Przejdź do zawartości

Grupa 22 Października

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Grupa 22 Października (wł. Gruppo XXII Ottobre) – włoska organizacja terrorystyczna.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Powstała w 1969 roku. Była niewielka, jej struktury nie rozrosły się nigdy poza Genuę. Data znajdująca się w nazwie formacji została wybrana przypadkowo. Założycielem formacji był robotnik Mario Rossi. Do podjęcia walki zbrojnej środowisko skupione wokół Rossiego skłonił zamach bombowy na Piazza Fontana w Mediolanie przeprowadzony przez skrajną prawicę[1].

Organizacja unikała zamachów mogących przynieść straty w ludziach. Jej celem były głównie obiekty o symbolicznym znaczeniu[1]. Rozpadła się w 1971 roku, po tym gdy Mario Rossi zastrzelił przypadkową osobę podczas próby kradzieży[1]. Większość dotychczasowych aktywistów Grupy 22 Października zasiliła szeregi Grupy Akcji Partyzanckiej[1].

Najważniejsze ataki przeprowadzone przez grupę

[edytuj | edytuj kod]
  • 5 października 1970 roku członkowie formacji porwali syna zamożnego przemysłowca z Genui. Zwolnili go po otrzymaniu okupu[1].
  • 18 lutego 1971 roku grupa przeprowadziła zamach bombowy na rafinerię. Atak miał być protestem przeciwko podwyżce cen gazu[1].

Liczebność

[edytuj | edytuj kod]

Grupa miała co najwyżej 25 członków[1].

Ideologia

[edytuj | edytuj kod]

Wyznawała ideologię maoistowską i odwoływała się do antyfaszyzmu. Celem grupy była obrona proletariatu przed ewentualnym faszystowskim zamachem stanu. Większość członków formacji była dawnymi członkami Włoskiej Partii Komunistycznej (Mario Rossi, Silvio Malagoli), niezadowolonymi z umiarkowanej linii partii, ale do Grupy należał też były faszysta Diego Vandelli[2].

Relacje z innymi grupami terrorystycznymi

[edytuj | edytuj kod]

Pozostawała w sojuszu z Grupami Akcji Partyzanckiej[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i October 22 Circle. web.stanford.edu. [dostęp 2017-09-09]. (ang.).
  2. Jarosław Tomasiewicz: Terroryzm na tle przemocy politycznej (Zarys encyklopedyczny), Katowice 2000, s. 118, 120