Przejdź do zawartości

Globalizacja gospodarki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Państwa członkowskie Światowej Organizacji Handlu

Globalizacja gospodarki – procesy organizowania i prowadzenia produkcji, wymiany i przepływów kapitału w skali światowej oraz traktowania przez podmioty gospodarcze całości globu jako jednego rynku[1].

Warunki globalizacji gospodarki

[edytuj | edytuj kod]

Czynnikami warunkującymi rozwój procesu globalizacji gospodarki są[1]:

Ponadto do czynników sprzyjających opisywanemu zjawisku zalicza się korzystne warunki polityczne oraz tworzenie ładu instytucjonalnego w formie działalności takich organizacji jak np. Międzynarodowy Fundusz Walutowy, Grupa Banku Światowego, czy też powstała w konsekwencji Układu Ogólnego w sprawie Taryf Celnych i Handlu Światowa Organizacja Handlu[2].

Zarys historii globalizacji gospodarki

[edytuj | edytuj kod]

Globalizacja gospodarki nie jest procesem nowym, lecz jej przyspieszenie nastąpiło stosunkowo niedawno[3]. Cechy charakterystyczne dla dzisiejszej gospodarki globalnej odnaleźć można w gospodarkach epoki cywilizacji starożytnych[3]. Np. Imperium rzymskie, które swym obszarem obejmowało niemal cały znany Europejczykom ówczesny świat, miało jedną wspólną walutę i tworzyło jeden wspólny rynek[3]. Procesowi tworzenia rynku światowego sprzyjała prowadzona przez europejskie mocarstwa ekspansja kolonialna i wyznaczenie pod koniec XIX wieku stref wpływów na obszarze całego globu[3]. Na przełomie wieku XIX i XX można wskazać wiele zjawisk występujących także dziś w międzynarodowych stosunkach gospodarczych[3]. Tzw. rewolucja bolszewicka w Rosji, wielki kryzys oraz podział świata po II wojnie światowej doprowadziły do ukształtowania się nowego układu polityczno-ekonomicznego. W okresie zimnej wojny wyodrębniano kraje kapitalistyczne, kraje socjalistyczne i kraje trzeciego świata[4]. Utworzenie międzynarodowych instytucji finansowych, liberalizacja handlu międzynarodowego, proces dekolonizacji, upadek bloku wschodniego oraz rozwój przedsiębiorstw o zasięgu międzynarodowym przysłużyły się do odbudowy jednolitego rynku światowego[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Bolesław Winiarski: Polityka gospodarcza w obliczu procesów globalizacji. Perspektywy na pierwsze dziesięciolecia XXI wieku. W: Bolesław Winiarski: Polityka gospodarcza. Wyd. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 177. ISBN 978-83-01-14785-3.
  2. a b Bolesław Winiarski: Polityka gospodarcza w obliczu procesów globalizacji. Perspektywy na pierwsze dziesięciolecia XXI wieku. W: Bolesław Winiarski: Polityka gospodarcza. Wyd. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 179. ISBN 978-83-01-14785-3.
  3. a b c d e Bolesław Winiarski: Polityka gospodarcza w obliczu procesów globalizacji. Perspektywy na pierwsze dziesięciolecia XXI wieku. W: Bolesław Winiarski: Polityka gospodarcza. Wyd. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 178. ISBN 978-83-01-14785-3.
  4. Bolesław Winiarski, Felicyta Winiarska: Druga połowa XX stulecia. Polityka gospodarcza w podzielonym świecie. W: Bolesław Winiarski: Polityka gospodarcza. Wyd. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 125–126. ISBN 978-83-01-14785-3.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bolesław Winiarski: Polityka gospodarcza w obliczu procesów globalizacji. Perspektywy na pierwsze dziesięciolecia XXI wieku. W: Bolesław Winiarski: Polityka gospodarcza. Wyd. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 177–192. ISBN 978-83-01-14785-3.