Ewa Podleś

Ewa Maria Podleś
	; Ewa Podleś (ok. 2011)
Data i miejsce urodzenia	26 kwietnia 1952 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	19 stycznia 2024 ; Warszawa
Typ głosu	kontralt
Gatunki	opera
Zawód	śpiewaczka operowa i estradowa
	Współpracownicy
	Jerzy Marchwiński
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach
	Strona internetowa

Ewa Maria Podleś (ur. 26 kwietnia 1952 w Warszawie^[1], zm. 19 stycznia 2024^[2] tamże^[3]) – polska śpiewaczka operowa i estradowa światowej sławy, kontralt.

Życiorys

Ukończyła studia muzyczne w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie pod kierunkiem Aliny Bolechowskiej. Debiutowała w 1976 rolą Rozyny w Cyruliku sewilskim Gioacchino Rossiniego na deskach Opery Warszawskiej^[4]. Zdobycie nagród na konkursach śpiewaczych w Moskwie, Tuluzie i Barcelonie otworzyło jej wrota do międzynarodowej kariery.

W 1984 debiutowała w Metropolitan Opera (w Rinaldo Haendla, śpiewając partię tytułową na zmianę z Marilyn Horne), zaś w 1993 w mediolańskiej La Scali (partia tytułowa w Tankredzie Rossiniego).

Występowała w największych teatrach operowych świata, m.in. Seattle Opera, San Diego Opera, San Francisco Opera, Houston Grand Opera, Dallas Opera, Milwaukee’s Florentine Opera, Michigan Opera Theatre, Minnesota Opera, Atlanta Opera, Vancouver Opera, Canadian Opera Company, Staatsoper Unter den Linden, Deutsche Oper Berlin, Alte Oper we Frankfurcie nad Menem, Gran Teatre del Liceu, Teatro Bellini, Teatro La Fenice, Teatro San Carlo, Théâtre du Châtelet i Opéra Bastille w Paryżu, Teatro Real w Madrycie oraz w warszawskim Teatrze Wielkim – Operze Narodowej.

Była ceniona szczególnie za interpretacje ról w operach Georga Haendla i Gioacchino Rossiniego. W jej dorobku były ponadto nagrania pieśni (m.in. pieśni rosyjskie: Czajkowskiego, Rachmaninowa, Musorgskiego, polskie: Chopina, Karłowicza), jak i dzieł oratoryjnych i symfonicznych. Na estradzie często partnerował jej mąż, pianista Jerzy Marchwiński.

W 2007 w filmie Aria Diva wykonała dwa utwory stanowiące część podkładu muzycznego^[5].

W sezonie 2008–2009, po 25 latach, artystka powróciła do Metropolitan Opera w roli La Cieca (Niewidoma) w operze Amilcare Ponchiellego Gioconda.

Książki

W roku 2001 ukazał się obszerny wywiad-rzeka przeprowadzony przez Dorotę Szwarcman, zatytułowany: Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim^[6].
W 2013 roku ukazała się biografia artystki, napisana przez Brigitte Cormier, pt. Ewa Podleś. Contralto assoluto^[7].

Wybrany repertuar Ewy Podleś

opery:
- Tankred (rola tytułowa),
- Kopciuszek (rola tytułowa),
- Cyrulik sewilski (Rozyna),
- Juliusz Cezar (rola tytułowa, także partia Kornelii),
- Orfeusz i Eurydyka (Orfeusz),
- Carmen (rola tytułowa),
- Norma (Adalgisa),
- Semiramida (Arsace),
- Cyrus w Babilonii (Ciro di Babilonia) (rola tytułowa)
- Bal maskowy (Ulryka),
- Don Carlos (Eboli),
- Trubadur (Azucena),
- Falstaff (Pani Quickly),
- Elektra (Klitamnestra),
- Rusałka (Jeżibaba).
muzyka symfoniczna i oratoryjna:
- Requiem Giuseppe Verdiego
- II i III Symfonia Gustava Mahlera
- Te Deum Krzysztofa Pendereckiego.

Odznaczenia i nagrody

Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2006)^[8]
Medal Fundacji Kościuszkowskiej za wybitne zasługi dla krzewienia kultury polskiej i amerykańskiej (2005)
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2003)^[9]
Złote Berło – nagroda Fundacji Kultury Polskiej za całokształt działalności artystycznej (2003)^[10]
Nagroda im. Andrzeja Hiolskiego za tytułową rolę w Tankredzie Gioacchino Rossiniego w Teatrze Wielkim w Warszawie^[11] (2000)
Grand Prix Tchaikovsky – nagroda przyznawana przez Academie du Disque Francais (1993)
Złoty Orfeusz – nagroda Francuskiej Akademii Płytowej za recital arii operowych wydanych przez wytwórnię „Forlane” (1991)
II miejsce oraz nagroda specjalna im. Giuletty Simionato dla najlepszego głosu mezzosopranowego na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Barcelonie (1981)
I nagroda na IX Międzynarodowym Konkursie Śpiewaczym w Rio de Janeiro (ex aequo z Francine Leurent) (1979)
III nagroda na 25. Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Tuluzie (1979)^[12]
III nagroda na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie (1978)^[13]

Upamiętnienie

Międzynarodowe Stowarzyszenie Hodowców Irysów z siedzibą w Nowym Jorku nadało w roku 2002 nazwę „Ewa Podleś” specjalnie na jej cześć wyhodowanej odmianie irysa^[14].

Przypisy

↑ Ewa Podleś, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-22] .
↑ Jacek Marczyński: Fioletowy irys o nazwie Ewa Podleś. ruchmuzyczny.pl. [dostęp 2024-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024.01-20)].
↑ Zachary Woolfe: Ewa Podles, a Rare Contralto With Sweeping Range, Dies at 71. nytimes.com, 2024-01-22. [dostęp 2024-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-01-23)]. (ang.).
↑ Rok wcześniej, w 1975, w przedstawieniu studenckim, śpiewała Dorabellę w Così fan tutte W.A. Mozarta.
↑ Aria Diva. filmpolski.pl. [dostęp 2011-08-17]. (pol.).
↑ EwaE. Podleś EwaE., JerzyJ. Marchwiński JerzyJ., DorotaD. Szwarcman DorotaD., Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim’, PWM, 2001,, Kraków: Polskie Wydaw. Muzyczne, 2001, ISBN 83-224-0737-8, OCLC 749719226 .
↑ BrigitteB. Cormier BrigitteB., Ewa Podleś. Contralto assoluto, EwaE. Adamusińska-Vouland (tłum.), Kraków: PWM, 2013, ISBN 978-83-224-0944-2, OCLC 840301549 .
↑ Gloria Artis dla muzyki. Wiadomości, Wirtualna Polska, 6 stycznia 2007. [dostęp 2017-04-15].
↑ M.P. z 2004 r. nr 12, poz. 188
↑ Złote Berło 2003 dla Ewy Podleś, „Onet Muzyka”, 6 maja 2003 [dostęp 2017-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-17] (pol.).
↑ Nagroda im. A. Hiolskiego – II edycja, ogłoszenie wyników, www.trubadur.pl.
↑ Palmarès des précédentes éditions du Concours International de Chant de Toulouse [online], theatreducapitole.fr [dostęp 2023-01-12] (fr.).
↑ Конкурс имени Чайковского: лауреаты и члены жюри за все годы [online], ClassicalMusicNews.Ru, 4 kwietnia 2019 [dostęp 2020-05-26] (ros.).
↑ Irys „Ewa Podleś”, „Trubadur” [online], trubadur.pl [dostęp 2017-04-15] (pol.).

Bibliografia

Biografia Ewy Podleś na www.culture.pl
Biografia Ewy Podleś na www.podles.pl
Biogram Ewy Podleś w Archiwum Teatru Wielkiego (wg: M. Komorowska, Złote głosy, Ruch Muzyczny, portal Maestro)
Podleś Ewa, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2016-12-05] .
Ewa Podleś, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-08] .
BrigitteB. Cormier BrigitteB., Ewa Podleś. Contralto assoluto, EwaE. Adamusińska-Vouland (tłum.), Kraków: PWM, 2013, ISBN 978-83-224-0944-2, OCLC 840301549 .

Linki zewnętrzne

[culture-os-podles-ewa-1] Ewa Podleś, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-22] .

[nekrolog-2] Jacek Marczyński: Fioletowy irys o nazwie Ewa Podleś. ruchmuzyczny.pl. [dostęp 2024-01-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024.01-20)].

[NYT-3] Zachary Woolfe: Ewa Podles, a Rare Contralto With Sweeping Range, Dies at 71. nytimes.com, 2024-01-22. [dostęp 2024-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-01-23)]. (ang.).

[Rok_wcześniej_w_1975_w_przedstawieniu-4] Rok wcześniej, w 1975, w przedstawieniu studenckim, śpiewała Dorabellę w Così fan tutte W.A. Mozarta.

[Aria_Diva-5] Aria Diva. filmpolski.pl. [dostęp 2011-08-17]. (pol.).

[Dorota_Szwarcman_Razem_w-6] EwaE. Podleś EwaE., JerzyJ. Marchwiński JerzyJ., DorotaD. Szwarcman DorotaD., Razem w życiu i muzyce. Rozmowy z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim’, PWM, 2001,, Kraków: Polskie Wydaw. Muzyczne, 2001, ISBN 83-224-0737-8, OCLC 749719226 .

[Brigitte_Cormier_Ewa_Podleś-7] BrigitteB. Cormier BrigitteB., Ewa Podleś. Contralto assoluto, EwaE. Adamusińska-Vouland (tłum.), Kraków: PWM, 2013, ISBN 978-83-224-0944-2, OCLC 840301549 .

[Gloria_Artis-8] Gloria Artis dla muzyki. Wiadomości, Wirtualna Polska, 6 stycznia 2007. [dostęp 2017-04-15].

[MP_2004-12-188-9] M.P. z 2004 r. nr 12, poz. 188

[Złote_Berło_2003_dla_Ewy-10] Złote Berło 2003 dla Ewy Podleś, „Onet Muzyka”, 6 maja 2003 [dostęp 2017-04-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-05-17] (pol.).

[trubadur--11] Nagroda im. A. Hiolskiego – II edycja, ogłoszenie wyników, www.trubadur.pl.

[12] Palmarès des précédentes éditions du Concours International de Chant de Toulouse [online], theatreducapitole.fr [dostęp 2023-01-12] (fr.).

[13] Конкурс имени Чайковского: лауреаты и члены жюри за все годы [online], ClassicalMusicNews.Ru, 4 kwietnia 2019 [dostęp 2020-05-26] (ros.).

[Irys_Ewa_Podleś_Trubadur-14] Irys „Ewa Podleś”, „Trubadur” [online], trubadur.pl [dostęp 2017-04-15] (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]