Florian Fronczek

Florian Fronczek

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1892 Przyszowice
Data i miejsce śmierci	5 stycznia 1966 Przyszowice
Przebieg służby
Lata służby	1912–1922
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego POW Górnego Śląska
Stanowiska	dowódca samochodu pancernego „Korfanty”
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa I powstanie śląskie II powstanie śląskie III powstanie śląskie
Późniejsza praca	kolejarz
Odznaczenia

Florian Fronczek (ur. 29 kwietnia 1892 w Przyszowicach, zm. 5 stycznia 1966 tamże) – żołnierz armii niemieckiej i Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska, uczestnik trzech powstań śląskich, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Roberta i Joanny z d. Kowol. Pracował jako ślusarz-mechanik. W 1912 zmobilizowany do armii niemieckiej, zwolniony w 1918. Od 1918 w szeregach POW G.Śl. Uczestniczył we wszystkich powstaniach śląskich. Podczas I i II powstania w służbie wywiadowczej w zakładach wagonowych w Gliwicach. Podczas III powstania zastępca dowódcy samodzielnego oddziału szturmowego marynarzy ppor. Roberta Oszka.

Szczególnie zasłużył się jako dowódca improwizowanego samochodu pancernego „Korfanty”. Został odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Zwolniony ze służby w 1922. Następnie pracował jako zawiadowca kolei wąskotorowej i zawiadowca parowozowni. Podczas okupacji ukrywał się w okolicach Krakowa i działał w konspiracji. Po zakończeniu wojny wrócił w rodzinne strony i pomagał uruchomić parowozownie w Gliwicach i Bytomiu. Na emeryturze od 1955.

Życie prywatne

Żona Anna. Mieli dwóch synów: Czesława (ur. 1930) i Kazimierza (ur. 1932).

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 7819
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi

Bibliografia

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.