Przejdź do zawartości

HMCS Saint John

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMCS Saint John (K456)
Ilustracja
„Saint John” w latach 40.
Klasa

fregata

Typ

River

Historia
Stocznia

Canadian Vickers(inne języki), Montreal

Położenie stępki

28 maja 1942

Wodowanie

25 sierpnia 1943

 Royal Canadian Navy
Wejście do służby

14 grudnia 1943

Wycofanie ze służby

2 listopada 1945

Los okrętu

sprzedany w 1947 i złomowany

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 1310–1460 ton
pełna: 1920–2180 t

Długość

całkowita: 91,8 metra
86,3 m między pionami

Szerokość

11,2 m

Zanurzenie

3,61–3,89 m

Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 5500 KM
2 kotły, 2 śruby
Prędkość

20 węzłów

Zasięg

7200 Mm przy prędkości 12 węzłów

Sensory
radary Typ 271 lub 272, 291
sonary
Uzbrojenie
2 działa kal. 102 mm (2 x I)
4–6 działek plot. kal. 20 mm (4–6 x I)
1 miotacz Hedgehog
8 mbg, 2 zrzutnie bg
Załoga

140

HMCS Saint John (K456)kanadyjska fregata z okresu II wojny światowej, jedna ze 135 zbudowanych jednostek typu River. Okręt został zwodowany 25 sierpnia 1943 roku w stoczni Canadian Vickers(inne języki) w Montrealu, a do służby w Royal Canadian Navy wszedł 14 grudnia 1943 roku z numerem burtowym K456. We wrześniu 1944 roku „Saint John” (wspólnie z bliźniaczą fregatą HMCS „Swansea”(inne języki)) zatopił niemieckiego U-Boota U-247(inne języki), a w lutym 1945 roku powtórzył sukces, topiąc U-309(inne języki). Jednostka została wycofana ze służby 2 listopada 1945 roku i następnie sprzedana w celu złomowania.

Projekt i budowa

[edytuj | edytuj kod]

Projekt okrętu powstał na skutek konieczności budowy jednostek eskortowych przeznaczonych do ochrony konwojów o lepszych parametrach od korwet typu Flower, budowanych masowo w początkowym okresie II wojny światowej[1]. Bazując na rozwiązaniach konstrukcyjnych tych ostatnich, inżynier William Reed zaprojektował jednostki znacznie dłuższe, szersze, wyposażone w siłownię o większej mocy z dwiema śrubami (lecz nadal była to maszyna parowa, znacznie tańsza od nowocześniejszych turbin parowych), co w konsekwencji spowodowało wzrost zasięgu, dzielności morskiej, prędkości i ilości przenoszonego uzbrojenia[1][2]. Wykorzystanie cywilnych metod budowy i podzespołów dało możliwość masowej i taniej produkcji okrętów nawet w małych stoczniach, w wyniku czego powstało aż 135 fregat typu River[1]. Nowy typ jednostki zwalczania okrętów podwodnych był pierwszym, który został sklasyfikowany jako fregata[2].

HMCS[a] „Saint John” zbudowany został w stoczni Canadian Vickers(inne języki) w Montrealu[3][4]. Stępkę okrętu położono 28 maja 1942 roku, a zwodowany został 25 sierpnia 1943 roku[5][6].

Dane taktyczno-techniczne

[edytuj | edytuj kod]

Okręt był oceaniczną fregatą, przeznaczoną głównie do zwalczania okrętów podwodnych[7]. Długość całkowita wynosiła 91,8 metra (86,3 metra między pionami), szerokość 11,2 metra i zanurzenie maksymalne 3,89 metra[5][7]. Wyporność standardowa wynosiła pomiędzy 1310 a 1460 ton, a pełna 1920–2180 ton[5][7]. Okręt napędzany był przez dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 5500 KM, do których parę dostarczały dwa trójwalczakowe kotły Admiralicji[5][7]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 20 węzłów[5][7]. Okręt zabierał maksymalnie zapas 646 ton mazutu, co zapewniało zasięg wynoszący 7200 Mm przy prędkości 12 węzłów (lub 5400 Mm przy prędkości 15 węzłów)[5][8].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z dwóch pojedynczych dział uniwersalnych kal. 102 mm (4 cale) QF HA Mark XIX L/40[5][7]. Uzbrojenie przeciwlotnicze składało się z 4–6 pojedynczych działek automatycznych Oerlikon kal. 20 mm Mark II/IV L/70[5]. Broń ZOP stanowiły: miotacz Hedgehog oraz osiem miotaczy i dwie zrzutnie bomb głębinowych (z łącznym zapasem do 150 bg)[5]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radary Typ 271 lub 272, 291 oraz sonary[5].

Załoga okrętu składała się z 140 oficerów, podoficerów i marynarzy[5][7][b].

Służba

[edytuj | edytuj kod]

Okręt wszedł do służby w Royal Canadian Navy 14 grudnia 1943 roku, otrzymując numer taktyczny K456[4][6]. 1 września 1944 roku „Saint John” (wspólnie z bliźniaczą fregatą HMCS „Swansea”(inne języki)) na wodach kanału La Manche zatopił bombami głębinowymi niemieckiego U-Boota U-247(inne języki), na którym zginęło 52 członków załogi (na pozycji 49°54′N 5°49′W/49,950000 -5,816667)[9][10].

W 1944 roku wzmocniono uzbrojenie przeciwlotnicze jednostki, instalując dodatkowe działka kal. 20 mm (od tego momentu fregata była uzbrojona w 10-12 działek Oerlikon kal. 20 mm Mark II/IV L/70 (sześć podwójnych lub cztery podwójne i dwa pojedyncze)[5][11]. W 1945 roku dokonano kolejnej modyfikacji uzbrojenia: zdemontowano dwa pojedyncze działa kal. 102 mm, instalując w zamian podwójny zestaw QF Mark XVI L/45 tego samego kalibru[5][11].

16 lutego 1945 roku fregata na wodach Morza Północnego zatopiła bombami głębinowymi kolejnego niemieckiego U-Boota, U-309(inne języki), który zatonął z całą załogą (47 osób) na pozycji 58°09′N 2°23′W/58,150000 -2,383333[9][12].

Jednostka została wycofana ze służby 2 listopada 1945 roku i następnie sprzedana 17 listopada 1947 roku w celu złomowania, które odbyło się w Halifax[6][13].

  1. HMCS – His/Her Majesty’s Canadian Ship – Kanadyjski Okręt Jego/Jej Królewskiej Mości.
  2. Borowiak 2013 ↓, s. 341 podaje, że załoga liczyła między 114 a 141 osób.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Borowiak 2013 ↓, s. 340.
  2. a b Jackson 2001 ↓, s. 276.
  3. Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 59.
  4. a b Lenton 1974 ↓, s. 51.
  5. a b c d e f g h i j k l m Gogin 2018C ↓.
  6. a b c Friedman 2012 ↓, s. 570.
  7. a b c d e f g Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 58.
  8. Borowiak 2013 ↓, s. 341.
  9. a b Borowiak 2013 ↓, s. 342.
  10. Borowiak 2009 ↓, s. 136.
  11. a b Gogin 2018B ↓.
  12. Borowiak 2009 ↓, s. 185.
  13. Colledge i Warlow 2006 ↓, s. 305-306.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]