Przejdź do zawartości

Feliks Bartczuk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feliks Bartczuk
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 września 1846
Zawady

Data i miejsce śmierci

9 marca 1946
Kosów Lacki

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości z Mieczami Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Wojska (trzykrotnie) Krzyż Armii Krajowej

Feliks Bartczuk, ps. „Piast” (ur. 22 września 1846 w Zawadach koło Kosowa Lackiego[1], zm. 9 marca 1946 w Kosowie Lackim) – podporucznik, ostatni weteran powstania styczniowego.

Za udział w powstaniu odznaczony między innymi Krzyżem Niepodległości z Mieczami[2].

W czasie II wojny światowej został honorowym żołnierzem Armii Krajowej i czynnym żołnierzem służby informacyjno-wywiadowczej[3]. Po śmierci Antoniego Süssa (26 stycznia 1946) był ostatnim żyjącym weteranem powstania styczniowego. Pochowany jest na cmentarzu w Kosowie Lackim.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Marian Jakubik, Arkadiusz Kołodziejczyk: Żołnierska danina życia od 1657 roku. 2002.
  2. Zarządzenie o nadaniu Krzyża Niepodległości z Mieczami, Krzyża Niepodległości i Medalu Niepodległości. Monitor Polski, 1930, nr 260 poz. 4350. [dostęp 2014-03-22]. (ang.).
  3. Jacek Odziemczyk, Artur Ziontek: Feliks Bartczuk. Ostatni weteran powstania styczniowego. 2013.