Przejdź do zawartości

Gekkoninae

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gekkoninae
Ilustracja
Phelsuma lineata
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

gady

Rząd

łuskonośne

Rodzina

gekonowate

Podrodzina

Gekkoninae

Gekkoninae – najbardziej liczna w gatunki podrodzina gekonowatych, obejmuje około 1000 gatunków, w większości nadrzewnych, prowadzących najczęściej nocny tryb życia. Osiągają do 30 cm długości (gekon liścioogonowy Uroplatus fimbriatus).

Cechy charakterystyczne (z małymi wyjątkami):

  • możliwość poruszania się po wszelkiego rodzaju powierzchni (dzięki palcom wyposażonym w przylgi)
  • brak ruchomych powiek
  • nocny tryb życia (oprócz rodzaju Phelsuma)
  • głównie owadożerne, niektóre gatunki odżywiają się także owocami i nektarem a nawet małymi ssakami lub gadami
  • zdolność do wydawania dźwięków, niekiedy bardzo donośnych
  • dobry słuch

Z powodu dużej liczby gatunków trudno jest jednoznacznie określić środowisko życia tej podrodziny – węższej grupy charakterystycznych cech należy szukać na poziomie gatunku. Niektóre gatunki Gekkoninae przystosowały się do życia w lasach tropikalnych (Uroplatus), inne w środowisku suchym a nawet pustynnym. Większość z nich prowadzi nocny tryb życia, ale znajdujemy także gatunki aktywne w ciągu dnia lub wieczorem. Mogą mieszkać na drzewach, na ziemi lub w obu tych środowiskach jednocześnie.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]
Gekko japonicus
Gehyra mutilata
Hemidactylus turcicus
Uroplatus guentheri

Część rodzajów zaliczanych w przeszłości do tej podrodziny jest obecnie zaliczana do odrębnych rodzin Sphaerodactylidae (m.in. Gonatodes, Sphaerodactylus) i Phyllodactylidae (m.in. Ptyodactylus, Tarentola)[1][2][3][4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tony Gamble, Aaron M. Bauer, Eli Greenbaum, Todd R. Jackman. Out of the blue: a novel, trans-Atlantic clade of geckos (Gekkota, Squamata). „Zoologica Scripta”. 37 (4), s. 355–366, 2008. DOI: 10.1111/j.1463-6409.2008.00330.x. (ang.). 
  2. Nicolas Vidal, S. Blair Hedges. The molecular evolutionary tree of lizards, snakes, and amphisbaenians. „Comptes Rendus Biologies”. 332, s. 129–139, 2009. DOI: 10.1016/j.crvi.2008.07.010. (ang.). 
  3. John J. Wiens, Carl R. Hutter, Daniel G. Mulcahy, Brice P. Noonan, Ted M. Townsend, Jack W. Sites Jr i Tod W. Reeder. Resolving the phylogeny of lizards and snakes (Squamata) with extensive sampling of genes and species. „Biology Letters”. 8 (6), s. 1043–1046, 2012. DOI: 10.1098/rsbl.2012.0703. (ang.). 
  4. R Alexander Pyron, Frank T Burbrink, John J Wiens. A phylogeny and revised classification of Squamata, including 4161 species of lizards and snakes. „BMC Evolutionary Biology”. 13:93, 2013. DOI: 10.1186/1471-2148-13-93. (ang.). 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]