Przejdź do zawartości

Gorzów Śląski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gorzów Śląski
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Fragment wschodniej pierzei rynku
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 opolskie

Powiat

oleski

Gmina

Gorzów Śląski

Prawa miejskie

1274

Burmistrz

Rafał Kotarski

Powierzchnia

18,45[1] km²

Populacja (01.01.2024)
• liczba ludności
• gęstość


2420[1]
131,2 os./km²

Strefa numeracyjna

34

Kod pocztowy

46-310

Tablice rejestracyjne

OOL

Położenie na mapie gminy Gorzów Śląski
Mapa konturowa gminy Gorzów Śląski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Gorzów Śląski”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Gorzów Śląski”
Położenie na mapie województwa opolskiego
Mapa konturowa województwa opolskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Gorzów Śląski”
Położenie na mapie powiatu oleskiego
Mapa konturowa powiatu oleskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Gorzów Śląski”
Ziemia51°01′42″N 18°25′28″E/51,028333 18,424444
TERC (TERYT)

1608024

SIMC

0931490

Urząd miejski
ul. Wojska Polskiego 15
46-310 Gorzów Śląski
Strona internetowa

Gorzów Śląski (pol. hist. Gorzowo, niem. Landsberg[2][3]) – miasto w województwie opolskim, w powiecie oleskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Gorzów Śląski, nad Prosną. Historycznie leży na Górnym Śląsku[4].

Gorzów Śląski uzyskał lokację miejską w 1274 roku[5]. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. częstochowskiego.

Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 2420 mieszkańców[1]. Miasto zamieszkuje mniejszość niemiecka.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Miasto położone jest w północno-wschodniej części województwa opolskiego, w powiecie oleskim, na pograniczu z województwem łódzkim. Od północy graniczy z gminami łódzkimi Łubnice i Skomlin, od południa z gminą Olesno, od wschodu z gminami: Praszka, Rudniki, Radłów, a od strony zachodniej z gminami: Kluczbork i Byczyna[6].

Niemiecka nazwa Landsberg oraz polska Gorzowo wśród innych nazw śląskich miejscowości w urzędowym pruskim dokumencie z 1750 roku wydanym w języku polskim w Berlinie[7].

W kronice łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość zanotowana jest jako Landisberg. Kronika wymienia również jako osobne miejscowości obecne części lub dzielnice, które zostały w procesach urbanizacyjnych wchłonięte przez miasto: Lesznicz obecnie Leśnik, Gorczow obecne Szczotki, Zarziche, oraz Wenczkowicze obecne Więckowice[8][9].

Pierwsze wzmianki pochodzą z 1241; 1294 jako „Landesberch stat unde hus”. W roku 1613 śląski regionalista i historyk Mikołaj Henel z Prudnika wymienił miejscowość w swoim dziele o geografii Śląska pt. Silesiographia podając jej łacińską nazwę: Gortzoba[10]. W dziele Matthäusa Meriana Topographia Bohemiae, Moraviae et Silesiae z 1650 roku miasto wymienione jest pod nazwą Gorzowa[11]. W 1750 roku polska nazwa „Gorzowo” oraz niemiecka Landsberg wymieniona jest w języku polskim przez Fryderyka II pośród innych miast śląskich w zarządzeniu urzędowym wydanym dla mieszkańców Śląska[12].

W alfabetycznym spisie miejscowości na terenie Śląska wydanym w 1830 roku we Wrocławiu przez Johanna Knie miejscowość występuje pod nazwą niemiecką Landsberg oraz polską Gorzow[13]. Statystyczny opis Prus z roku 1837 notuje „Landsberg (poln. Gorzow)”[14]. Polską nazwę Gorzów oraz niemiecką Landsberg w książce Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej wydanej w Głogówku w 1847 wymienił śląski pisarz Józef Lompa[15].

Topograficzny podręcznik Górnego Śląska z 1865 roku notuje miejscowość pod trzema nazwami polską Gorzów, niemiecką Landsberg oraz łacińską Landsbergia[16]. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego wydany pod koniec wieku XIX wymienia dwie nazwy miejscowości – Landsberg oraz Gorzów[17].

Zlatynizowana polska nazwa miejscowości umieszczona była kiedyś w herbie miejskim: „Auf alten Stadtwappen findet man die Inschrift: civitatis gorzoviensis”[18].

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Kościół rzymskokatolicki Trójcy Świętej
Kościół ewangelicko-augsburski Krzyża Jezusowego

Topograficzny podręcznik Górnego Śląska z 1865 roku notuje, że w mieście używanymi przez mieszkańców językami jest polski oraz niemiecki („Es wird polnisch und deutsch gesprochen”[19]). W plebiscycie górnośląskim, 20 marca 1921, 90,5% głosujących opowiedziało się za pozostaniem miasta w granicach Niemiec, zaś 9,5% za przyłączeniem do Polski. 20 stycznia 1945 miasto zostało zajęte przez wojska radzieckie, następnie wcielone do Polski.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Piramida wieku mieszkańców Gorzowa Śląskiego w 2014 roku[20].


Zabytki

[edytuj | edytuj kod]
Budynek poczty

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[21]:

  • dwór, ul. Złota 1, z poł. XVIII w.
  • nadleśnictwo, ul. Byczyńska 9, d. Zawadzkiego
  • zajazd, ul. Byczyńska 12, d. Zawadzkiego 10
  • domy, Rynek 1, 2, 9, 10, 11, 18,19, ( domy nr 9-19 nie istnieją)

Inne zabytki:

Transport

[edytuj | edytuj kod]
Przebieg projektowanej obwodnicy
Wspólny odcinek dróg krajowych 42 i 45

Przez Gorzów Śląski przebiega wspólny odcinek dwóch dróg krajowych oraz jedna droga wojewódzka:

Na lata 2013–2014 planowano budowę obwodnicy Gorzowa Śl. w ciągu drogi krajowej 45/42, jednak prace przerwano na etapie studium techniczno-ekonomiczno-środowiskowego, przekładając realizację na okres późniejszy[potrzebny przypis].

Przez Gorzów Śląski prowadziła linia kolejowa Praszka – Olesno.

Ludzie związani z Gorzowem Śląskim‎

[edytuj | edytuj kod]
 Z tym tematem związana jest kategoria: Ludzie związani z Gorzowem Śląskim‎.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2024 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 22 lipca 2024 [dostęp 2024-10-23] (pol.).
  2. Deutsche Verwaltungsgeschichte Oberschlesien, Kreis Rosenberg [online], www.verwaltungsgeschichte.de:80 [dostęp 2018-06-19] [zarchiwizowane z adresu 2017-12-08].
  3. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
  4. Dolny Śląsk. Historyczne granice Dolnego Śląska [online], Region Dolny Śląsk [dostęp 2017-11-23].
  5. Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 32–33.
  6. Miasto i Gmina Gorzów Śląski. 2012-06-12. [dostęp 2012-06-15].
  7. Pruski dokument z roku 1750 ustalający urzędowe opłaty na Śląsku – „Wznowione powszechne taxae-stolae sporządzenie, Dla samowładnego Xięstwa Sląska, Podług ktorego tak Auszpurskiey Konfessyi iak Katoliccy Fararze, Kaznodzieie i Kuratusowie Zachowywać się powinni. Sub Dato z Berlina, d. 8. Augusti 1750”.
  8. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online.
  9. H. Markgraf, J. W. Schulte, „Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis”, Breslau 1889.
  10. Detlef Haberland: Die „Silesiographia” und „Breslo-Graphia” von Nicolaus Henel von Hennenfeld. Arkadiusz Cencora, Diana Codogni-Łańcucka. Wrocław: Biblioteka Uniwersytecka we Wrocławiu, 2011, s. 176. ISBN 978-83-910595-2-4.
  11. Matthäus Merian, ”Topographia Bohemiae, Moraviae et Silesiae”, Frankfurt am Main 1650.
  12. Wznowione powszechne taxae-stolae sporządzenie, Dla samowładnego Xięstwa Sląska, Podług ktorego tak Auszpurskiey Konfessyi iak Katoliccy Fararze, Kaznodzieie i Kuratusowie Zachowywać się powinni. Sub Dato z Berlina, d. 8. Augusti 1750.
  13. Knie 1830 ↓, s. 955.
  14. L. Freiherrn 1837 ↓, s. 138.
  15. Józef Lompa, Krótki rys jeografii Śląska dla nauki początkowej, Głogówek 1847, s. 29.
  16. Felix Triest 1830 ↓, s. 229.
  17. Parchwice w „Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego” Tom VII, s. 862.
  18. Felix Triest 1865 ↓, s. 229.
  19. Felix Triest 1830 ↓, s. 230.
  20. Gorzów Śląski w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-11], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  21. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo opolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 83.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]