Giovanni Cagliero

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	7 grudnia 1884
Konsekrator	Gaetano Alimonda
Współkonsekratorzy	Emiliano Manacorda; Giovanni Battista Bertagna
Konsekrowani biskupi
José Cándido Piñol y Batres	1914
Antonio del Carmen Monestel Zamora	1915
Luigi Maria Olivares	1916
Guglielmo Piani	1922
Nicola Maria di Girolamo	1922
Dante Carlo Munerati	1924
Współkonsekrowani biskupi
Luigi Giuseppe Lasagna	1893
Giovanni Graziani	1905
Luigi Morando	1906

Giovanni Cagliero S.D.B.
	Kardynał biskup
	Recto fixus calli ero
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	11 stycznia 1838 ; Castelnuovo d'Asti
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1926 ; Rzym
Miejsce pochówku	Campo Verano
	Biskup Frascati
Okres sprawowania	1920–1926
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	salezjanie
Prezbiterat	14 czerwca 1862
Nominacja biskupia	30 października 1884
Sakra biskupia	7 grudnia 1884
Kreacja kardynalska	6 grudnia 1915; Benedykt XV
Kościół tytularny	biskup Frascati
	Multimedia w Wikimedia Commons

Giovanni Cagliero S.D.B. (ur. 11 stycznia 1838 w Castelnuovo d'Asti, zm. 28 lutego 1926 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, dyplomata i kardynał.

Życiorys

Ukończył seminarium w rodzinnym mieście. Studiował też na Uniwersytecie Turyńskim. W roku 1851 wstąpił do salezjanów. Habit otrzymał od samego założyciela św. Jana Bosco (Cagliero był później jego pupilem). Uczył się w jednej klasie razem z przyszłymi świętymi Dominikiem Savio i Michałem Rua. Święcenia kapłańskie otrzymał 14 czerwca 1862 w Turynie. W latach 1862–1875 był nauczycielem w domu zakonnym salezjanów w Turynie. W 1875 zorganizował wyjazd dziesięciu współbraci do Urugwaju i Argentyny, by założyli tam domy zakonne. Sprawował funkcję dyrektora duchowego a także generalnego dyrektora Córek Maryi. Od 1893 był prowikariuszem apostolskim dla nowych wikariatów w Płn. Patagonii w Argentynie.

30 października 1884 mianowany tytularnym biskupem Magido. Konsekrowany w Turynie przez kardynała Gaetano Alimonda, arcybiskupa Turynu. W 1904 podniesiony do tytułu arcybiskupa tytularnego Sebaste. Od 1908 był apostolskim delegatem i nadzwyczajnym legatem do Nikaragui i Kostaryki. Z funkcji tych zrezygnował w 1915. W tym samym 1915 roku kreowany kardynałem prezbiterem San Bernardo alle Terme. Był pierwszym kardynałem ze zgromadzenia salezjanów. W 1920 mianowany kardynałem biskupem Frascati. Brał udział w konklawe 1922. Pochowany na Campo Verano.

Bibliografia

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-11)].
Catholic-Hierarchy

Delegaci apostolscy	Luigi Clementi (1851–1861) Serafino Vannutelli (1869–1875) Mario Mocenni (1877–1882) Teodoro Valfré di Bonzo (1884–1885) Giovanni Cagliero SDB (1908–1915)
Internuncjusze apostolscy	Giovanni Battista Marenco SDB (1917–1921) Angelo Rotta (1922–1925) Giuseppe Fietta (1926–1930) Carlo Chiarlo (1932–1933)
Nuncjusze apostolscy w Kostaryce	Carlo Chiarlo (1933–1941) Luigi Centoz (1941–1952) Paul Bernier (1952–1955) Giuseppe Maria Sensi (1955–1957) Gennaro Verolino (1957–1963) Paolino Limongi (1963–1969) Angelo Pedroni (1969–1975) Lajos Kada (1975–1984) Pier Giacomo De Nicolò (1984–1993) Giacinto Berloco (1993–1998) Antonio Sozzo (1998–2003) Osvaldo Padilla (2003–2008) Pierre Nguyễn Văn Tốt (2008–2014) Antonio Arcari (2014–2019) Bruno Musarò (2019–2023)