Henry Linderman
| |
| Data i miejsce urodzenia |
25/26 grudnia 1825 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 stycznia 1879 |
| 12. Dyrektor U.S. Mint | |
| Okres urzędowania |
od 1867 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| 14. Dyrektor U.S. Mint | |
| Okres urzędowania |
od 1873 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
.png){kind=small}
| |
Henry Richard Linderman (ur. 25/26 grudnia 1825 w Lehman, zm. 27 stycznia 1879 w Waszyngtonie) – amerykański lekarz, urzędnik U.S. Mint i jej dwukrotny dyrektor w latach 1867–1869 i 1873–1878.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 25[1] lub 26 grudnia 1825[2] roku w Lehman w hrabstwie Pike (Pensylwania) w rodzinie Johna i Rachel Lindermanów[1]. Jego ojciec przez około 50 lat był lekarzem na obszarze Doliny Delaware[3].
Początkowo uczył się medycyny od swojego ojca. W 1846 roku ukończył medycynę na City University of New York. Następnie rozpoczął praktykę lekarską w hrabstwach Pike i Carbon[4] gdzie prowadził ją aż do roku 1853[3].
W 1853 roku został zatrudniony jako urzędnik w biurze dyrektora U.S. Mint w Filadelfii gdzie pracował przez 12 lat. W 1865 roku zrezygnował ze stanowiska i zaangażował się w prywatne przedsięwzięcie[2][3].
W 1867 roku został powołany na stanowisko dyrektora U.S. Mint[2]. Sprawował je do 1869 roku i został zastąpiony przez Jamesa Pollocka. W okresie swojego urzędowania zgłosił problem ze srebrnym dolarem Seated Liberty. Według niego większość srebrnych dolarów wybitych przez mennicę była od razu wywożona za granicę przez osoby prowadzące handel w Indiach Wschodnich lub wykupowana przez kolekcjonerów[5].
W uznaniu doświadczenia i wiedzy Lindermana sekretarz skarbu George S. Boutwell wyznaczył go do przeprowadzenia kontroli w oddziałach mennicy na zachodzie kraju. W latach 1869–1870 pracował z Johnem Knoxem nad Coinage Act of 1873 (znany jako Mint Act of 1873)[3]. W 1870 roku prezydent Ulysses Grant poprosił Lindermana o odwiedzenie europejskich mennic, sprawdzenie stosowanych tam metod bicia monet, a także zbadanie stosunku wartości między srebrem a złotem w Europie. Na podstawie obserwacji poczynionych podczas wyjazdu stał się zwolennikiem standardu złota. W 1872 roku otwierał oddział mennicy i biuro probiercze w San Francisco. Ponadto wraz z prof. Robertem Rogersem prowadził prace nad stratami ponoszonymi podczas prowadzenia operacji finansowych z użyciem srebra i złota[4]. Zauważył, że amerykańskie przedsiębiorstwa tracą na sprzedaży swoich towarów do Chin i Japonii oraz na obsłudze swojej działalności w Azji w meksykańskim dolarze. Tworzyło to jednocześnie rynek zbytu dla meksykańskiego srebra kosztem amerykańskiego[6]. W 1872 roku w raporcie dla sekretarza skarbu zasugerował bicie własnej, srebrnej monety handlowej o stałej wadze 27,21 g i zawartości 24,49 g srebra próby 900. Informacje o wadze i próbie miałyby się pojawić na monecie, co przekładałoby się na jej wiarygodność. Prestiż monety byłby dodatkowo budowany przez wizerunek i wykonanie, których brakowało dolarowi meksykańskiemu[7].
Uchwalona w 1873 roku Coinage Act wstrzymała bicie srebrnych jednodolarówek i zniosła bimetalizm, który od czasu odkrycia złota w Kalifornii praktycznie nie funkcjonował w Stanach Zjednoczonych[8]. Ponadto ta sama ustawa zainicjowała bicie amerykańskiego dolara handlowego[9].
W 1873 roku prezydent Grant powołał go ponownie na stanowisko dyrektora mennicy[2]. W 1874 roku Henry Linderman zaproponował powtórne rozważenie wprowadzenia w Stanach Zjednoczonych złotej monety o nominale 50 dolarów. Millman twierdzi jednak, że pomysł ten nie wynikał z potrzeb rynkowych. Dyrektor mennicy prywatnie był kolekcjonerem monet i pomysł wybicia monety Half Union interpretuje się jako chęć osiągnięcia zysku[10].
Od czerwca 1878 roku stan zdrowia Lindermana zaczął się pogarszać. Miał problemy m.in. z nerkami. Zmarł w Waszyngtonie 27 stycznia 1879 roku[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Johnson 1906 ↓, s. 436.
- ↑ a b c d Death of Mint Director Linderman, „The Evening Star”, 28 stycznia 1879, s. 1 [dostęp 2023-01-27].
- ↑ a b c d Obituary: Henry R. Linderman, „The New York Times”, 28 stycznia 1879 [dostęp 2023-01-27].
- ↑ a b Johnson 1906 ↓, s. 437.
- ↑ Julian 1993 ↓, s. 544.
- ↑ Garnett 1917 ↓, s. 91-92.
- ↑ Garnett 1917 ↓, s. 92-93.
- ↑ Coulson ↓.
- ↑ Julian 1993 ↓, s. 872.
- ↑ Millman 2021 ↓.
- ↑ Death of Mint Director Linderman, „The Evening Star”, 28 stycznia 1879, s. 1 [dostęp 2023-01-27].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Thomas Coulson, Collecting Liberty Seated Dollars, „Liberty Coin Service” [dostęp 2023-01-27].
- George Evans, Illustrated history of the United States mint with a complete description of American coinage, from the earliest period to the present time. The process of melting, refining, assaying, and coining gold and silver fully described, Philadelphia: G.G. Evans, 1888 [dostęp 2023-01-27].
- Porter Garnett, The History of the Trade Dollar, „The American Economic Review”, 7 (1), 1917, s. 91-97 [dostęp 2023-01-27].
- Rossiter Johnson, The Biograpghical Dictionary of America, Boston: American Biographical Society, 1906 [dostęp 2023-01-27].
- Robert W. Julian, Historical Background Libert Seated Silver Dollars 1840-1873, [w:] David Bowers, Silver Dollars & Trade Dollars of the United States: A Complete Encyclopedia, t. 1, Wolfeboro: Bowers and Merena Galleries, Inc., 1993 [dostęp 2023-01-27].
- Everett Millman, Half Union: The Forgotten 50 Dollar U.S. Gold Coin, „Gainesville Coins”, 5 stycznia 2021 [dostęp 2023-01-27].