Przejdź do zawartości

Figaro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jean Barnabé Amy – rzeźba Figaro

Figaro – centralna postać trylogii Pierre’a Beaumarchais’go: Cyrulik sewilski, Wesele Figara i Występna Matka. Nieślubny i zaginiony syn doktora Bartola i guwernantki Marceliny, w niemowlęctwie uprowadzony przez zbójców. Nieśmiertelność zapewnili mu Gioacchino Rossini i Wolfgang Amadeus Mozart czyniąc tytułowym bohaterem swoich oper – Cyrulik sewilskibaryton (Rossini) i Wesele Figarabas-baryton (Mozart).

Jest on lokajem hrabiego Almavivy, w komedii Cyrulik sewilski próbującym swoich sił również jako cyrulik, ale nie tylko. Figaro to także totumfacki całego miasta. Według jego własnych słów – bez niego żadna panna w Sewilli nie wyjdzie za mąż. Parą, którą swata na oczach widza jest Rozyna i hrabia Almaviva. Swój spryt, chociaż nieświadomie, wykorzystuje przeciwko własnemu ojcu będąc autorem ciągu intryg, które w Cyruliku sewilskim mają doprowadzić do okpienia doktora Bartola i ślubu hrabiego z Rozyną. W Weselu Figara sam jest nowożeńcem, a jego celem jest zdemaskowanie uwodzicielskiej natury Almavivy i doprowadzenie do ostatecznego zniesienia prawa pierwszej nocy. Tym razem to doktor Bartolo ma na celu ukaranie Figara, chcąc ożenić go ze starą guwernantką i własną dawną miłością, od której Figaro pożyczył znaczną sumkę. Zabezpieczeniem pożyczki Marceliny jest umowa zawierająca klauzulę mówiącą, iż w przypadku niemożliwości jej spłacenia Figaro ma Marcelinę poślubić. Jest to na rękę również Almavivy, starającego się o względy młodej narzeczonej Figara – Zuzanny. Kiedy hrabia ma rozsądzić sprawę i wyrok wydaje się być nieuchronnie niekorzystny dla Figara, lokaj powołuje się wówczas na swoje szlachetne pochodzenie i brak zgody rodziców. Okoliczności porwania Figara przez zbójów w niemowlęctwie, hafty i herby na pościeli skradzionej wraz z dzieckiem oraz znamię na przedramieniu świadczą jednak jednoznacznie, że jest on synem Marceliny i Bartola w sztuce Emanuelem, natomiast w operze noszącym imię Rafaello.

Sławne arie i duety z jego udziałem

[edytuj | edytuj kod]

Cyrulik sewilski:

Wesele Figara:

Znani wykonawcy i wykonania

[edytuj | edytuj kod]

Wśród wykonawców, w tej roli, oprócz barytonów i bas-barytonów. zdarza się, zwłaszcza w „Weselu Figara”, że występują basy. Do najbardziej znanych należą:

Cyrulik sewilski:

Wesele Figara:

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Great Recordings Of The Century: Rossini „Il barbiere di Siviglia”, Alceo Galliera – EMI 2007
  • Mozart „Le Nozze di Figaro”, James Levine – Deutsche Gramophon 2005
  • Mozart „Le Nozze di Figaro”, Vittorio Gui – EMI 2005
  • Mozart „The da Ponte operas”. Riccardo Muti – EMI 2002
  • Wolfgang Amadeus Mozart „Complete Works”, Brilliant Classics, 2005
  • Kolekcja „La Scala” nr 40 „Wesele Figara”, Polskie Media Amer.Com, Oxford Educational Sp. z o.o. 2007
  • „Great Operas – Great Voices” – Membran Music Ltd/Pan Dream S.R.L.
  • Kronika Opery, Marian B Michalik (red.), Jolanta M Michasiewicz (red.), Warszawa: Wydawnictwo KRONIKA, 1993, ISBN 83-900331-7-8, OCLC 69311058.
  • Kolekcja Wielkie Opery nr 13 „Cyrulik sewilski”, Gazeta Wyborcza 2009