Histogram
Histogram (z stgr. ιστos - „maszt”, γραµµα - „coś zapisanego”)[1] – jeden z graficznych sposobów przedstawiania rozkładu empirycznego cechy ilościowej. Składa się z szeregu prostokątów umieszczonych na osi współrzędnych. Prostokąty te są z jednej strony wyznaczone przez przedziały klasowe (patrz: szereg rozdzielczy) wartości cechy, natomiast ich wysokość jest określona przez liczebności (lub częstości, ewentualnie gęstość częstości) elementów wpadających do określonego przedziału klasowego[2].
Jeśli histogram pokazuje liczebności, a nie gęstość częstości, wówczas szerokości przedziałów powinny być równe.
Interpretacja histogramu
[edytuj | edytuj kod]
Przykładowa interpretacja histogramu z rysunku obok:
- luka w histogramie:
- podejrzenie nieprawidłowego odczytu (brak danych),
- podejrzenie błędu urządzenia pomiarowego.
- histogram z dwoma wierzchołkami:
- tzw. rozkład dwumodalny, który powstaje często, gdy badana populacja jest połączeniem dwóch odrębnych populacji, np. połączono wyroby z różnych procesów wytwórczych.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Terminu „histogram” po raz pierwszy użył Karl Pearson[1]. Najstarsze znane przedstawienie histogramu pojawia się w książce Williama Playfaira The Commercial and Political Atlas z 1786 r.[1]
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Yannis Ioannidis, The History of Histograms (abridged), „Proceedings 2003 VLDB Conference”, 2003, s. 19–30, DOI: 10.1016/B978-012722442-8/50011-2.
- ↑ Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”, 2001, s. 129. ISBN 83-88149-41-5.