .

[ukrstat-1] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2020 року. Статистичний збірник. За редакцією Марії ТІМОНІНОЇ. Київ: Державна служба статистики України, 2020, s. 41.

[2] Босько В. Гральний дім у Голованівську // Історичний календар Кіровоградщини на 2008 рік. Люди, події, факти. Кіровоград: Центрально-Українське видавництво, 2007. — С. 81-82

[ReferenceA-3] Коваленко Сергій. Чорні Запорожці: історія полку. — К.: Видавництво «Стікс», 2012

[istoriya-4] Історія міст і сіл Української РСР. Кіровоградська область. T. 11. Київ: Головна редакція Української радянської енциклопедїї Академії наук УРСР, 1972, s. 202-209.

[5] Єпископ Марк взяв участь відкритті пам'ятника загиблим воїнам Голованівщини. Архівовано.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]