Gabriel (Czepur)
Grigorij Czepur | |
Arcybiskup | |
Kraj działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
19 grudnia 1874 |
Data i miejsce śmierci |
14 marca 1933 |
Biskup czelabiński | |
Okres sprawowania |
1918–1920 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Śluby zakonne |
1896 |
Diakonat |
1896 |
Prezbiterat |
1896 |
Nominacja biskupia |
30 grudnia 1909 |
Chirotonia biskupia |
17 stycznia 1910 |
Data konsekracji |
17 stycznia 1910 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||
|
Gabriel, imię świeckie Grigorij Markiełłowicz Czepur (ur. 27 listopada?/9 grudnia 1874 w okolicach Chersonia, zm. 14 marca 1933 w Pančevie) – rosyjski biskup prawosławny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem wojskowego. W 1896 ukończył studia teologiczne w Kijowskiej Akademii Duchownej z tytułem kandydata nauk teologicznych. W tym samym roku złożył wieczyste śluby mnisze, po czym przyjął święcenia diakońskie i kapłańskie. Przez kilka miesięcy nauczał w seminarium duchownym w Nowogrodzie, po czym w końcu 1896 został przeniesiony na stanowisko wykładowcy homiletyki i liturgiki w misyjnym seminarium duchownym w Ardonie. Od 1899 do 1901 był jego inspektorem, następnie pełnił analogiczne obowiązki w seminarium w Mohylewie. W 1902 otrzymał godność archimandryty i został rektorem seminarium duchownego w Połtawie. Skłócony z kadrą szkoły, w 1906 odszedł z wymienionego stanowiska i został mianowany proboszczem cerkwi Dwunastu Apostołów w Moskwie. W 1908 powierzono mu stanowisko rektora Wifańskiego Seminarium Duchownego[1].
30 grudnia 1909, dzięki rekomendacji ordynariusza eparchii kiszyniowskiej arcybiskupa Serafina, otrzymał nominację na jej wikariusza z tytułem biskupa izmaelskiego. Jego chirotonia biskupia odbyła się 17 stycznia 1910. W listopadzie 1911 jego tytuł uległ zmianie na biskup akermański. Uczestniczył w obradach Soboru Lokalnego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w latach 1917–1918. Po zajęciu Besarabii przez wojska rumuńskie w 1918 odmówił przejścia w jurysdykcję Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego, przez co został zmuszony do wyjazdu z eparchii kiszyniowskiej. Udał się do Odessy. Patriarcha moskiewski i całej Rusi Tichon wyznaczył go na biskupa czelabińskiego, jednak trwająca w Rosji wojna domowa uniemożliwiła mu wyjazd do nowej eparchii. Pozostał na południowych ziemiach dzisiejszej Ukrainy i uczestniczył w tworzeniu Tymczasowego wyższego zarządu cerkiewnego na południowym wschodzie Rosji, kontrolującego struktury prawosławne na terenie pozostającym pod kontrolą Białej Armii[1].
W styczniu 1920 razem z arcybiskupami Eulogiuszem (Gieorgijewskim) i Jerzym (Jaroszewskim) oraz biskupami Mitrofanem (Abramowem) i Apolinarym (Koszewym) ewakuował się z Noworosyjska i udał się do Belgradu. Za zgodą metropolity belgradzkiego Dymitra zamieszkał w monasterze Grgeteg. Uczestniczył w tworzeniu Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji[1]. Do końca lat 20. XX wieku, gdy postępująca choroba uniemożliwiła mu szerszą aktywność, łączył działalność duszpasterską z pracą katechety w rosyjskim instytucie dla panien w Novi Bečej, a następnie także w gimnazjum dla dziewcząt (Rosjanek i Serbek) w mieście Velika Kikinda[1].
W zgodnej opinii współczesnych Gabriel (Czepur) był wybitnym znawcą liturgiki i śpiewu cerkiewnego. Zajmował się harmonizacją starych melodii cerkiewnych na potrzeby chóralnego śpiewu wielogłosowego. Większość jego prac zaginęła lub uległa zniszczeniu w czasie jego wyjazdu z Rosji[1].
W 1930 podniesiony do godności arcybiskupiej, trzy lata później zmarł po długiej chorobie[1].