Przejdź do zawartości

Głowy wawelskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Głowy wawelskie
Ilustracja
Autor

Sebastian Tauerbach, Hans Snycerz

Rodzaj

rzeźba

Data powstania

ok. 1540

Medium

drewno

Miejsce przechowywania
Lokalizacja

Zamek Królewski na Wawelu

Głowy wawelskierenesansowe drewniane rzeźby głów zdobiące strop sali Poselskiej na Zamku Królewskim na Wawelu, w Krakowie. Wymowa stropu jest alegoryczna, głowy przedstawiają osoby różnych stanów, np. królów, żołnierzy, dworzan.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Głowy wawelskie
Rzeźba kobiety z zasłoniętą twarzą
15 grudnia 2020

Rzeźby powstały w warsztacie Sebastiana Tauerbacha i Hansa Snycerza ok. 1540. W kasetonowym suficie sali znajdowały się pierwotnie 194 głowy, do dziś przetrwało ich 30. Ozdobiony głowami strop dotrwał, choć w nie najlepszym stanie, do końca I Rzeczypospolitej. Najprawdopodobniej między 1804 a 1807 został zniszczony w trakcie adaptacji pomieszczeń zamkowych na austriackie koszary. Trzydzieści ocalonych głów zabrała do Domku Gotyckiego w Puławach księżna Izabela Czartoryska. W 1869 dwadzieścia cztery z nich zostały wywiezione do Moskwy, w związku z konfiskatą części majątku należącego do Czartoryskich. Sześć dalszych w niewiadomym czasie stało się własnością Bolesława Podczaszyńskiego, a po jego śmierci prof. Stanisława Tarnowskiego, rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 1921 wdowa po profesorze Róża Tarnowska przekazała je Wawelowi. Po zawarciu pokoju ryskiego (1921) do Polski powróciły również pozostałe głowy. W 1927 cała ocalona trzydziestka została umieszczona w kasetonach stropu sali Poselskiej, zrekonstruowanego według projektu Adolfa Szyszko-Bohusza. Ostatnio poddano je konserwacji w 1992.

W latach 1925–1927 Xawery Dunikowski wykonał cykl 12 "głów wawelskich", m.in. Adama Mickiewicza, Anny Jagiellonki, Henryka Walezego, które nigdy nie znalazły się w stropie sali Poselskiej, niemniej jednak do dziś stanowią własność Zamku Wawelskiego.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]