Przejdź do zawartości

Helena Rakoczy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Helena Rakoczy
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 grudnia 1921
Kraków

Data i miejsce śmierci

2 września 2014
Kraków

Wzrost

166 cm

Informacje klubowe
Klub

Wawel Kraków, Korona Kraków

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
brąz Melbourne 1956 gimnastyka
(ćwiczenia z przyborem drużynowo)
Mistrzostwa świata
złoto Bazylea 1950 wielobój indywidualny
złoto Bazylea 1950 ćwiczenia wolne
złoto Bazylea 1950 równoważnia
złoto Bazylea 1950 skok
brąz Bazylea 1950 poręcze
brąz Rzym 1954 wielobój
brąz Rzym 1954 poręcze
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy II klasy
Grób Heleny Rakoczy na cmentarzu Rakowickim

Helena Rakoczy z domu Krzynówek (ur. 23 grudnia 1921 w Krakowie, zm. 2 września 2014 tamże) – polska gimnastyczka, mistrzyni świata i medalistka olimpijska.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się 23 grudnia 1921 w Krakowie. Jej rodzicami byli Wincenty Krzynówek i Anna Bieniek[1]. Jej pierwszym klubem był krakowski Sokół. Z klubem była związana do wybuchu II wojny światowej. W 1937 na pierwszym zlocie sokołów zajęła 3. miejsce w dziesięcioboju będącym mieszanką konkurencji gimnastycznych i lekkoatletycznych. W okresie II wojny światowej jej kariera uległa zawieszeniu. W 1945 roku wznowiła treningi w reaktywowanym Sokole[2]. W 1950 na mistrzostwach świata w Bazylei zdobyła 4 złote medale[3]. W tym samym roku została odznaczona Orderem Sztandaru Pracy II klasy. W 1952 doznała kontuzji ścięgien i pęknięcia kości. Pomimo kontuzji wystartowała w igrzyskach olimpijskich w Helsinkach zajmując 7. miejsce w wieloboju indywidualnie i 8. miejsce drużynowo[4]. Na mistrzostwach świata w Rzymie w 1954 zdobyła brązowe medale w wieloboju i ćwiczeniach na poręczach[5]. W 1956 roku na igrzyskach olimpijskich w Melbourne zdobyła brązowy medal[6]. Sześciokrotnie zdobywała także mistrzostwo Polski w wieloboju indywidualnym.

Reprezentowała Koronę Kraków i Wawel Kraków. Mierzyła 166 cm, a w trakcie kariery zawodniczej ważyła ok. 55 kg.

Na olimpiadach uzyskała następujące wyniki:

  • 1952 – 43 m. – wielobój indywidualny, 70,74 pkt. (ćw. wolne – 18 m, równoważnia – 99 m., poręcze – 104 m., skok – 7 m.)
  • 1952 – 8 m. – wielobój drużynowy, 483,72 pkt.
  • 1956 – brązowa medalistka – ćwiczenia zespołowe z przyborem, 74,00 pkt.
  • 1956 – 8 m. – wielobój indywidualny, 73,70 pkt. (ćw. wolne – 14 m., równoważnia – 16 m., poręcze – 5 m., skok – 7 m.)
  • 1956 – 4 m. – wielobój drużynowy, 436,50 pkt.

W drużynie była 5. w 1950 i 6. w 1954.

Po zakończeniu kariery sportowej pracowała jako trener, m.in. z kadrą narodową. Przygotowywała kadrę do igrzysk olimpijskich w Rzymie, Tokio 1964 i Monachium 1972[7]. W 2004 została wpisana do Międzynarodowej Galerii Sław[7].

W 1989 przeprowadziła się z Bronowic na osiedle Bieżanów[8]. Była żoną Władysława Rakoczego (zmarłego w 1999)[8].

Została pochowana na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XIB, rząd 16, miejsce 11)[9].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]