HMS E20
 HMS E20 | |
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Położenie stępki |
25 listopada 1914 |
| Wodowanie |
12 czerwca 1915 |
 Royal Navy
| |
| Nazwa |
E20 |
| Wejście do służby |
30 sierpnia 1915 |
| Wycofanie ze służby |
3 kwietnia 1918 |
| Zatopiony |
6 listopada 1915 przez SM UB-14 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
678 ton (wynurzony), |
| Długość |
55 metrów |
| Zanurzenie |
4,6 metra |
| Napęd | |
| dwa spalinowe silniki diesla 1600 KM, dwa silniki elektryczne 840 KM | |
| Prędkość |
15,25 węzłów na powierzchni |
| Zasięg |
5600 km przy 10 węzłach |
| Uzbrojenie | |
| pięć wyrzutni torpedowych 450 mm | |
| Wyposażenie | |
| działko 76 mm | |
| Załoga |
31 |
HMS E20 – brytyjski okręt podwodny typu E.
Historia
[edytuj | edytuj kod]HMS E20 został zbudowany w latach 1914–1915 w Vickers, Barrow-in-Furness. Okręt zwodowany 12 czerwca 1915, rozpoczął służbę w Royal Navy 30 sierpnia 1915 roku. Dowódcą jednostki został Lt. Cdr. Clyfford H. Warren. Nosił początkowo numer burtowy I69, a od połowy 1915 roku: E20[1].
W 1915 roku został przydzielony do Dardanelles Flotilla i brał udział w walkach w Cieśninie Dardanelskiej oraz na Morzu Marmara. Na 6 listopada załoga E20 miała umówione spotkanie z załogą francuskiego okrętu podwodnego „Turquoise” (Q46). 30 października „Turquoise” weszła na mieliznę i została opuszczona przez załogę. Francuski kapitan Henri Ravenel[a] nie zniszczył dokumentów, znajdujących się na pokładzie, które dostały się w ręce niemieckie. Niemiecki okręt podwodny SM UB-14, dowodzony przez Heino von Heimburga[2], stacjonujący w pobliżu, oczekiwał na przybycie niczego niespodziewającego się angielskiego okrętu E20. Około godziny 17 okręty zbliżyły się do siebie i SM UB-14 wystrzelił torpedę w kierunku E20. Załoga E20 podjęła próbę manewru, było jednak już za późno i trafiony torpedą okręt zatonął. W wyniku ataku zginęło 21 osób z załogi okrętu. Ośmiu marynarzy oraz kapitan C. H. Warren, przeżyli i dostali się do niewoli.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Po zakończeniu wojny Henri Ravenel został postawiony przed sąd wojenny, który oczyścił go ze wszystkich zarzutów.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Steve Bush, Ben Warlow: Pendant Numbers of the Royal Navy: A Complete History of the Allocation of Pendant Numbers to Royal Navy Warships & Auxiliaries. Seaforth Publishing, 2021, s. Chapter 2. ISBN 978-1-5267-9381-2. (ang.).
- ↑ Heino von Heimburg (24 października 1889 – październik 1945), pierwszy dowódca SM UB-14, następnie dowódca SM UB-15, SM UC-22, SM UB-68 oraz SM U-35. Pod jego dowództwem wymienione powyżej okręty zatopiły 20 statków o łącznej wyporności 44 892 BRT, trzy okręty wojenne (10777 BRT) oraz osiem uszkodziły (49699 BRT). 11 sierpnia 1917 roku został odznaczony Pour le Mérite.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert Hutchinson: Jane’s Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).
- Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Okręty podwodne typu E. battleships-cruisers.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. na stronie internetowej Battlecruisers.co.uk
- E20 [online], Submarines Association, Barrow-in-Furness Branch [dostęp 2013-01-11] [zarchiwizowane z adresu 2011-02-02] (ang.).
- E Class Coastal Submarine. britsub.x10.mx. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-21)].
- Forces War Rekords: Unit History: HMS E20