Hanna Lisowska
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Hanna Lisowska (ur. 15 września 1939 w Warszawie[1][2]) – polska śpiewaczka operowa, sopran.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończyła studia pedagogiczne na Uniwersytecie Warszawskim (1962)[1] oraz studia w klasie śpiewu Wiktora Brégy’ego i Zofii Fedyczkowskiej w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (1969)[1][2]. Jeszcze podczas studiów otrzymała angaż do zespołu Teatru Wielkiego, gdzie zadebiutowała w 1967 roku jako Tatiana w Eugeniuszu Onieginie Piotra Czajkowskiego[1]. Kreowała role m.in. Micaëli w Carmen, Elwiry w Don Giovannim, Małgorzaty w Fauście, Chryzotemis w Elektrze, Elżbiety w Don Carlosie, Senty w Holendrze tułaczu, Elżbiety w Tannhäuserze, Lizy w Damie pikowej[1][2].
Gościnnie występowała w Madrycie, Lizbonie, Sztokholmie, Wiesbaden, Sofii i Stambule[1]. Wzięła udział w premierze Halki Stanisława Moniuszki w języku hiszpańskim w Meksyku[1]. W latach 80. XX wieku występowała w Deutsche Oper am Rhein w Düsseldorfie i Staatsoper w Berlinie[1][2], w 1984 roku otrzymała tytuł Kammersängerin[1]. Zdobyła światowy rozgłos rolą Leonory w Fideliu[1], którą kreowała ponad 200 razy[2], a także rolami wagnerowskimi[1][2]. W 1992 roku wykonała partie Gudruny i Zyglindy podczas realizacji tetralogii Pierścień Nibelunga pod batutą Jamesa Levine’a na deskach nowojorskiej Metropolitan Opera[1]. W 1993 roku na deskach Teatru Wielkiego w Warszawie kreowała rolę Kundry w Parsifalu[1].
Poza sceną operową wykonywała także repertuar oratoryjny i pieśniarski, występowała w programach radiowych i telewizyjnych[1]. Jej mężem był dyrygent Antoni Wicherek[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 367. ISBN 978-83-224-3303-4.
- ↑ a b c d e f g Lucjan Kydryński: Opera na cały rok. Kalendarium. T. 2. lipiec–grudzień. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 153–154. ISBN 83-224-0334-8.