Fiodor Kowalow
 major GL
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
dowódca oddziału partyzanckiego |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Fiodor Kowalow, ros. Фёдор Никитович Ковалёв, pseud. Fiedia (ur. 1 stycznia 1919 w Nowo-Nikolskoje) – oficer Armii Czerwonej i Gwardii Ludowej, uczestnik II wojny światowej, dowódca polsko-radzieckiego oddziału partyzanckiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Fiodor Kowalow był oficerem Armii Czerwonej narodowości rosyjskiej pochodzącym z Ukrainy. W czasie ataku wojsk III Rzeszy i ich satelitów na Związek Radziecki mającym miejsce 22 czerwca 1941 roku dowodził kompanią 254 samodzielnego batalionu łączności 20 Korpusu Strzeleckiego 13 Armii. W czasie walk został ranny i dostał się do niemieckiej niewoli. Gdy pociąg przejeżdzał przez ziemie polskie, wyskoczył nocą z wagonu. Do zdrowia i pełni sił pomogli mu wrócić polscy chłopi. Założył oddział partyzancki składający się głównie z czerwonoarmistów którzy uciekli z niemieckiej niewoli oraz Polaków. Z czasem w oddziale służyło do 200 partyzantów, operując m.in. w lasach parczewskich[1][2]. Jako partyzant używał m.in. pseudonimów: Albrecht, Fiedia, Fiodor i Teodor[3].
Współpracując z polskim oddziałem Gwardii Ludowej, 17 grudnia 1942 dokonał akcji na posterunek granatowej policji w Ostrowie Lubelskim, zniszczył urząd gminy i pocztę oraz zlikwidował policjanta i konfidentów pracujących na rzecz niemieckich władz okupacyjnych[4]. Po rozmowach z delegatem PPR Józefem Balcerzakiem oddział został przyjęty do GL i nadano mu imię gen. Józefa Bema[1]. Po dotarciu na ziemie polskie Armii Czerwonej Kowalow wrócił w jej szeregi i w stopniu podpułkownika służył w kontrwywiadzie Smiersz 13 Armii. W 1965 po uznaniu za inwalidę został zwolniony ze służby wojskowej[5].
Ordery i odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Order Krzyża Grunwaldu (II)
- Order Krzyża Grunwaldu (III)
- Krzyż Walecznych i inne[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Mańkowski 1978 ↓, s. 181.
- ↑ Radzieccy partyzanci Gwardii Polskiej Ludowa [online], pl.topwar.ru [dostęp 2024-11-28] (pol.).
- ↑ Sobczak 1975 ↓, s. 243.
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 362.
- ↑ Radzieccy partyzanci Gwardii Polskiej Ludowa [online], pl.topwar.ru [dostęp 2024-11-28] (pol.).
- ↑ Radzieccy partyzanci Gwardii Polskiej Ludowa [online], pl.topwar.ru [dostęp 2024-11-28] (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1977.
- Zygmunt Mańkowski: Między Wisłą a Bugiem 1939-1944. Studium o polityce okupanta i postawach społeczeństwa. Lublin: 1978.
- Kazimierz Sobczak: Encyklopedia II wojny światowej. Warszawa: 1975.