Przejdź do zawartości

Euzebiusz Smolarek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Euzebiusz Smolarek
Ilustracja
Euzebiusz Smolarek (2011)
Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1981
Łódź

Wzrost

178 cm

Pozycja

pomocnik, napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
0000–1993 VV Spirit
1993–2000 Feyenoord
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2000–2005 Feyenoord 68 (12)
2005–2007 Borussia Dortmund 81 (25)
2007–2009 Racing Santander 34 (4)
2008–2009 → Bolton Wanderers (wyp.) 12 (0)
2009–2010 AO Kawala 15 (3)
2010–2011 Polonia Warszawa 23 (7)
2011–2012 Al-Khor 10 (3)
2012 ADO Den Haag 12 (2)
2012–2013 Jagiellonia Białystok 20 (4)
W sumie: 275 (60)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2002–2010  Polska 47 (19)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2014 Feyenoord (juniorzy)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Inne nagrody
Piłkarz Roku w Polsce
złoto 1. miejsce
2005
złoto 1. miejsce
2006
złoto 1. miejsce
2007
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Euzebiusz Łukasz Smolarek znany również jako Ebi (ur. 9 stycznia 1981 w Łodzi) – polski piłkarz, który występował na pozycji pomocnika lub napastnika i działacz piłkarski. Syn Włodzimierza Smolarka.

W latach 2002–2010 reprezentant Polski w piłce nożnej. Uczestnik Mistrzostw Świata 2006 oraz Mistrzostw Europy 2008.

Wychowanek Feyenoordu, z którym w sezonie 2001/02 sięgnął po Puchar UEFA. Następnie zawodnik takich klubów jak: Borussia Dortmund, Racing Santander, Bolton Wanderers, AO Kawala, Polonia Warszawa, Al-Khor, ADO Den Haag czy Jagiellonia. W latach 2005, 2006 i 2007 zwycięzca plebiscytu tygodnika „Piłka Nożna” w kategorii Piłkarz Roku (jako pierwszy polski piłkarz w historii, uczynił to trzy razy z rzędu)[1]. Laureat Wiktora 2007 w kategorii Najpopularniejszy sportowiec. Od 4 kwietnia 2019 prezes zarządu Polskiego Związku Piłkarzy[2].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Życiorys Euzebiusza Smolarka został w głównej mierze ukształtowany przez sportową karierę jego ojca, Włodzimierza, który w lipcu 1986 – po zakończeniu turnieju finałowego Mistrzostw Świata – przeszedł z Widzewa Łódź do Eintrachtu Frankfurt. Do Niemiec wyemigrował z żoną oraz obydwoma synami – starszym Mariuszem oraz pięcioletnim Euzebiuszem. We Frankfurcie rozpoczęła się przygoda z piłką nożną młodego Euzebiusza, bowiem podjął on treningi w dziecięcym zespole klubu ojca.

Feyenoord

[edytuj | edytuj kod]

Jego pasja nabrała rozpędu w czerwcu 1988, gdy Smolarek senior przeprowadził się do Holandii, by reprezentować barwy Feyenoordu. Do jego szkółki piłkarskiej rodzice zapisali również Ebiego, który z racji odziedziczonego talentu czynił regularne postępy. Dlatego też został on dość wcześnie wypożyczony do filialnego zespołu Feyenoordu – Spirit uit Ouderkerk aan den IJssel. Również tam szybko zwrócił na siebie uwagę trenerów i w sezonie 2000/2001 znalazł się w kadrze I drużyny seniorskiej Feyenoordu Rotterdam, zdobywając z nim wicemistrzostwo kraju. Ceniony za wyszkolenie techniczne i waleczność, jako szesnastolatek dostał propozycję gry w holenderskiej młodzieżówce, ale ostatecznie zdecydował się reprezentować barwy Polski.

Po niezwykle udanym premierowym sezonie w profesjonalnym futbolu – w którym dodatkowo zadebiutował w europejskich pucharach (zarówno w Lidze Mistrzów, jak i Pucharze UEFA) – nieźle rozpoczął również kolejny, stale umacniając swą pozycję w zespole. Jednak w marcu 2002 nieszczęśliwie doznał skomplikowanej kontuzji kolana, która wyeliminowała go z gry przez 15 miesięcy. Z tego powodu nie dane mu było wystąpić w zwycięskim (3:2) dla Feyenoordu finale Pucharu UEFA sezonu 2001/2002 na De Kuip przeciwko Borussii Dortmund, jednak swój wkład w ów sukces niewątpliwie posiadał. Dodatkowo, w kwietniu 2002 został zdyskwalifikowany na 6 miesięcy przez UEFA za rzekome zażywanie marihuany (winy mu jednak nigdy nie udowodniono). Absencja spowodowana karnym zawieszeniem pokryła się z niemożnością gry z racji urazu, jednak po powrocie na boisko nie udało mu się odzyskać formy. Z tego powodu cały sezon 2002/2003 może uznać za najbardziej nieudany w swej karierze.

Kolejne kluby

[edytuj | edytuj kod]

W kolejnym sezonie wiodło mu się o wiele lepiej, Ebi okazał się bowiem jednym z najlepszych strzelców w swojej drużynie. Odejście Berta van Marwijka ze stanowiska szkoleniowca Feyenoordu oznaczało jednak dla Smolarka początek kryzysu. Dlatego 18 stycznia 2005 został bezgotówkowo wypożyczony na pół roku (do końca sezonu 2004/2005) do Borussii Dortmund (ściągnął go tam van Marwijk). 24 sierpnia 2007 został za 4,8 mln euro wytransferowany z Borussii do Racingu Santander. Zadebiutował w nim już 26 sierpnia 2007 bezbramkowo zremisowanym meczem z FC Barcelona (wszedł na boisko w 55 min. zmieniając Ivana Bolado, a już w 67 min. ujrzał czerwoną kartkę). 7 października 2007 zdobył swego pierwszego gola w barwach tego klubu, w spotkaniu przeciwko Real Valladolid (na 1:0) i był to pierwszy gol Polaka w lidze hiszpańskiej od czasu trafienia Wojciecha Kowalczyka – 22 czerwca 1997.

W wyniku zmian personalnych w hiszpańskim klubie w lecie 2008 roku Ebi, musiał szukać nowego klubu. Początkowo krążyły plotki o jego transferze do Wisły Kraków, także klubów z Francji, Rosji, Grecji, Portugalii czy Anglii, a w tym takie zespoły jak SL Benfica czy Olympiakos SFP. Podjął on jednak rozmowy z francuskim klubem Toulouse FC, której warunki nie zostały zaakceptowane przez polskiego zawodnika. 30 sierpnia 2008 roku Ebi został wypożyczony na 12 miesięcy do angielskiego klubu Bolton Wanderers. Początkowo do Racingu w zamian za Smolarka miał trafić Portugalczyk Ricardo Vaz Tê, jednak pozostał on w angielskim klubie. Sezon 2008/2009 był bez wątpienia jednym z najgorszych sezonów Ebiego w całej karierze. W Boltonie grał bardzo mało, tylko raz wystąpił w podstawowej jedenastce, większość meczów rozpoczynał z ławki rezerwowych, a nawet na niej często brakowało dla niego miejsca. 10 sierpnia 2009 roku klub doszedł do porozumienia z piłkarzem w sprawie rozwiązania kontraktu[3].

Po odejściu Polaka z Racingu pojawiły się oferty m.in. z niemieckiego Hamburgera SV. 14 grudnia związał się dwuipółletnią umową z greckim AO Kawala[4]. W AO Kawala zadebiutował 5 stycznia 2010 roku w zremisowanym meczu z Levadiakosem. Pierwsze bramki dla „Niebieskich Argonautów” strzelił 14 lutego w meczu z Panathinaikosem Ateny. W dniu 25 lipca 2010 roku rozwiązał kontrakt.

Polonia Warszawa

[edytuj | edytuj kod]
Euzebiusz Smolarek i Andrius Skerla

27 lipca 2010 Smolarek po przejściu badań medycznych podpisał dwuletni kontrakt z Polonią Warszawa[5]. 6 sierpnia 2010 roku Smolarek zadebiutował w wygranym przez Polonię meczu z górnikiem Zabrze (2:0), zmieniając w 75 minucie meczu Daniela Gołębiewskiego. 13 sierpnia 2010 roku w spotkaniu derbowym z Legią Warszawa Smolarek strzelił swojego pierwszego gola w polskiej Ekstraklasie. Potem zdobywał jeszcze bramki w spotkaniach z Zagłębiem Lubin i Ruchem Chorzów. Po obiecującym początku Ebiego dopadł kryzys formy. Trzy gole zdobyte w rundzie jesiennej Ekstraklasy nie satysfakcjonowały prezesa Polonii Warszawa Józefa Wojciechowskiego. Okres przygotowawczy do rundy wiosennej piłkarz przepracował solidnie. Zdobywał bramki w meczach sparingowych, jednak po słabym początku rundy rewanżowej nowy trener zespołu Piotr Stokowiec zdecydował o przeniesieniu piłkarza do juniorskiej drużyny klubu, występującej w rozgrywkach Młodej Ekstraklasy. Jednakże po krótkim pobycie na ławce trenerskiej Piotra Stokowca nowym trenerem Polonii został Jacek Zieliński, który z powrotem przywrócił Euzebiusza Smolarka do seniorskiej drużyny. Po sezonie 2010/2011 nie porozumiał się z prezesem Józefem Wojciechowskim co do zarobków, dlatego został zesłany do tzw. „Klubu Kokosa”. Pod koniec lipca 2011 rozwiązał kontrakt z warszawskim klubem.

Al-Khor

[edytuj | edytuj kod]
Smolarek w barwach Al-Khor

Tydzień po opuszczeniu Polonii[6], Smolarek podpisał dwuletni kontrakt z katarskim Al-Khor[7]. W 10 meczach rundy jesiennej zdobył trzy bramki. Na początku stycznia kontrakt Smolarka został rozwiązany za porozumieniem stron[8]. Piłkarz rozpoczął poszukiwania nowego klubu. Wyjechał do Turcji na zgrupowanie Uralu Swierdłowska Oblast, jednak strony nie doszły do porozumienia w sprawie długości ewentualnej umowy[9].

ADO Den Haag

[edytuj | edytuj kod]

31 stycznia 2012 w ostatnim dniu zimowego okna transferowego piłkarz podpisał kontrakt z holenderskim ADO Den Haag. Był to tym samym powrót Smolarka do ligi holenderskiej po 7 latach. Zadebiutował w nim 8 lutego 2012 roku – w przegranym 0:6 meczu z AZ Alkmaar wszedł na boisko w 68 minucie[10]. 7 marca za porozumieniem stron Smolarek rozwiązał kontrakt z klubem z siedzibą w Hadze. W letnim okienku transferowym brał udział w testach w kolejnym holenderskim zespole NAC Breda.

Jagiellonia Białystok

[edytuj | edytuj kod]

12 września 2012 Euzebiusz Smolarek związał się rocznym kontraktem z Jagiellonią Białystok[11]. W czerwcu 2013 poinformowano o odejściu zawodnika z klubu[12].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]
Ebi Smolarek (z lewej) podczas meczu Polska – USA (1:0) w Kaiserslautern (1 marca 2006).
Smolarek podczas meczu Polska – Kostaryka (2:1) na Mistrzostwach Świata w 2006 roku.

Już od najwcześniejszego dzieciństwa Smolarek junior marzył o grze w reprezentacji Polski, na co wpływ miała przede wszystkim gra jego ojca w narodowych barwach i liczne sukcesy, które odnosił wraz z kadrą. By mieć szanse zrealizowania swych pragnień Ebi jako nastolatek odmówił KNVB występów w reprezentacji Holandii.

Swe pierwsze powołanie do zespołu biało-czerwonych otrzymał od Jerzego Engela na towarzyskie spotkanie przeciwko Irlandii Północnej w cypryjskim Limassol. Debiut w kadrze udało się zaliczyć już za pierwszym razem, bowiem 13 lutego 2002 na stadionie Tsirion Athlitiko Kentro wszedł na boisko w wygranym 4:1 meczu właśnie przeciwko popularnym Norn Iron (35 dni po 21 urodzinach). Mimo sporej hermetyczności ówczesnej drużyny narodowej i zaledwie jednego w niej występu miał szanse znalezienia się w 23-osobowej kadrze na finały Mistrzostw Świata 2002, jednak uniemożliwiła to – doznana w marcu – przewlekła kontuzja kolana.

Na kolejne powołanie przyszło mu czekać ponad 2 lata – do 31 marca 2004, gdy obowiązki selekcjonera pełnił już Paweł Janas. To właśnie dzięki niemu dostał możliwość udziału w swej pierwszej wielkiej imprezie, otrzymując nominację na finały Mistrzostw Świata 2006, będąc zarazem jednym z liderów ekipy. Wcześniej zdobył dla biało-czerwonych swego premierowego gola – 3 września 2005 na chorzowskim Stadionie Śląskim w meczu eliminacji MŚ'2006 przeciwko Austrii.

Podczas mundialu zagrał we wszystkich 3 meczach, jednak Polacy odpadli już po fazie grupowej. W związku z tym Janasa na stanowisku trenera zastąpił Leo Beenhakker, którego Smolarek doskonale znał z Feyenoordu. 11 października 2006 w wygranym 2:1 spotkaniu eliminacji Mistrzostw Europy 2008 z Portugalią strzelił 2 gole, stając się „ojcem triumfu”, ulubieńcem polskich kibiców i niekwestionowaną gwiazdą zespołu. Swój kunszt potwierdził 13 października 2007, zaliczając w przeciągu zaledwie 9 minut pierwszy klasyczny hat-trick dla reprezentacji i dając jej wygraną 3:1 w niezwykle ważnym pojedynku z Kazachstanem. 17 listopada 2007 dwie bramki Ebiego dały Polsce zwycięstwo 2:0 nad Belgią i przypieczętowały pierwszy w historii awans do finałów Mistrzostw Europy.

Podczas finałów Euro 2008 Ebi zagrał we wszystkich trzech meczach, lecz nie zdobył żadnej bramki, a Polska odpadła już w fazie grupowej zdobywając tylko jeden punkt w meczu z Austrią (1:1). Po meczu ze Słowenią 9 września 2009 Ebi długo nie występował w kadrze przez swoje problemy klubowe. Po kilku występach w polskiej ekstraklasie Franciszek Smuda 23 sierpnia 2010 roku znowu powołał Smolarka do kadry narodowej na mecze towarzyskie z Ukrainą i Australią.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

W 2014 roku przez kilka miesięcy był trenerem jednej z grup młodzieżowych Feyenoordu[13].

Statystyki

[edytuj | edytuj kod]
Ebi w barwach Polonii Warszawa w meczu z Lechem Poznań (10 listopada 2010).

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Stan na 12 sierpnia 2013.

Klub Sezon Liga Liga Puchary krajowe Puchary europejskie Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Feyenoord 2000/01 Eredivisie 25 3 0 0 0 0 25 3
2001/02 19 2 0 0 7 0 26 2
2002/03 0 0 0 0 0 0 0 0
2003/04 21 7 0 0 0 0 21 7
2004/05 (j) 3 0 0 0 0 0 3 0
W sumie 68 12 0 0 7 0 75 12
Borussia Dortmund 2004/05 Bundesliga 15 3 0 0 0 0 15 3
2005/06 34 13 1 0 0 0 34 13
2006/07 30 9 2 0 0 0 30 9
2007/08 (j) 2 0 1 1 0 0 3 1
W sumie 80 25 4 1 0 0 84 26
Racing Santander 2007/08 Primera Division 34 4 5 2 0 0 39 6
Bolton Wanderers 2008/09 Premier League 12 0 1 1 0 0 13 1
AO Kawala 2009/10 Super League 15 3 1 0 0 0 16 3
Polonia Warszawa 2010/11 Ekstraklasa 23 7 3 0 0 0 26 7
Al-Khor 2011/12 Q-League 12 4 1 1 0 0 13 5
ADO Den Haag 2011/12 Eredivisie 12 2 0 0 0 0 12 2
Jagiellonia Białystok 2012/13 Ekstraklasa 20 4 3 1 0 0 23 5
Ogółem 268 57 18 7 7 0 293 64

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Ebi Smolarek salutuje, wykonując charakterystyczną dla siebie cieszynkę po zdobyciu bramki (2010).

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Feyenoord

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Jest jednym z dwóch synów Zdzisławy i Włodzimierza Smolarka. Ma brata Mariusza. Jest żonaty z Holenderką Thirzą van Giessen. Mają dwóch synów: Meesa i Faasa[14].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Smolarek Piłkarzem Roku, wyróżnienie dla Beenhakkera. wiadomosci24.pl. [dostęp 2009-12-15]. (pol.).
  2. ↑ Euzebiusz Smolarek został nowym Prezesem Zarządu Polskiego Związku Piłkarzy. [online], Polski Związek Piłkarzy, 4 kwietnia 2019 [dostęp 2019-04-09] (pol.).
  3. ↑ Smolarek rozwiązał kontrakt z Racingiem. 90minut.pl. [dostęp 2009-12-15]. (pol.).
  4. ↑ Euzebiusz Smolarek w AÓ Kavála. 90minut.pl. [dostęp 2009-12-15]. (pol.).
  5. ↑ Euzebiusz Smolarek piłkarzem Polonii. Polonia Warszawa, 2010-07-27. [dostęp 2010-07-27]. (pol.).
  6. ↑ Smolarek zagra w Katarze. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. Sport.pl, 2011-08-05. [dostęp 2012-01-26]. (pol.).
  7. ↑ Robert Błoński: Euzebiusz Smolarek: Oferta z Kataru? Nie do odrzucenia. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. Sport.pl, 2011-08-05. [dostęp 2012-01-26]. (pol.).
  8. ↑ Ebi Smolarek: Obie strony chciały rozwiązać umowę. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. Sport.pl, 2012-01-26. [dostęp 2012-01-26]. (pol.).
  9. ↑ Smolarek negocjuje z rosyjskim zespołem. wp.pl. [dostęp 2012-01-27]. (pol.).
  10. ↑ AZ gromi w Hadze, debiut Smolarka. eredivisie.pl. [dostęp 2012-02-12].
  11. ↑ Smolarek oficjalnie w Jagiellonii. jagiellonia.pl. [dostęp 2012-09-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-04)].
  12. ↑ Euzebiusz Smolarek odchodzi z Jagiellonii. 90minut.pl. [dostęp 2013-11-16].
  13. ↑ Maciej Kmita: Euzebiusz Smolarek zakończył karierę. Będzie pracował w Feyenoordzie Rotterdam. sportowefakty.pl, 2014-07-28. [dostęp 2015-09-05]. (pol.).
  14. ↑ Sebastian Staszewski, Ebi Smolarek: Zawaliłem Euro, ale dziś niczego nie żałuję. Oto moja spowiedź, „Polskatimes.pl” [dostęp 2017-04-08] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Skład reprezentacji Polski na Euro 2008

Skład reprezentacji Polski na Mundialu 2006

Piłkarz Roku w Polsce (Piłka Nożna)
1973–1980
1981–1990
1991–2000
2001–2010
2011–2020
od 2021
Piłkarz Roku w Polsce (Sport)
1966–1970
1971–1980
1981–1990
1991–2000
2001–2010
2011–2020
od 2021
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Euzebiusz_Smolarek&oldid=74702021”