Gołąbek brzoskwiniowy
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
gołąbek brzoskwiniowy |
| Nazwa systematyczna | |
| Russula persicina Krombh. Naturgetr. Abbild. Beschr. Schwämme (Prague) 9: 12 (1845) | |
| Zasięg | |
 Zasięg występowania w Europie | |
Gołąbek brzoskwiniowy (Russula persicina Krombh.) – gatunek niejadalnego grzyba z rodziny gołąbkowatych (Russulaceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Russula, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
- Russula intactior (Jul. Schäff.) Jul. Schäff. 1939
- Russula luteotacta subsp. intactior Jul. Schäff. 1939
- Russula persicina var. intactior (Jul. Schäff.) Kühner & Romagn. 1953
- Russula persicina var. intactior (Jul. Schäff.) Bon 1983
- Russula rubicunda Quél. 1895
Polską nazwę podała Alina Skirgiełło w 1991 r.[3]
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Początkowo półkulisty, potem trochę dzwonkowaty do płaskiego z długo podwiniętym brzegiem, purpurowokrwisty, o prawie czarnym środku, niekiedy z żółtawymi plamami, matowy i szorstki. Do 12 cm średnicy[4].
Młode – jasnokremowe, potem żółtawe; gęste[4].
Biały, delikatnie zabarwiony na czerwono, z żółtymi plamami (zwłaszcza u podstawy), cylindryczny lub nieco rozszerzony u dołu[4].
Biały, dosyć jędrny; bardzo ostry w smaku, jednak o łagodnym zapachu[4]. Pod wpływem FeSo4 zmienia barwę na jasnoróżową, w NaOH szybko na brudnawożółtą[5].
- Cechy morfologiczne
Wysyp zarodników jasny, kremowy. Bazydiospory 6–9 × 5–7,5 µm, o kształcie od kulistego do elipsoidalnego lub jajowatego i powierzchni brodawkowato-kolczastej z bardzo nielicznymi łącznikami i zwykle wyraźną łysinką. Podstawki 40–60 × 7–12,7 µm. Cystydy liczne, 50–130 × 7–15 µm, w sulfowanilinie ciemniejące. Liczne przewody mleczne[5].
- Gatunki podobne
Gołąbek czerwononogi (Russula rhodopoda) różni się silnie błyszczącym kapeluszem, trzonem czerwonawym jedynie u podstawy i słabym zapachem owocowym. Mylony również z trującym gołąbkiem czerwonofioletowym (Russula sardonia)[4].
Występowanie i siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Występuje głównie w Europie, poza nią notowany tylko w stanie Michigan w USA[6]. Bardzo rzadki w Polsce[4]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych w Danii, Niemczech, Anglii, Finlandii[3].
Rośnie na ziemi w lasach, głównie w buczynach oraz lasach mieszanych pod bukami, czasami także pod świerkami[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2013-03-05] (ang.).
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2013-03-05] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 610, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f Edmund Garnweidner i inni, Grzyby. Przewodnik do poznawania i oznaczania grzybów Europy Środkowej, Warszawa: MUZA SA, 2006, s. 154, ISBN 83-7319-976-4.
- ↑ a b Alina Skirgiełło, Gołąbek (Russula). Grzyby (Mycota). Podstawczaki (Basidiomycetes), gołąbkowce (Russulales), gołąbkowate (Russulaceae), Warszawa-Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1998, s. 92–93, ISBN 83-01-09137-1.
- ↑ Discover Life [online] [dostęp 2015-12-05] (ang.).
- ↑ Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, s. 228, ISBN 978-83-245-9550-1.