Przejdź do zawartości

George Calvert (baron)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
George Calvert, pierwszy baron Baltimore

George Calvert (ur. ok. 1580, zm. 15 kwietnia 1632) – angielski polityk i kolonizator. Był między innymi członkiem angielskiej Izby Gmin, a później sekretarzem stanu na dworze króla Jakuba I Stuarta. W roku 1625 przeszedł na katolicyzm i otrzymał tytuł barona Baltimore, rezygnując jednocześnie z pełnionych funkcji politycznych.

George Calvert zainteresował się kolonizacją Nowego Świata, pierwotnie ze względów komercyjnych, a później by zapewnić schronienie dla angielskich katolików. Został właścicielem kolonii Avalon, pierwszej stałej kolonii angielskiej na Nowej Fundlandii. Jednak zniechęcony tamtejszym klimatem, starał się o nadanie mu nowej kolonii położonej bardziej na południe, w rejonie zatoki Chesapeake, co ostatecznie zaowocowało powstaniem prowincji Maryland. George Calvert zmarł 15 kwietnia 1632 roku, na pięć tygodni przed zatwierdzeniem statutu nowej kolonii, pozostawiając jej zasiedlenie swojemu synowi, Cæciliusowi.

Młodość

[edytuj | edytuj kod]

O genealogii rodu Calvertów z Yorkshire wiadomo niewiele, chociaż etymologia nazwiska oraz klejnot herbu Calvertów mogą wskazywać na to, że przodkowie George’a Calverta pochodzili z Flandrii[1]. Leonard Calvert, ojciec George’a, był szlachcicem, poślubił szlachciankę Alicię Crossland i stał się właścicielem posiadłości Kiplin w dolinie rzeki Swale, w hrabstwie Yorkshire, na której prawdopodobnie około roku 1580 urodził się George[2].

Jako czternastoletni młodzieniec George rozpoczął studia w Trinity College na Uniwersytecie Oksfordzkim, gdzie uczył się języków obcych i które ukończył w 1597 roku z tytułem bakałarza[3]. Po studiach wyjechał na kontynent europejski, gdzie poznał sir Roberta Cecila, swojego przyszłego mentora i opiekuna, wysłanego z misją dyplomatyczną przez królową angielską Elżbietę I do Francji na dwór Henryka IV[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Browne 1890 ↓, s. 1-2.
  2. Browne 1890 ↓, s. 2-3.
  3. a b Browne 1890 ↓, s. 3.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]