Przejdź do zawartości

Grzegorz Gajewski (szachista)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grzegorz Gajewski
Ilustracja
Grzegorz Gajewski, Bydgoszcz 2021
Data i miejsce urodzenia

19 lipca 1985
Skierniewice

Obywatelstwo

Polska

Tytuł szachowy

arcymistrz (2006)

Ranking FIDE

2589 (01.06.2022)

Ranking krajowy FIDE

8[1]

abcdefgh
8
a8 – Czarna wieża
c8 – Czarny goniec
d8 – Czarny hetman
f8 – Czarna wieża
g8 – Czarny król
c7 – Czarny pionek
e7 – Czarny goniec
f7 – Czarny pionek
g7 – Czarny pionek
h7 – Czarny pionek
a6 – Czarny pionek
f6 – Czarny skoczek
a5 – Czarny skoczek
b5 – Czarny pionek
d5 – Czarny pionek
e5 – Czarny pionek
e4 – Biały pionek
c3 – Biały pionek
f3 – Biały skoczek
h3 – Biały pionek
a2 – Biały pionek
b2 – Biały pionek
c2 – Biały goniec
d2 – Biały pionek
f2 – Biały pionek
g2 – Biały pionek
a1 – Biała wieża
b1 – Biały skoczek
c1 – Biały goniec
d1 – Biały hetman
e1 – Biała wieża
g1 – Biały król
8
77
66
55
44
33
22
11
abcdefgh
Gambit Gajewskiego, pozycja po 10... d5

Grzegorz Gajewski (ur. 19 lipca 1985 w Skierniewicach) – polski szachista, arcymistrz od 2006 roku.

Kariera szachowa

[edytuj | edytuj kod]

W szachy gra od siódmego roku życia. Wychowanek klubu Piątka Skierniewice i trenera Bogusława Bodera. Wielokrotnie startował w finałach mistrzostw Polski juniorów w różnych kategoriach wiekowych. W 1995 r. zdobył brązowy medal w kategorii do 10 lat. Dwa lata później sięgnął po srebrny medal w grupie do 12 lat. Pierwszy złoty medal zdobył w 2003 r., zostając w Krynicy mistrzem Polski do 18 lat. Trzykrotnie startował w finałach do 20 lat, najlepszy wynik notując w 2002 r. w Trzebini, gdzie zajął IV miejsce. Jest również trzykrotnym mistrzem kraju juniorów w szachach szybkich oraz dwukrotnym – w błyskawicznych.

Na przełomie 2000 i 2001 r. wygrał międzynarodowy turniej juniorów w Hallsbergu. W miejscowości tej wystartował również dwa lata później, dzieląc II-IV miejsce. W 2001 r. zadebiutował w Warszawie w finale indywidualnych mistrzostw Polski seniorów. W memoriale Akiby Rubinsteina w 2005 r. podzielił I-III m. (wspólnie z Pawłem Czarnotą i Marcinem Dziubą). Wyjątkowo udany był dla niego rok 2006. Najpierw zajął II m. w otwartym turnieju w Litomyšlu oraz po raz drugi wystąpił w finale mistrzostw Polski seniorów, zajmując w Krakowie IX miejsce. Następnie zdobył dwie normy arcymistrzowskie w turniejach otwartych w Rhône (III m.)[2] oraz w Pardubicach, gdzie osiągnął życiowy sukces zajmując IV m. w bardzo silnej stawce zawodników[3]. Wywalczył również brązowy medal na rozegranych w Warszawie mistrzostwach Europy w szachach szybkich[4]. W 2007 r. podzielił I m. (wspólnie m.in. z Iliją Balinowem, Radosławem Jedynakiem i Imre Herą) w turnieju w Oberwart[5]. W 2008 r. zwyciężył w rozegranym w Krakowie turnieju Cracovia (edycja 2008/09). W 2009 r. podzielił I m. (wspólnie ze Zdenko Kožulem) w Rijece, natomiast w 2010 r. zwyciężył (wspólnie m.in. z Davidem Berczesem) w Sautron. W 2011 r. odniósł samodzielne zwycięstwa w Cappelle-la-Grande[6] oraz w Zagrzebiu[7]. W 2012 r. podzielił I m. (wspólnie m.in. z Emilio Cordovą i Kevinem Spraggettem) w Barcelonie[8]. W 2013 r. w Chorzowie zdobył pierwszy w karierze – srebrny – medal indywidualnych mistrzostw Polski, sukces ten powtarzając w 2014 r. w Warszawie. Również w 2014 r. zdobył, we Wrocławiu, brązowy medal mistrzostw Europy w szachach szybkich[9]. W 2015 r. w Poznaniu zdobył pierwszy w karierze tytuł indywidualnego mistrza Polski.

Wielokrotnie reprezentował Polskę w rozgrywkach drużynowych, m.in.:

Jest sześciokrotnym medalistą drużynowych mistrzostw Polski: dwukrotnie złotym (2011, 2012), dwukrotnie srebrnym (2006, 2008) oraz dwukrotnie brązowym (2003, 2007).

Najwyższy ranking w dotychczasowej karierze osiągnął 1 lipca 2014 r., z wynikiem 2659 punktów zajmował wówczas 86. miejsce na światowej liście FIDE, jednocześnie zajmując 2. miejsce (za Radosławem Wojtaszkiem) wśród polskich szachistów[14][15].

W lipcu 2007 r. podczas turnieju w Pardubicach, Grzegorz Gajewski zastosował gambitową nowość 10... d5!? w partii hiszpańskiej[16], która pozwoliła mu odnieść efektowne zwycięstwo nad Wiktorem Kuzniecowem, a następnie została określona przez magazyn ChessBase „nowinką 2007 roku”[17]. Wariant, nazwany gambitem Gajewskiego, szybko stał się popularny i w tym samym roku zastosowali go m.in. Magnus Carlsen, Laurent Fressinet, Radosław Wojtaszek czy Kamil Mitoń.

W 2008 r. był jednym z założycieli szachowego czasopisma „Mat”[18]. W 2014 r. znalazł się w zespole Viswanathana Ananda podczas rozegranego w Soczi meczu o mistrzostwo świata z Magnusem Carlsenem[19].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]