Przejdź do zawartości

HMCS Eastview

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMCS Eastview (K665)
Ilustracja
„Eastview” w latach 40.
Klasa

fregata

Typ

River

Historia
Stocznia

Canadian Vickers(inne języki), Montreal

Położenie stępki

26 sierpnia 1943

Wodowanie

17 listopada 1943

 Royal Canadian Navy
Wejście do służby

3 czerwca 1944

Wycofanie ze służby

17 stycznia 1946

Zatopiony

jako falochron w 1948

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 1310–1460 ton
pełna: 1920–2180 t

Długość

całkowita: 91,8 metra
86,3 m między pionami

Szerokość

11,2 m

Zanurzenie

3,61–3,89 m

Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 5500 KM
2 kotły, 2 śruby
Prędkość

20 węzłów

Zasięg

7200 Mm przy prędkości 12 węzłów

Sensory
radary Typ 268, 272, 275, 291
sonary
Uzbrojenie
2 działa kal. 102 mm (1 x II)
8 działek plot. kal. 20 mm (2 x II, 4 x I)
1 miotacz Hedgehog
8 mbg, 2 zrzutnie bg
Załoga

140

HMCS Eastview (K665)kanadyjska fregata z okresu II wojny światowej, jedna ze 135 zbudowanych jednostek typu River. Okręt został zwodowany 17 listopada 1943 roku w stoczni Canadian Vickers(inne języki) w Montrealu, a do służby w Royal Canadian Navy wszedł 3 czerwca 1944 roku z numerem burtowym K665. Podczas działań wojennych HMCS „Eastview” uczestniczył w eskorcie 13 konwojów. Jednostka została wycofana ze służby 17 stycznia 1946 roku i sprzedana w roku następnym, a jej kadłub zatopiono jako falochron w 1948 roku u brzegów wyspy Vancouver.

Projekt i budowa

[edytuj | edytuj kod]

Projekt okrętu powstał na skutek konieczności budowy jednostek eskortowych przeznaczonych do ochrony konwojów o lepszych parametrach od korwet typu Flower, budowanych masowo w początkowym okresie II wojny światowej[1]. Bazując na rozwiązaniach konstrukcyjnych tych ostatnich, inżynier William Reed zaprojektował jednostki znacznie dłuższe, szersze, wyposażone w siłownię o większej mocy z dwiema śrubami (lecz nadal była to maszyna parowa, znacznie tańsza od nowocześniejszych turbin parowych), co w konsekwencji spowodowało wzrost zasięgu, dzielności morskiej, prędkości i ilości przenoszonego uzbrojenia[1][2]. Wykorzystanie cywilnych metod budowy i podzespołów dało możliwość masowej i taniej produkcji okrętów nawet w małych stoczniach, w wyniku czego powstało aż 135 fregat typu River[1]. Nowy typ jednostki zwalczania okrętów podwodnych był pierwszym, który został sklasyfikowany jako fregata[2].

HMCS[a] „Eastview” zbudowany został w stoczni Canadian Vickers(inne języki) w Montrealu[3][4]. Stępkę okrętu położono 26 sierpnia 1943 roku, a zwodowany został 17 listopada 1943 roku[5][6].

Dane taktyczno-techniczne

[edytuj | edytuj kod]

Okręt był oceaniczną fregatą, przeznaczoną głównie do zwalczania okrętów podwodnych[7]. Długość całkowita wynosiła 91,8 metra (86,3 metra między pionami), szerokość 11,2 metra i zanurzenie maksymalne 3,89 metra[5][7]. Wyporność standardowa wynosiła pomiędzy 1310 a 1460 ton, a pełna 1920–2180 ton[5][7]. Okręt napędzany był przez dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 5500 KM, do których parę dostarczały dwa trójwalczakowe kotły Admiralicji[5][7]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 20 węzłów[5][7]. Okręt zabierał maksymalnie zapas 646 ton mazutu, co zapewniało zasięg wynoszący 7200 Mm przy prędkości 12 węzłów (lub 5400 Mm przy prędkości 15 węzłów)[5][8].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z podwójnego zestawu dział uniwersalnych kal. 102 mm (4 cale) QF HA Mark XVI L/45[5][9]. Uzbrojenie przeciwlotnicze składało się z 8 działek automatycznych Oerlikon kal. 20 mm Mark II/IV L/70 (dwóch podwójnych i czterech pojedynczych)[5]. Broń ZOP stanowiły: miotacz Hedgehog oraz osiem miotaczy i dwie zrzutnie bomb głębinowych (z łącznym zapasem do 150 bg)[5]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radary Typ 268, 272, 275, 291 oraz sonary[5].

Załoga okrętu składała się z 140 oficerów, podoficerów i marynarzy[5][7][b].

Służba

[edytuj | edytuj kod]

Okręt wszedł do służby w Royal Canadian Navy 3 czerwca 1944 roku, otrzymując numer taktyczny K665[4][6]. Podczas wojny jednostka uczestniczyła w eskorcie 13 konwojów: HX-308 (wrzesień 1944 roku), ON-259 (październik), HX-316, ON-267 (listopad), HX-324 (grudzień), ON-275 (grudzień 1944 roku – styczeń 1945 roku), SC-165 (styczeń), ONS-42 (luty), HX-342 (marzec), ON-293 (marzec – kwiecień), HX-350 (kwiecień), ON-301 (maj) i HX-358 (maj – czerwiec)[10].

W 1944 roku wzmocniono uzbrojenie przeciwlotnicze jednostki, instalując w miejscu dwóch pojedynczych działek kal. 20 mm dwa podwójne zestawy tego kalibru (od tego momentu fregata była uzbrojona w 10 działek Oerlikon kal. 20 mm Mark II/IV L/70 (cztery podwójne i dwa pojedyncze)[5][11].

Jednostka została wycofana ze służby 17 stycznia 1946 roku i sprzedana 13 grudnia 1947 roku[12][6]. Kadłub został zatopiony jako falochron w 1948 roku u brzegów wyspy Vancouver[4][12].

  1. HMCS – His/Her Majesty’s Canadian Ship – Kanadyjski Okręt Jego/Jej Królewskiej Mości.
  2. Borowiak 2013 ↓, s. 341 podaje, że załoga liczyła między 114 a 141 osób.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]