Fiodor Berg

Fiodor Berg
Data i miejsce urodzenia	27 maja 1794 ; Sangaste
Data i miejsce śmierci	18 stycznia 1874 ; Petersburg
	Namiestnik Królestwa Polskiego
Okres	od 1863; do 1874
Poprzednik	Konstanty Mikołajewicz Romanow
Następca	Paul von Kotzebue
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Fiodor Fiodorowicz Berg (ros. Фёдор Фёдорович Берг, właśc. Friedrich Wilhelm Rembert von Berg; ur. 27 maja 1794^[1] w Sangaste (gubernia inflancka, obecnie Estonia), zm. 6 stycznia^?/18 stycznia 1874 w Sankt Petersburgu) – hrabia Wielkiego Księstwa Finlandii, generał kwatermistrz rosyjski. Od 1865 feldmarszałek. Geodeta.

Życiorys

Pochodził z rodziny Niemców bałtyckich. Uczył się na Uniwersytecie w Dorpacie. W latach 20. XIX w. wykonał wojskowo-statystyczne opisanie Turcji. Kierował w latach 1823–1825 ekspedycją do Azji Środkowej. Na bazie materiałów z tej ekspedycji stworzono mapę. W latach 1828–1829 wykonał mapę północno-wschodniej części Bułgarii.

W 1831 brał udział w wojnie z Polską, dowodząc podczas szturmu na Warszawę natarciem w kierunku na Wolę. Awansowany do stopnia generała-lejtnanta pełnił obowiązki kwatermistrza armii stacjonującej w Królestwie Polskim.

Od 1843 jako generał kwatermistrz Sztabu Głównego Imperium Rosyjskiego kierował wykonaniem mapy Rosji w masztabie trzywiorstowym.

W 1853 dowódca wojsk w Estonii. Od 1855 generał gubernator Finlandii. W latach 1863–1874 ostatni namiestnik Królestwa Polskiego. Urzędował w Zamku Królewskim. Prezes Rady Stanu Królestwa Kongresowego^[2]

Stłumił powstanie styczniowe, prowadził politykę rusyfikacji Polski.

19 września 1863 powstańcy dokonali nieudanego zamachu na namiestnika, rzucając bombę z okna pałacu Zamoyskich na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie. W odwecie Rosjanie zdemolowali budynek pałacu, wyrzucając na bruk m.in. fortepian Fryderyka Chopina znajdujący się w mieszkaniu siostry kompozytora Izabeli Barcińskiej^[3]. Fakt ten zainspirował Cypriana Kamila Norwida do napisania wiersza Fortepian Szopena (1865).

Fiodor Berg był odpowiedzialny za pacyfikację miejscowości, których mieszkańcy udzielili pomocy powstańcom styczniowym.

Był luteraninem.

Przypisy

↑ Spotyka się również datę 1790 i 1793. W książce pod redakcją Jarosława Kłaczkowa widnieje zaś rok 1789.
↑ Prace literackie Józefa Korytkowskiego rzeczywistego radcy stanu, poprzedzone wizerunkiem i życiorysem jego i uzupełnione objaśnieniami przez autora "Wrażeń ciechocińskich", Warszawa 1885, s. 334.
↑ Marta Grzywacz: Serce Chopina. Wywiad z Piotrem Mysłakowskim. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. wyborcza.pl, 22 grudnia 2013. [dostęp 2019-09-27].

Bibliografia

Ewangelicy w Radomiu i regionie (XVI–XX wiek) – studia i materiały pod redakcją Jarosława Kłaczkowa, Radom 2007.
Chimiak Ł., Gubernatorzy rosyjscy w Królestwie Polskim 1863–1915 – Szkic do portretu zbiorowego, Wrocław 1999.

[1] Spotyka się również datę 1790 i 1793. W książce pod redakcją Jarosława Kłaczkowa widnieje zaś rok 1789.

[2] Prace literackie Józefa Korytkowskiego rzeczywistego radcy stanu, poprzedzone wizerunkiem i życiorysem jego i uzupełnione objaśnieniami przez autora "Wrażeń ciechocińskich", Warszawa 1885, s. 334.

[3] Marta Grzywacz: Serce Chopina. Wywiad z Piotrem Mysłakowskim. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. wyborcza.pl, 22 grudnia 2013. [dostęp 2019-09-27].

[1]

[2]

[3]