Hervé Juvin

Hervé Juvin
Data i miejsce urodzenia	29 stycznia 1956 ; Malestroit
Zawód, zajęcie	eseista, publicysta, konsultant

Hervé Juvin (ur. 29 stycznia 1956 w Malestroit) – francuski eseista, publicysta i konsultant, poseł do Parlamentu Europejskiego IX kadencji.

Życiorys

Kształcił się w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu. Zajął się działalnością konsultingową, doradzając m.in. instytucjom finansowym. W 1989 założył think tank Equinoxe. W latach 90. pełnił funkcję sekretarza generalnego fundacji Fondation Finance, której przewodniczącym był Raymond Barre^[1]. Później kierował think tankiem Observatoire Eurogroup Consulting, związanym z przedsiębiorstwem konsultingowym. Był też wiceprzewodniczącym AGIPI, organizacji pozarządowej sektora ubezpieczeniowego^[2]. Jest autorem licznych książek z zakresu ekonomii, finansów i zarządzania^[3].

W ramach aktywności politycznej podjął współpracę z Frontem Narodowym (przekształconym w 2018 w Zjednoczenie Narodowe). W trakcie kampanii prezydenckiej w 2017 współtworzył przemówienia Marine Le Pen, głównie z zakresu ekologii^[2]. W wyborach w 2019 uzyskał mandat eurodeputowanego IX kadencji^[4]. W 2021 bezskutecznie ubiegał się o prezydenturę regionu Kraj Loary, został wówczas wybrany do rady regionalnej^[5].

W 2022 został prawomocnie skazany na karę grzywny za stosowanie przemocy fizycznej wobec żony^[6].

Publikacje

Le devoir de gestion: quand l'Etat-Providence se retire, chacun doit gérer sa vie, Éditions Les Djinns, Paryż 1996.
Les marchés financiers: voyage au coeur de la finance mondiale, Éd. d'Organisation, Paryż 2003.
L'Avènement du corps, Gallimard, Paryż 2006.
Produire le monde. Pour une croissance écologique, Gallimard, Paryż 2008.
L'Occident mondialisé: Controverse sur la culture planétaire (współautor Gilles Lipovetsky), Grasset, Paryż 2010.
Le renversement du monde. Politique de la crise, Gallimard, Paryż 2010.
La grande séparation. Pour une écologie des civilisations, Gallimard, Paryż 2013.
Le Mur de l'Ouest n'est pas tombé: Les idées qui ont pris le pouvoir et comment le reprendre, Éditions Pierre-Guillaume de Roux, Paryż 2015.
Le gouvernement du désir, Gallimard, 2016.
France, le moment politique: Pour que la France vive!, Éditions du Rocher, Monako 2018.

Przypisy

↑ Hervé Juvin. agoravox.fr. [dostęp 2019-01-13]. (fr.).
↑ ^a ^b Européennes: pour remplacer Marine le Pen, la guerre des trois aura-t-elle lieu?. nouvelobs.com, 12 września 2018. [dostęp 2019-01-13]. (fr.).
↑ Hervé Juvin. versobooks.com. [dostęp 2019-01-13]. (ang.).
↑ Européennes: découvrez les 79 nouveaux députés français. lejdd.fr, 26 maja 2019. [dostęp 2019-05-27]. (fr.).
↑ Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2021. interieur.gouv.fr. [dostęp 2021-06-28]. (fr.).
↑ Clément Guillou: MEP Hervé Juvin convicted of domestic violence, dismissed by far-right Rassemblement National. lemonde.fr, 7 listopada 2022. [dostęp 2022-11-15]. (ang.).

[bio-1] Hervé Juvin. agoravox.fr. [dostęp 2019-01-13]. (fr.).

[nou-2] Européennes: pour remplacer Marine le Pen, la guerre des trois aura-t-elle lieu?. nouvelobs.com, 12 września 2018. [dostęp 2019-01-13]. (fr.).

[3] Hervé Juvin. versobooks.com. [dostęp 2019-01-13]. (ang.).

[4] Européennes: découvrez les 79 nouveaux députés français. lejdd.fr, 26 maja 2019. [dostęp 2019-05-27]. (fr.).

[5] Elections régionales et des assemblées de Corse, Guyane et Martinique 2021. interieur.gouv.fr. [dostęp 2021-06-28]. (fr.).

[6] Clément Guillou: MEP Hervé Juvin convicted of domestic violence, dismissed by far-right Rassemblement National. lemonde.fr, 7 listopada 2022. [dostęp 2022-11-15]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]