Przejdź do zawartości

Herb Saksonii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Herb Wolnego Państwa Saksonii (niem.: Landeswappen des Freistaates Sachsen) występuje w dwóch wersjach: jako herb państwowy, używany tylko przez instytucje państwowe, i jako oznaka herbu, którą może używać każdy.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Zasadniczy "Herb Ruciany" (Rautenkranzwappen) Saksonii – obecny herb republiki – pochodzi od herbu Królestwa Saksonii i składa się z dwóch elementów: tarczy herbowej z pięcioma złotymi i pięcioma czarnymi poziomymi pasami, która pojawia się w XII wieku jako godło panującej wówczas w Saksonii–Wittenberdze dynastii askańskiej, posiadającej godność elektorów Rzeszy i wygasłej w 1422 w linii męskiej. 6 stycznia 1423 margrabia Miśni Fryderyk I Saski z rodu Wettynów przejął księstwo Wittenberga i godność elektora Rzeszy (kurfirsta) i przybrał jako herb Saksonii dawną askańską tarczę herbową z drugim elementem herbu, położonym ukośnie na prawo zielonym paskiem symbolizującym gałązkę ruty (według legendy książę Bernard III Askańczyk (1180-1212) założył na hełm wieniec z ruty jako koronę przy nadaniu mu Saksonii jako lenna, ale gałązka ruty pojawiła się w herbie Saksonii dopiero w 1262). Od tej pory "Ruciany Herb" jest głównym godłem Saksonii.

Herbu tego używały wszystkie księstwa saskie (jak. np. Saksonia-Coburg, Saksonia-Altenburg, itp.) rządzone przez dynastię Wettynów.

W herbie Polski (złożonym) występuje jako element centralny za rządów królów Augusta Mocnego i Augusta III oraz w dwupolowym herbie Księstwa Warszawskiego za czasów Fryderyka Augusta I.

Herby dzielnicowe w dzisiejszej Saksonii

[edytuj | edytuj kod]

Konstytucja Republiki Saksonii (Art.2) zezwala na używanie na terenie osiedlenia Serbołużyczan ich własnej flagi i godła narodowego, oraz na używanie na terenie należącej do Saksonii części Dolnego Śląska (okolice Görlitz, właściwie: Śląskie Łużyce) flagi i godła dolnośląskiego na równych prawach z godłem i flagą państwową.

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Karl Fürst von Hohenlohe-Waldenburg, Der sächsische Rautenkranz, Stuttgart 1864
  • Gert Oswald, Lexikon der Heraldik, Leipzig 1984