Harry Goldschmidt
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Harry Goldschmidt (ur. 17 czerwca 1910 w Bazylei[1][2][3], zm. 19 listopada 1986 w Dreźnie[2][3]) – szwajcarski muzykolog, działający w NRD.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem kupca i nauczycielki[3]. Studiował dyrygenturę pod kierunkiem Felixa Weingartnera w konserwatorium w Bazylei[1][3]. Odbył ponadto studia w zakresie muzykologii, etnologii i filozofii na Uniwersytecie Bazylejskim, gdzie do grona jego wykładowców należeli Karl Nef i Jacques Handschin[1]. Uzupełniające studia muzyczne odbył u Hermanna Scherchena w Królewcu[1][3]. Od 1930 do 1931 roku był uczniem Staatliche Musikhochschule w Berlinie[3]. Po powrocie do Szwajcarii współpracował jako krytyk muzyczny z „Basler National-Zeitung” (1933–1939) i „Vorwärts” (1945–1949)[1][3]. W latach 1939–1945 odbywał służbę wojskową w armii szwajcarskiej[3]. Działał w środowisku robotniczym, organizując koncerty i dyrygując stowarzyszeniami chóralnymi[1].
W 1948 roku osiadł w Berlinie Wschodnim[3]. W latach 1949–1950 kierował działem muzycznym Berliner Rundfunk[1][2][3]. Od 1950 do 1955 roku wykładał we wschodnioberlińskiej Hochschule für Musik[1][3]. W 1958 roku uzyskał stopień doktora na Uniwersytecie Humboldtów na podstawie wydanej w 1954 roku pracy Franz Schubert. Ein Lebensbild[1][2][3]. W 1956–1965 był dyrektorem Zentralinstitut für Musikforschung przy związku kompozytorów NRD[1][2]. Od 1955 roku współpracował ze wschodnioberlińską Akademie der Wissenschaften[1][3].
Początkowo zajmował się zagadnieniami związanymi z etnomuzykologią, później zajął się badaniami nad życiem i twórczością Franza Schuberta oraz Ludwiga van Beethovena, którym poświęcił prace biograficzne[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 368–369. ISBN 83-224-0344-5.
- ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1312. ISBN 0-02-865527-3.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Deutsche biographische Enzyklopädie (DBE). T. Band 4 Görres – Hittorp. München: K.G. Saur, 2006, s. 32. ISBN 978-3-598-25034-7.