Przejdź do zawartości

HMCS Matane

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMCS Matane (K444)
Ilustracja
„Matane” w 1944 r.
Klasa

fregata

Typ

River

Historia
Stocznia

Canadian Vickers(inne języki), Montreal

Położenie stępki

23 grudnia 1942

Wodowanie

29 maja 1943

 Royal Canadian Navy
Nazwa

„Stormont” → „Matane”

Wejście do służby

23 października 1943

Wycofanie ze służby

11 lutego 1946

Zatopiony

jako falochron w 1948

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 1310–1460 ton
pełna: 1920–2180 t

Długość

całkowita: 91,8 metra
86,3 m między pionami

Szerokość

11,2 m

Zanurzenie

3,61–3,89 m

Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 5500 KM
2 kotły, 2 śruby
Prędkość

20 węzłów

Zasięg

7200 Mm przy prędkości 12 węzłów

Sensory
radary Typ 271 lub 272, 291
sonary
Uzbrojenie
2 działa kal. 102 mm (2 x I)
4–6 działek plot. kal. 20 mm (4–6 x I)
1 miotacz Hedgehog
8 mbg, 2 zrzutnie bg
Załoga

140

HMCS Matane (K444)kanadyjska fregata z okresu II wojny światowej, jedna ze 135 zbudowanych jednostek typu River. Okręt został zwodowany 29 maja 1943 roku w stoczni Canadian Vickers(inne języki) w Montrealu jako „Stormont”, a do służby w Royal Canadian Navy wszedł 23 października 1943 roku, już jako „Matane”, z numerem burtowym K444. Podczas działań wojennych HMCS „Matane” uczestniczył w eskorcie czterech konwojów, a w kwietniu 1944 roku wspólnie z bliźniaczą fregatą HMCS „Swansea”(inne języki) zatopił niemieckiego U-Boota U-311(inne języki). Jednostka została wycofana ze służby 11 lutego 1946 roku i sprzedana w roku następnym, a jej kadłub został zatopiony jako falochron w 1948 roku u brzegów wyspy Vancouver.

Projekt i budowa

[edytuj | edytuj kod]

Projekt okrętu powstał na skutek konieczności budowy jednostek eskortowych przeznaczonych do ochrony konwojów o lepszych parametrach od korwet typu Flower, budowanych masowo w początkowym okresie II wojny światowej[1]. Bazując na rozwiązaniach konstrukcyjnych tych ostatnich, inżynier William Reed zaprojektował jednostki znacznie dłuższe, szersze, wyposażone w siłownię o większej mocy z dwiema śrubami (lecz nadal była to maszyna parowa, znacznie tańsza od nowocześniejszych turbin parowych), co w konsekwencji spowodowało wzrost zasięgu, dzielności morskiej, prędkości i ilości przenoszonego uzbrojenia[1][2]. Wykorzystanie cywilnych metod budowy i podzespołów dało możliwość masowej i taniej produkcji okrętów nawet w małych stoczniach, w wyniku czego powstało aż 135 fregat typu River[1]. Nowy typ jednostki zwalczania okrętów podwodnych był pierwszym, który został sklasyfikowany jako fregata[2].

HMCS[a] „Matane” zbudowany został w stoczni Canadian Vickers(inne języki) w Montrealu[3][4]. Stępkę okrętu pod nazwą „Stormont” położono 23 grudnia 1942 roku, a zwodowany został 29 maja 1943 roku[5][6].

Dane taktyczno-techniczne

[edytuj | edytuj kod]

Okręt był oceaniczną fregatą, przeznaczoną głównie do zwalczania okrętów podwodnych[7]. Długość całkowita wynosiła 91,8 metra (86,3 metra między pionami), szerokość 11,2 metra i zanurzenie maksymalne 3,89 metra[5][7]. Wyporność standardowa wynosiła pomiędzy 1310 a 1460 ton, a pełna 1920–2180 ton[5][7]. Okręt napędzany był przez dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 5500 KM, do których parę dostarczały dwa trójwalczakowe kotły Admiralicji[5][7]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 20 węzłów[5][7]. Okręt zabierał maksymalnie zapas 646 ton mazutu, co zapewniało zasięg wynoszący 7200 Mm przy prędkości 12 węzłów (lub 5400 Mm przy prędkości 15 węzłów)[5][8].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z dwóch pojedynczych dział uniwersalnych kal. 102 mm (4 cale) QF HA Mark XIX L/40[5][7]. Uzbrojenie przeciwlotnicze składało się z 4–6 pojedynczych działek automatycznych Oerlikon kal. 20 mm Mark II/IV L/70[5]. Broń ZOP stanowiły: miotacz Hedgehog oraz osiem miotaczy i dwie zrzutnie bomb głębinowych (z łącznym zapasem do 150 bg)[5]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radary Typ 271 lub 272, 291 oraz sonary[5].

Załoga okrętu składała się z 140 oficerów, podoficerów i marynarzy[5][7][b].

Służba

[edytuj | edytuj kod]

Okręt wszedł do służby w Royal Canadian Navy 23 października 1943 roku, otrzymując nazwę „Matane” i numer taktyczny K444[4][6]. Podczas wojny jednostka uczestniczyła w eskorcie czterech konwojów: SC-154, HX-281 (marzec 1944 roku), OS-077KM (maj) i MKF-045 (maj 1945 roku)[9]. 22 kwietnia 1944 roku „Matane” (wspólnie z bliźniaczą fregatą HMCS „Swansea”(inne języki)) na zachód od Irlandii zatopił bombami głębinowymi niemieckiego U-Boota U-311(inne języki), na którym zginęło 51 członków załogi (na pozycji 52°09′N 19°07′W/52,150000 -19,116667)[10][11].

W 1944 roku wzmocniono uzbrojenie przeciwlotnicze jednostki, instalując dodatkowe działka kal. 20 mm (od tego momentu fregata była uzbrojona w 10-12 działek Oerlikon kal. 20 mm Mark II/IV L/70 (sześć podwójnych lub cztery podwójne i dwa pojedyncze)[5][12]. W 1945 roku dokonano kolejnej modyfikacji uzbrojenia: zdemontowano dwa pojedyncze działa kal. 102 mm, instalując w zamian podwójny zestaw QF Mark XVI L/45 tego samego kalibru[5][12].

Jednostka została wycofana ze służby 11 lutego 1946 roku i następnie sprzedana 13 grudnia 1947 roku[6][13]. Kadłub został zatopiony jako falochron w 1948 roku u brzegów wyspy Vancouver[4][13].

  1. HMCS – His/Her Majesty’s Canadian Ship – Kanadyjski Okręt Jego/Jej Królewskiej Mości.
  2. Borowiak 2013 ↓, s. 341 podaje, że załoga liczyła między 114 a 141 osób.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]