Ferrari Testarossa F90 Speciale

Ferrari Testarossa F90 Speciale
Producent	Ferrari
Projektant	Pininfarina
Zaprezentowany	kwiecień 1988
Okres produkcji	1988
Miejsce produkcji	Maranello
	Dane techniczne
Segment	supersamochód segmentu D
Typy nadwozia	2-drzwiowa targa
Skrzynia biegów	5-biegowa manualna
Napęd	tylny
Rozstaw osi	2550 mm
Liczba miejsc	4
	Dane dodatkowe
Pokrewne	Ferrari Testarossa; Ferrari Mythos; Ferrari FZ93; Ferrari FX
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ferrari Testarossa F90 Speciale – supersamochód klasy średniej wyprodukowany pod włoską marką Ferrari w 1988 roku.

Historia i opis modelu

Pod koniec lat 80. Ferrari otrzymało specjalne zamówienie na wykonanie unikatowego modelu samochodu dla Sułtana Brunei Hassanala Bolkiah, który rozsławił się zamiłowaniem do kolekcjonowania wielu niepowtarzalnych samochodów w latach 80. i 90. XX wieku. Do opracowania specjalnego modelu zaangażowane zostało włoskie studio projektowe Pininfarina, gdzie głównym stylistą i koordynatorem był Enrico Fumia^[1].

Testarossa F90 Speciale otrzymała awangardową, futurystyczną stylistykę z motywem owali, licznych przetłoczeń wraz z tylnymi panelami zakrywającymi część powierzchni kół. Pomimo sylwetki w stylu coupé, unikatowy model Ferrari to klasyczna targa z demontowanym panelem dachowym. Enrico Fumia określił zaawansowanie techniczne samochodu jako najbardziej wyrafinowany i skomplikowany projekt, jaki koordynował^[2].

Jak wskazała sama nazwa, Ferrari Testarossa F90 Speciale powstało w oparciu o model Testarossa, dzieląc z nim zarówno płytę podłogową i podzespoły techniczne, jak i specyficzną jednostkę napędową. Płasko umieszczona, 12-cylindrowa jednostka napędowa napędziła tylną oś, charakteryzując się mocą 390 KM i pojemnością 4,9 litra. Silnik sprzężono z manualną, 5-stopniową skrzynią biegów^[3].

Sprzedaż

Testarossa F90 Speciale to najbardziej sekretny, nieudokumentowany i szerzej nieznany projekt w historii Ferrari^[4]. Wyprodukowany został w 1988 roku w 6 sztukach na wyłączne zamówienie sułtana Brunei Hassanala Bolkiah oraz jego brata Jefriego^[5], z kolei przez kolejne 18 lat wiedza o istnieniu samochodu nie wykraczała poza krąg wybranych osób z Pininfariny i Ferrari^[4]. O istnieniu samochodu nigdy miał nie dowiedzieć się sam Enzo Ferrari^[1]. Istnienie F90 Speciale ujawnione zostało w 2005 roku, a jeden z 6 egzemplarzy miał być widziany w Monako.

Współczesny status samochodów pozostaje bliżej nieznany - spekuluje się, że wzorem innych modeli z kilkutysięczną kolekcji samochodów sułtana Brunei, pozostają one nieużywane w hangarze i niszczeją z powodu suchego, gorącego klimatu azjatyckiego państwa^[6]. W internecie dostępna jest ściśle limitowana dokumentacja fotograficzna samochodu - Ferrari udostępniło niewielką liczbę zdjęć egzemplarzy w granatowym oraz czarnym kolorze^[4].

Silnik

V12 180 4.9l 390 KM

Przypisy

↑ ^a ^b Coches con Historia: Ferrari Testarossa F90 Speciale. [dostęp 2022-04-29]. (hiszp.).
↑ 1988 Ferrari F90. [dostęp 2022-04-29]. (ang.).
↑ Szybkie i nieznane: Ferrari Testarossa F90 Speciale. [dostęp 2022-04-29]. (pol.).
↑ ^a ^b ^c After 18 years, the mysterious F90 was admitted its existence by Ferrari. [dostęp 2022-04-29]. (ang.).
↑ Ferrari Testarossa F90 Speciale. [dostęp 2022-04-29]. (ang.).
↑ Ferrari F90 Speciale : l’oeuvre très discrète de Pininfarina. [dostęp 2022-04-29]. (fr.).

[:1-1] Coches con Historia: Ferrari Testarossa F90 Speciale. [dostęp 2022-04-29]. (hiszp.).

[2] 1988 Ferrari F90. [dostęp 2022-04-29]. (ang.).

[3] Szybkie i nieznane: Ferrari Testarossa F90 Speciale. [dostęp 2022-04-29]. (pol.).

[:2-4] After 18 years, the mysterious F90 was admitted its existence by Ferrari. [dostęp 2022-04-29]. (ang.).

[5] Ferrari Testarossa F90 Speciale. [dostęp 2022-04-29]. (ang.).

[6] Ferrari F90 Speciale : l’oeuvre très discrète de Pininfarina. [dostęp 2022-04-29]. (fr.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

sportowe	125 S (1947) 159 S (1947) 166 S (1948-1949) 195 S (1950) 212 Exp (1951) 225 S (1952) 250 S (1952) 250 MM (1953) 250 Export (19531-1954) 250 Monza (1954) 250 GT Tour de France (1956-1958) 250 GT SWB (1959-1961) 250 GTO (1962-1964)
GT	166 Inter (1949) 195 Inter (1950) 212 Inter (1951-1952) 250 Europa (1953) 250 GT Europa (1954-1955) 250 GT Boano (1956) 250 GT Ellena (1957) 250 GT Coupe/250 GT Spider (1958-1961) 250 GT Lusso (1962-1963) 330 (1964-1965) 275 GTB (1964-1965) 275 GTB/4 (1966-1968) 365 (1966-1969) 365 GTB/4 Daytona (1968-1973) 550 (1996-2001) 575M (2002-2005) 599 (2006-2011) California (2008-2017) F12 (2012-2016) 812 Superfast (od 2017) Portofino (od 2018)
2 2	250 GT 2 2/GTE (1959-1962) 330 GT (1963-1966) 365 GT (1967-1970) GTC/4 (1971-1972) GT4 (1973-1975) 400 (1976-1978) 400i (1979-1984) 412 (1985-1989) 456 GT (1992-1997) 456M GT (1998-2003) 612 (2004-2010) FF (2011-2015) GTC4Lusso (od 2016)
America	340 America/342 America (1951-1952) 375 America/340/375 MM (1953-1955) 410 Superamerica (1956-1959) 400 Superamerica (1960-1963) 500 Superfast (1964-1965) 365 California (1966-1967)
V6/V8	Dino 206 (1968-1969) Dino 246 (1970-1973) 308 GTB/GTS (1975-1984) 208 GTB/GTS (1980-1986) 328 (1985-1989) 348 (1990-1995) F355 (1995-2000) 360 (2000-2005) F430 (2006-2009) 458 (2010-2015) 488 GTB (2015-2019) SF90 Stradale (od 2019) 296 GTB (od 2022)
RTR 2 2	Dino GT4 (1971-1979) Mondial 8 (1980-1984) Mondial 3.2 (1985-1988) Mondial t (1989-1993)
H-12	365BB (1973-1975) 512BB (1976-1980) BBi (1981-1983) Testarossa (1984-1990) 512TR (1991-1993) F512M (1994-1995)
supersamochody	250 GTO (1962-1964) 250 LM (1965-1966) 288 GTO (1984-1985) F40 (1987-1991) F50 (1995-1997) F50 GT (1996) Enzo (2003-2005) FXX (2006-2007) LaFerrari (2013-2015)