Fort Traugutta Cytadeli Warszawskiej
52°15′26″N 20°59′56″E/52,257222 20,998889 nr rej. 59/7 z 1.07.1965
| |
 Fort Traugutta od strony wschodniej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Rozpoczęcie budowy |
1847 |
| Ukończenie budowy |
1847 |
| Ważniejsze przebudowy |
1864–1874 |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
| 52°15′26″N 20°59′56″E/52,257222 20,998889
| |
Fort Traugutta, Fort im. Romualda Traugutta – jeden z fortów Cytadeli Warszawskiej.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Wzniesiona w latach 30. XIX wieku Cytadela spełniała głównie funkcje więzienne, mając niewielkie możliwości rzeczywistej obrony miasta. Z tego powodu bardzo szybko przystąpiono do budowy kolejnych umocnień, wysuniętych przed Cytadelę.
Fort Traugutta nosił pierwotnie nazwę Aleksieja, a następnie Berga[1]. Został wzniesiony w latach 1847–1849 i zmodernizowany w latach 1864–1874[2]. Początkowo fort składał się z dużej, ceglanej działobitni. W czasie modernizacji uzupełniono go o umocnienie ceglano-ziemne w formie lunety (dzieła o dwóch czołach, z otwartą szyją). Otaczała je sucha fosa broniona przez kaponiery.
We wrześniu 1939 w forcie miał swoje stanowisko pluton obrony przeciwlotniczej[3].
Obecnie fort znajduje się na terenie parku im. Janusza Kusocińskiego, wydzielonego z parku im. Romualda Traugutta. Jest jedynym z umocnień wokół Cytadeli, które zachowało części swojego układu ziemnego.
W 1965 Fort Traugutta został wpisany do rejestru zabytków.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 186. ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ Stanisław Łagowski: Cytadela Warszawska. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2010, s. 76–77. ISBN 978-83-62046-23-2.
- ↑ Stanisław Łagowski: Cytadela Warszawska. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2010, s. 77. ISBN 978-83-62046-23-2.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Lech Królikowski, „Twierdza Warszawa”, Warszawa 2002.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcie satelitarne na Google Maps. W środkowej części widoczna baszta (działobitnia) artyleryjska. Siatka ulic podkreśla narys całego fortu.