Przejdź do zawartości

Footwork

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Footwork
Ilustracja
Footwork FA15
Pełna nazwa

Footwork Arrows

Aktywna

1991–1996

Siedziba

Milton Keynes, Wielka Brytania

Ważni ludzie
Kierowcy

Christian Fittipaldi
Gianni Morbidelli

Inne
Debiut

Grand Prix Stanów Zjednoczonych 1991

Ostatni wyścig

Grand Prix Japonii 1996

Footwork – zespół Formuły 1, uczestniczący w niej w pierwszej połowie lat 90. Prezydent japońskiej firmy logistycznej Footwork Express Co, Ltd., Wataru Ohashi, w 1990 roku zaczął intensywnie inwestować w zespół Arrows. Umowa obejmowała między innymi wystawienie logo Footworka w widocznym miejscu. W 1991 roku zespół został oficjalnie przemianowany na Footwork i nawiązał umowę z Porsche, od którego miał otrzymywać silniki. Wyniki były jednak gorsze niż oczekiwano i po sześciu wyścigach Footwork zrezygnował z silników Porsche na rzecz jednostek Forda. Nie pozwoliło to jednak Michelemu Alboreto, Aleksowi Caffiemu czy Stefanowi Johanssonowi zdobyć jakichkolwiek punktów. Wyniki były złe i w drugiej części sezonu zespół musiał brać udział w prekwalifikacjach.

W 1992 roku zespół zmienił dostawcę silników na Mugen. Arrows zachował nazwę Footwork do momentu, gdy Ohashi wycofał swoje wsparcie finansowe przed sezonem 1996; po tamtym sezonie na powrót zmieniono nazwę na Arrows. W całym okresie istnienia zespołu Footwork kontrolę operacyjną zachowywał Jackie Oliver.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Arrows został oficjalnie przemianowany na Footwork w roku 1991. Na początku sezonu wystawiono nadwozia A11C z silnikami Porsche. Gdy Michele Alboreto i Alex Caffi nie zdołali się zakwalifikować dp Grand Prix Brazylii, doszło do zmian wśród personelu: człowiekiem odpowiedzialnym za finanse został Alan Rees, a menadżerem zespołu został John Wickham. Następnie zaprezentowano model FA12, ale został on zniszczony w wyniku wypadku na zakręcie Tamburello na torze Imola. Alboreto doznał złamania stopy, która wymagała kilku szwów, a Caffi uszkodził drugi nowy samochód w Grand Prix Monako. Następnie Caffi został ranny w wypadku drogowym i został na kilka Grand Prix zastąpiony przez Stefana Johanssona. W czerwcu zespół zdecydował, że należy zastąpić silniki Porsche przygotowywanymi przez Hart Racing Engines jednostkami Cosworth DFR. W drugiej części sezonu zespół musiał się prekwalifikować, co wielokrotnie nie powodziło się. Mimo to zdołano otworzyć w Milton Keynes tunel aerodynamiczny w skali 1:2,5.

Na sezon 1992 Caffiego zastąpił Aguri Suzuki. Zapewniono sobie również silniki firmy Mugen. Zaprojektowany przez Alana Jenkinsa model FA13 był tradycyjnym, prostym samochodem. Alboreto zdołał punktować w trakcie sezonu czterokrotnie, dzięki czemu zespół zdobył 6 punktów i zajął siódme miejsce w klasyfikacji zespołów.

W sezonie 1993 w zespole nie jeździł Alboreto, a Derek Warwick. Ponadto zespół utrzymał Suzukiego i silniki Mugen. Wybudowano również nowy samochód, FA14. Był to jednak rozczarowujący dla zespołu sezon. Warwick zdobył 4 punkty, a zespół zajął dziewiąte miejsce w klasyfikacji zespołów.

Na sezon 1994 zespół stracił silniki Mugen i musiał wrócić do silników Forda. W charakterze kierowców zatrudniono Christiana Fittipaldiego i Gianniego Morbidellego. Samochód spisywał się jednak nadspodziewanie dobrze: Fittipaldi był czwarty w Grand Prix Pacyfiku i jechał na trzecim miejscu w Grand Prix Monako do momentu, gdy zepsuła mu się skrzynia biegów. Kolejne punkty zespół zdobył w Grand Prix Niemiec, które kierowcy Footworka ukończyli na miejscach 4–5. Z powodu dyskwalifikacji Michaela Schumachera po Grand Prix Belgii szóste miejsce zajął w tym wyścigu Morbidelli, "rekompensując" dyskwalifikację Fittipaldiego, któremu odebrano szóste miejsce w Grand Prix Kanady. Footwork z dziewięcioma punktami zajął więc 9. miejsce w klasyfikacji konstruktorów. Pod koniec roku Fittipaldi wycofał się z Formuły 1. Z zespołu odszedł również Wickham.

Footwork FA16

Sytuacja zespołu coraz bardziej się pogarszała. W tym celu zatrudniono japońskiego pay-drivera, Takiego Inoue. Silniki dostarczała firma Hart. W połowie sezonu było tak mało pieniędzy, że Morbidelli musiał zostać zastąpiony przez kolejnego pay-drivera, Maksa Papisa. Morbidelli wrócił na trzy ostatnie wyścigi i zajął trzecie miejsce w Grand Prix Australii. Ten rezultat oraz szóste miejsce w Grand Prix Kanady spowodowały, że Footwork zajął ósmą pozycję w klasyfikacji generalnej. Pod koniec roku Oliver i Rees przy wsparciu Schwabische Finanz & Unternehmensberatung AG wykupili udziały od Ohashiego.

W marcu 1996 roku Tom Walkinshaw wykupił od Reesa udziały w zespole. 40% udziałów w zespole należało zatem do Walkinshawa, 11% do Petera Darnbrougha, a 49% – do Olivera. W trakcie sezonu nazwa zespołu została zmieniona na TWR Arrows. Kierowcami zostali Jos Verstappen i Ricardo Rosset. Vestappen zdobył dla Footworka ostatni punkt, co miało miejsce w Grand Prix Argentyny.

Wyniki

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Model Silnik Kierowcy Wyniki w poszczególnianych eliminacjach Wyniki
konstruktora
1991 Stany Zjednoczone Brazylia San Marino Monako Kanada Meksyk Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Portugalia Hiszpania Japonia Australia Pkt. Msc.
A11C
FA12
Porsche 3512 3.5 V12 Włochy Michele Alboreto NU NZ NZ NU NU NU 0 NS
Włochy Alex Caffi NZ NZ NZ NZ
Szwecja Stefan Johansson NU NZ
FA12C Ford Cosworth DFR 3.5 V8 Włochy Michele Alboreto NU NU NZ NZ NPK NZ 15 NU NZ 13 0 NS
Szwecja Stefan Johansson NZ NZ
Włochy Alex Caffi NPK NPK NZ NPK NPK NPK 10 15
1992 Południowa Afryka Meksyk Brazylia Hiszpania San Marino Monako Kanada Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Portugalia Japonia Australia Pkt. Msc.
FA13 Mugen-Honda MF351-H 3.5 V10 Włochy Michele Alboreto 10 13 6 5 5 7 7 7 7 9 7 NU 7 6 15 NU 6 7
Japonia Aguri Suzuki 8 NZ NU 7 10 11 NZ NU 12 NU NU 9 NU 10 8 8
1993 Południowa Afryka Brazylia Unia Europejska San Marino Hiszpania Monako Kanada Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Portugalia Japonia Australia Pkt. Msc.
FA13B
FA14
Mugen-Honda MF351-HB 3.5 V10 Wielka Brytania Derek Warwick 7 9 NU NU 13 NU 16 13 6 17 4 NU NU 15 14 10 4 9
Japonia Aguri Suzuki NU NU NU 9 10 NU 13 12 NU NU NU NU NU NU NU 7
1994 Brazylia San Marino Monako Hiszpania Kanada Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Portugalia Unia Europejska Japonia Australia Pkt. Msc.
FA15 Ford HBE7/8 3.5 V8 Brazylia Christian Fittipaldi NU 4 13 NU NU DK 8 9 4 14 NU NU 8 17 8 8 9 9
Włochy Gianni Morbidelli NU NU NU NU NU NU NU NU 5 NU 6 NU 9 11 NU NU
1995 Brazylia Argentyna San Marino Hiszpania Monako Kanada Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Portugalia Unia Europejska Japonia Australia Pkt. Msc.
FA16 Hart 830 3.0 V8 Włochy Gianni Morbidelli NU NU 13 11 9 6 14 NU NU 3 5 8
Włochy Massimiliano Papis NU NU NU NU 7 NU 12
Japonia Taki Inoue NU NU NU NU NU 9 NU NU NU NU 12 8 15 NU NU 12 NU
1996 Australia Brazylia Argentyna Unia Europejska San Marino Monako Hiszpania Kanada Francja Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Portugalia Japonia Pkt. Msc.
FA17 Hart 830 3.0 V8 Brazylia Ricardo Rosset 9 NU NU 11 NU NU NU NU 11 NU 11 8 9 NU 14 13 1 9
Holandia Jos Verstappen NU NU 6 NU NU NU NU NU NU 10 NU NU NU 8 NU 11

Podsumowanie

[edytuj | edytuj kod]
Ważne wyścigi
Debiut

Stany Zjednoczone Grand Prix Stanów Zjednoczonych 1991 (#1, Włochy Michele Alboreto, Włochy Alex Caffi)

Pierwsze punkty

Brazylia Grand Prix Brazylii 1992 (#19, Włochy Michele Alboreto)

Pierwsze podium

Australia Grand Prix Australii 1995 (#81, Włochy Gianni Morbidelli)

Ostatni

Japonia Grand Prix Japonii 1996 (#97, Brazylia Ricardo Rosset, Holandia Jos Verstappen)

Najwyższe pozycje
Kwalifikacje

6

Wyścig

3