Fryderyk II Poważny

Fryderyk II Poważny
	margrabia Miśni i landgraf Turyngii
Okres	od 1323; do 18 listopada 1349
Poprzednik	Fryderyk I Dzielny
Następca	Fryderyk III Srogi, Baltazar i Wilhelm I Jednooki
	Dane biograficzne
Dynastia	Wettynowie
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1310 ; Gotha
Data i miejsce śmierci	18 listopada 1349 ; Wartburg
Ojciec	Fryderyk I Dzielny
Matka	Katarzyna z Lobdeburg-Arnshaugk
Żona	Matylda

Fryderyk II Poważny, niem. Friedrich II. der Ernsthafte (ur. 30 listopada 1310 w Gocie, zm. 18 listopada 1349 w Wartburgu) – margrabia Miśni i landgraf Turyngii od 1323 z dynastii Wettynów.

Życiorys

Był synem margrabiego Miśni i landgrafa Turyngii Fryderyka I Dzielnego. Po śmierci ojca w 1323 objął trony Miśni i Turyngii, początkowo jako małoletni pod opieką matki Katarzyny z Lobdeburg-Arnshaugk i Henryka XVI hrabiego Schwarzburga, a po śmierci tego ostatniego – Henryka XII, hrabiego Plauen. Od samego początku był wplątany w konflikt Ludwika IV Bawarskiego i Jana Luksemburskiego o Brandenburgię, podczas którego matka wysłała go na dwór Ludwika. Ludwikowi zależało, by zagwarantować sobie poparcie Wettinów, m.in. poprzez wydanie swej córki Matyldy za Fryderyka, mimo że już wcześniej zaaranżowano jego związek z Juttą, córką Jana Luksemburskiego. W zamian za to Ludwik doprowadził do przyłączenia do państwa Wettinów licznych sąsiadujących z nim terytoriów. W 1329 Fryderyk poślubił Matyldę i objął rządy osobiste w swoim kraju. Wziął udział w wysłanej przez Ludwika Bawarskiego wyprawie do Pikardii na pomoc królowi Anglii Edwardowi III w jego zmaganiach z królem Francji Filipem VI.

Podczas swego panowania prowadził długotrwały konflikt z wasalami i sąsiadami, szczególnie książętami Weimaru-Orlamünde oraz Schwarzburga, który znalazł finał w zwycięskiej dla Fryderyka wojnie w latach 1342–1345. Powiększał też swoje władztwo o kolejne terytoria zajmowane na drodze pokojowej. Po śmierci cesarza Ludwika IV Bawarskiego w 1347 partia bawarska próbowała nakłonić go do objęcia korony niemieckiej, Fryderyk jednak zrezygnował z podjęcia tej próby i opuścił stronnictwo bawarskie, popierając króla czeskiego Karola IV Luksemburskiego (jeszcze przed śmiercią Ludwika przez część elektorów wybranego na króla Niemiec). Sam ograniczał się do umacniania swojej władzy (zagrożonej w 1349 m.in. wskutek wyboru na antykróla Guntera ze Schwarzburga), a w 1348 zawarł z Karolem IV układ w Budziszynie, na mocy którego obaj mieli nie rościć pretensji do swoich terytoriów.

Z żoną Matyldą miał dziewięcioro dzieci, wśród nich m.in. synów Fryderyka, Baltazara, Wilhelma, a także Ludwika (przyszłego biskupa Bambergu, arcybiskupa Moguncji i Magdeburga) którzy – zgodnie z życzeniem ojca, aby nie dzielić jego dziedzictwa – po jego śmierci objęli wspólnie władzę w Miśni i Turyngii, a także córkę Elżbietę, która poślubiła Fryderyka V, burgrabię Norymbergi.

Bibliografia

Harald Schieckel: Friedrich II. der Ernsthafte. W: Neue Deutsche Biographie. T. 5. Berlin: Duncker & Humblot, 1961, s. 520. [dostęp 2009-12-16]. (niem.).
Heinrich Theodor Flathe: Friedrich II. der Ernsthafte. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 7. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1878, s. 564–565. [dostęp 2009-12-16]. (niem.).