Grzyby mikroskopijne
Grzyby mikroskopijne (łac. Micromycetes) – grzyby o niewielkich rozmiarach, przeciwieństwo grzybów wielkoowocnikowych (Macromycetes)[1]. Są to niezbyt precyzyjne pojęcia, używane jednak w mykologii przy tworzeniu różnego rodzaju zestawień gatunków i w innych opracowaniach. Do grzybów mikroskopijnych zalicza się gatunki o rozmiarach od mikroskopijnych (widocznych tylko pod mikroskopem) do bardzo małych, o rozmiarach do kilku milimetrów[2]. Niektóre gatunki są zarówno grzybami makroskopijnymi, jak i mikroskopijnymi. Na przykład grzyby z rodzaju Ophiocordyceps tworzą mikroskopijnej wielkości owocniki, ale zanurzone w podkładkach o makroskopijnej wielkości[3]. Do grzybów mikroskopijnych należą drożdże, grzyby drożdżopodobne i grzyby strzępkowe, a wśród tych ostatnich także grzyby owocnikowe[4].
Grzyby mikroskopijne obejmują bardzo liczne jednostki taksonomiczne, są też bardzo zróżnicowane pod względem biologicznym i ekologicznym. Należą do nich zarówno saprotrofy rozwijające się na obumarłych organizmach, jak i pasożyty roślin, zwierząt i innych grzybów, a także nadpasożyty. Liczba gatunków grzybów mikroskopijnych na świecie jest bardzo duża i wciąż opisywane są kolejne taksony. Liczba występujących w Polsce gatunków grzybów mikroskopijnych znana jest tylko w przybliżeniu. W 2008 r. trzej autorzy stworzyli pierwsze zbiorcze zestawienie takich grzybów. Liczy ono około 6 tysięcy gatunków, autorzy zastrzegają jednak, że jest to tylko wstępna i niekompletna lista, o czym świadczy już sam tytuł opracowania Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski[1]. Ponadto część gatunków grzybów mikroskopijnych znajduje się w dwóch innych zestawieniach grzybów Polski: W. Fałtynowicza Porosty i grzyby naporostowe Polski[5] i opracowaniu Lichenicolous Fungi of Poland a cataloque and key to species[6].
Mimo niewielkich rozmiarów grzyby mikroskopijne mają bardzo duże znaczenie w medycynie, rolnictwie i leśnictwie. U ludzi i zwierząt wywołują choroby zwane grzybicami, w rolnictwie i leśnictwie są źródłem dużych strat, wywołują bowiem groźne i często trudne do zwalczenia choroby grzybowe[7].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4.
- ↑ Beatrice Senn-Irlet i inni, Guidance for Conservation of Macrofungi in Europe, Strasbourg: Document prepared for The Directorate of Culture and Cultural and Natural Heritage Council of Europe, październik 2007 [dostęp 2014-01-24] (ang.).
- ↑ J. Holeksa Mułenko (red.), Grzyby Babiej Góry [online] [dostęp 2017-09-17].
- ↑ Krzysztof Frączek i inni, Występowanie grzybów toksynotwórczych i patogennych na powierzchni nasion oraz bulw roślin rolniczych uprawianych w okolicy składowiska odpadów komunalnych, „Proceedings of ECOpole”, 1, 7, 2013, s. 199–205, DOI: 10.2429/proc.2013.7(1)026 (pol.).
- ↑ Wiesław Fałtynowicz, Krytyczna lista porostów i grzybów naporostowych Polski, Kraków: Instytut Botaniki im. W. Szafera PAN, 2003, ISBN 83-89648-06-7.
- ↑ Krystyna Czyżewska. Martin Kukwa, Lichenicolous Fungi of Poland a cataloque and key to species, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2009, ISBN 978-83-89648-76-1.
- ↑ Janusz Błaszkowki, Mariusz Tadych, Tadeusz Madej, Przewodnik do ćwiczeń z fitopatologii, Szczecin: wyd. AR w Szczecinie, 1999, ISBN 83-87327-23-9.