Front Briański
 Działania Frontu Briańskiego w 1941 | |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1941 |
| Rozformowanie |
1943 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
gen. por. Andriej Jeriomienko |
| Ostatni |
gen. płk Markian Popow |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Podległość | |
Front Briański (ros. Брянский фронт) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.
Formowania i walki
[edytuj | edytuj kod]- I formowanie
Utworzony 14 sierpnia 1941, w celu odparcia ewentualnego niemieckiego ataku na Briańsk[1]. Front rozwinął się w rejonie: Orzeł, Briańsk, a w jego skład weszła 13 i 50 Armia oraz lotnictwo liczące 159 samolotów. Dowódcą lotnictwa frontu mianowano gen. mjra Fiodora Połynina[1]. Front Briański prowadził walki obronne na kierunku: Orzeł, Kursk (30 września – 29 października), następnie brał udział w walkach pod w walkach pod Moskwą. Rozwiązany 10 listopada 1941.
- II sformowanie
Utworzony 24 grudnia 1941. Rozwinął się na linii: Tarusa, Aleksin, Kosa, Gora, Torchowo, Burakowo, Michajłow w walce przeciwko niemieckiej Grupie Armii Środek. 28 czerwca – 16 sierpnia 1942 prowadził walki obronne przeciw niemieckiej Grupie Armii B. 7 sierpnia wydzielono z niego Front Woroneski. 24 stycznia – 5 lutego przeprowadził woronesko-kostromską operację przeciw 2 Armii niemieckiej. Rozwiązany 12 marca 1943. Jego armie weszły w skład Frontu Centralnego i Frontu Zachodniego.
- III sformowanie
Utworzony 28 marca 1943. Wziął udział w operacji orłowskiej i operacji briańskiej przeciw 9 Armii niemieckiej. Uczestniczył w bitwie kurskiej (5 lipca – 23 sierpnia 1943) w czasie której dowództwo frontu tworzyli następujący oficerowie: dowódca Markian Popow, szef sztabu Leonid Sandałow, członkowie rady wojennej Lew Mechlis i S. Sabalin oraz szef zarządu politycznego A. Pigurnow[2]. Przemianowany 10 października 1943 na Front Bałtycki. Część jego wojsk weszło w skład Frontu Centralnego.
Struktura organizacyjna
[edytuj | edytuj kod]| Skład | ||
|---|---|---|
| Sierpień 1941[3] | Listopad 1941[3] | Kwiecień 1943[4] |
| 13 Armia 50 Armia następnie uzupełniony: 3 Armia GO gen. A. Jermakowa |
3 Armia 49 Armia 50 Armia |
3 Armia 61 Armia 63 Armia 3 Gwardyjska APanc. 15 Armia Lotnicza |
Dowództwo frontu
[edytuj | edytuj kod]| Dowódcy frontu[5] | ||
|---|---|---|
| Stopień, imię i nazwisko | Czasokres | Formowanie |
| gen. por. Andriej Jeriomienko | do 13 X 1941 | I formowanie |
| gen. mjr Gieorgij Zacharow. | ||
| gen. płk Jakow Czeriewiczenko | od 24 XII 1941 do 2 IV 1942 | II formowanie |
| gen. por. Filip Golikow | do 7 VII 1942 | |
| gen. por. Nikandr Czibisow | do 13 VII 1942, | |
| gen. por. Konstanty Rokossowski | do 27 IX1942, | |
| gen. por. Maks Reiter | do 12 III 1943. | |
| gen. płk Maks Reiter | od 28 III do 5 VI 1943, | III formowanie |
| gen. płk Markian Popow | do 10X 1943. | |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Plikus (kier.) 1968 ↓, s. 110.
- ↑ Kołtunow i Sołowjow 1971 ↓, s. 459.
- ↑ a b Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 144.
- ↑ Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 145.
- ↑ Sobczak (red.) 1975 ↓, s. 144–145.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- G. Kołtunow, B. Sołowjow: Bitwa pod Kurskiem. Warszawa: 1971.
- Mikołaj Plikus (kier.): 50 lat Armii Radzieckiej. Mała kronika. Warszawa: 1968.
- Kazimierz Sobczak (red.): Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.