Przejdź do zawartości

Fernando Meligeni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fernando Meligeni
Ilustracja
Państwo

 Brazylia

Data i miejsce urodzenia

12 kwietnia 1971
Buenos Aires

Wzrost

180 cm

Gra

leworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1990

Zakończenie kariery

2003

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

25 (11 października 1999)

Australian Open

2R (1997)

Roland Garros

SF (1999)

Wimbledon

2R (2001)

US Open

3R (1997)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

7

Najwyżej w rankingu

34 (3 listopada 1997)

Australian Open

2R (2003)

Roland Garros

QF (1998)

US Open

1R (1997, 1998)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Brazylia
Igrzyska panamerykańskie
złoto Santo Domingo 2003 gra pojedyncza

Fernando Ariel Meligeni (ur. 12 kwietnia 1971 w Buenos Aires) – brazylijski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Atlanty (1996).

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Występując jeszcze w gronie juniorów Meligeni wygrał w 1989 roku nieoficjalne mistrzostwa świata, Orange Bowl, a sezon zakończył na 3. pozycji w klasyfikacji singlowej juniorów.

Jako zawodowy tenisista występował w latach 1990–2003.

W grze pojedynczej Brazylijczyk wygrał 3 turnieje rangi ATP World Tour oraz awansował do 3 finałów. W 1999 roku zanotował najlepszy rezultat w historii swoich startów wielkoszlemowych. Doszedł do półfinału Rolanda Garrosa, pokonując m.in. Patricka Raftera, Félixa Mantillę i Àlexa Corretję. Przegrał w czterech setach z Andrijem Medwediewem.

W grze podwójnej Meligeni zwyciężył w 7 imprezach z cyklu ATP World Tour.

W latach 1993–2002 reprezentował Brazylię w Pucharze Davisa, przyczyniając się do awansu do grupy światowej (najwyższej klasy rozgrywkowej) w 1996 roku oraz do osiągnięcia półfinału w 2000 roku.

W 1996 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Atlancie, gdzie zajął 4. miejsce. Pokonał m.in. Alberta Costę i Marka Philippoussisa, w półfinale przegrał z Sergim Bruguerą, a w meczu o brązowy medal uległ Leanderowi Paesowi.

W 2003 roku Meligeni zdobył złoty medal w grze pojedynczej na igrzyskach panamerykańskich, po pokonaniu w finale Marcelo Ríosa.

W rankingu singlowym Meligeni najwyżej był na 25. miejscu (11 października 1999), a w klasyfikacji deblowej na 34. pozycji (3 listopada 1997).

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (3–3)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 5 marca 1995 Meksyk Ceglana Austria Thomas Muster 6:7(4), 5:7
Zwycięzca 1. 16 lipca 1995 Båstad Ceglana Norwegia Christian Ruud 6:4, 6:4
Zwycięzca 2. 12 maja 1996 Pinehurst Ceglana Szwecja Mats Wilander 6:4, 6:2
Zwycięzca 3. 3 maja 1998 Praga Ceglana Czechy Ctislav Doseděl 6:1, 6:4
Finalista 2. 16 września 2001 Costa do Sauípe Twarda Czechy Jan Vacek 6:2, 6:7(2), 3:6
Finalista 3. 3 marca 2002 Acapulco Ceglana Hiszpania Carlos Moyá 6:7(4), 6:7(4)

Gra podwójna (7–0)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 10 listopada 1996 Santiago Ceglana Brazylia Gustavo Kuerten Rumunia Dinu Pescariu
Hiszpania Albert Portas
6:2, 6:4
Zwycięzca 2. 13 kwietnia 1997 Estoril Ceglana Brazylia Gustavo Kuerten Włochy Andrea Gaudenzi
Włochy Filippo Messori
6:2, 6:2
Zwycięzca 3. 15 czerwca 1997 Bolonia Ceglana Brazylia Gustavo Kuerten Stany Zjednoczone Dave Randall
Stany Zjednoczone Jack Waite
6:2, 7:5
Zwycięzca 4. 20 lipca 1997 Stuttgart Ceglana Brazylia Gustavo Kuerten Stany Zjednoczone Donald Johnson
Stany Zjednoczone Francisco Montana
6:4, 6:4
Zwycięzca 5. 2 listopada 1997 Bogota Ceglana Argentyna Luis Lobo Maroko Karim al-Alami
Wenezuela Maurice Ruah
6:1, 6:3
Zwycięzca 6. 12 lipca 1998 Gstaad Ceglana Brazylia Gustavo Kuerten Argentyna Daniel Orsanic
Czechy Cyril Suk
6:4, 7:5
Zwycięzca 7. 28 marca 1999 Casablanca Ceglana Brazylia Jaime Oncins Włochy Massimo Ardinghi
Włochy Vincenzo Santopadre
6:2, 6:3

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]