Przejdź do zawartości

GBU-10

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
GBU-10 Paveway II
Ilustracja
Państwo

Stany Zjednoczone

Producent

Raytheon, Lockheed Martin

Typ

swobodnie opadająca, naprowadzana laserowo

Przeznaczenie

burząca lub przeciwbetonowa

Historia
Lata produkcji

od 1976

Używana w latach

od 1976

Dane techniczne
Długość

4370 mm

Średnica

381 mm (BLU-109)
457 mm (Mk 84)

Masa

1162 kg

Masa mat. wybuchowego

243 kg (BLU-109)
428 kg (Mk 84)

Rodzaj mat. wybuchowego

Tritonal

Zasięg

14,8 km

GBU-10 Paveway II (ang. Guided Bomb Unit – bomba naprowadzana) – zaliczana do broni precyzyjnego rażenia amerykańska bomba lotnicza serii Paveway naprowadzana laserowo zbudowana na podstawie bomby Mk 84.

GBU-10 została zaprojektowana dla amerykańskich sił zbrojnych jako naprowadzana laserowo bomba burząca i wprowadzona na uzbrojenie w 1976 roku. Głowicę bojową stanowi bomba ogólnego przeznaczenia Mk 84 o masie nominalnej 908 kg (2000 funtów), a w wersji penetrującej GBU-10I bombę BLU-109 wyposażona w półaktywną laserową głowicę naprowadzającą i powierzchnie sterowe do korygowania jej lotu. Cel musi być oświetlony zewnętrznym laserowym wskaźnikiem celu. Dokładność trafienia nie mniejsza niż 9 metrów.

Istnieją dwie generacje bomb GBU-10GBU-10A/B Paveway I ze stałymi statecznikami, oraz GBU-10E/B i F/B Paveway II ze statecznikami składanymi. Ponadto Paveway II posiada następujące ulepszenia:

  • obudowa i elementy optyki głowicy naprowadzającej wykonano z tworzyw sztucznych, dzięki czemu zmniejszyła się ich masa i koszt
  • zwiększono czułość i o 30% kąt przeszukiwania detektora promieniowania laserowego
  • skrócono czas załączania baterii termicznej po zrzuceniu bomby
  • zwiększono kąty wychyleń powierzchni sterowych
  • wprowadzono kodowanie wiązki laserowej

Podczas wojny o Falklandy bomby GBU-10 były używane przez Royal Air Force.

Głównymi nosicielami bomb GBU-10 są samoloty General Dynamics F-111 i F-15E Strike Eagle, które zrzucały bomby tego typu podczas operacji Pustynna Burza niszcząc mosty, wyrzutnie rakiet typu Scud, centra dowodzenia i pozycje umocnione nieprzyjaciela. Ponad 30% z 2637 bomb tego typu zrzuciły samoloty F-111, a resztę F-15E, oraz samoloty marynarki i piechoty morskiej osiągając skuteczność 78% trafień

Ponadto mogą być przenoszone przez samoloty A-6 Intruder, A-7 Corsair II, A-10 Thunderbolt II, F-14 Tomcat, F-16 Fighting Falcon, F/A-18 Hornet i B-52 Stratofortress.