Przejdź do zawartości

Guy Hamilton

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Guy Hamilton
Ilustracja
Guy Hamilton (w jasnym garniturze),
i Sean Connery (w środku) na planie filmu Diamenty są wieczne, Amsterdam (1971)
Imię i nazwisko przy narodzeniu

Mervyn Ian Guy Hamilton

Data i miejsce urodzenia

16 września 1922
Paryż

Data i miejsce śmierci

21 kwietnia 2016
Majorka

Zawód

reżyser

Współmałżonek

Naomi Chance (rozwód)
Kerima
(od 1964)

Lata aktywności

1952–1989

Odznaczenia
Krzyż Wybitnej Służby (Wielka Brytania)

Guy Hamilton, właśc. Mervyn Ian Guy Hamilton (ur. 16 września 1922 w Paryżu, zm. 20 kwietnia 2016 na Majorce)[1] – brytyjski reżyser filmowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Paryżu, gdzie przebywali jego rodzice (ojciec był attaché prasowym przy ambasadzie brytyjskiej). Po ich rozwodzie w 1923 został przewieziony do Wielkiej Brytanii. Tam pobierał naukę w szkole podstawowej, a następnie – średniej.

Już w dzieciństwie marzył o karierze reżysera filmowego, aby w wieku młodzieńczym rozpocząć pracę w kinematografii. W latach 30. pojechał do Francji i zatrudnił się jako roznosiciel napojów w wytwórni filmowej Studios de la Victorine w Nicei. Szybko jednak został klapserem. W 1939, tuż po wybuchu II wojny światowej uciekł z Francji na płynącym do Afryki Północnej węglowcu MS „Saltersgate”. Wśród 500. znajdujących się na nim uchodźców był także pisarz Somerset Maugham. Z Oranu dotarł do Gibraltaru, by w czerwcu 1940 powrócić do Wielkiej Brytanii. Znalazł pracę w londyńskiej bibliotece kroniki filmowej Paramount News, lecz wkrótce otrzymał powołanie do służby w Royal Navy. Służył na kutrze torpedowym, na którym przerzucano do Francji brytyjskich agentów i przejmowano zestrzelonych pilotów alianckich. W czasie wykonywania jednej z misji został pozostawiony w okupowanej przez Niemców Bretanii. Ukrywał się przez miesiąc. Przed ujęciem przez wroga i śmiercią lub niewolą ocaliła go trójka członków francuskiego ruchu oporu. Za okazaną odwagę otrzymał Krzyż Wybitnej Służby.

Po wojnie chciał kontynuować pracę w filmie. Zaangażował się do ekipy kręcącej w Dartmoor sceny plenerowe. Następnie został trzecim asystentem reżysera Alexandra Kordy. Po kilku latach osiągnął stanowisko pierwszego asystenta. Kolejnym etapem jego kariery była praca z reżyserem Carolem Reedem, który stał się jego mentorem. W 1952 zadebiutował jako samodzielny reżyser filmem The Ringer. Wyreżyserował 22 filmy, w tym cztery o przygodach agenta 007. W 1974 londyńska gazeta „Evening Standard” przyznała superprodukcji Żyj i pozwól umrzeć swoją coroczną Evening Standard British Film Award. Jego późniejsze obrazy nie zyskały już dużej popularności. Widzowie i krytycy wystawili niskie oceny m.in. zrealizowanemu w 1978 filmowi wojennemu z gwiazdorską obsadą – Komandosi z Navarony, będącego kontynuacją Dział Navarony z 1961 (w reżyserii J. Lee Thompsona).

W 1953 poślubił brytyjską aktorkę Naomi Chance. Po rozwodzie z nią ożenił się powtórnie. W 1964 zawarł związek małżeński z Kerimą (właśc. Miriam Charrière), aktorką, której przypisywano – zapewne w celach reklamowych – pochodzenie algierskie lub jawajskie. Poznał ją kilkanaście lat wcześniej podczas realizacji filmu Outcast of the Islands, reżyserowanego przez Carola Reeda. Od połowy lat 70. para mieszkała w willi w miejscowości Andratx na hiszpańskiej Majorce. Tam też zmarł w wieku 93 lat.

Roger Moore: Wiedział jak przekazać idealnie zrównoważone napięcie, dramat, zaskoczenie, akcję i humor. Ale przede wszystkim był również cudownym człowiekiem, z którym spędziłem razem wiele szczęśliwych dni, tygodni i miesięcy na i poza planem… Guy miał cudowne poczucie humoru, a mając mnie przy sobie, bardzo mu było potrzebne.[2].

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. James Bond director Guy Hamilton dead: Man behind Goldfinger dies in Majorca aged 93. ibtimes.co.uk. [dostęp 2016-04-21]. (ang.).
  2. Mallorca Pays Tribute To Guy Hamilton. 007.com. [dostęp 2024-01-22]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]