Euproctus

	Euproctus
	Gené, 1838
	; Przedstawiciel rodzaju – traszka korsykańska (E. montanus)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy ogoniaste
Rodzina	salamandrowate
Podrodzina	Pleurodelinae
Rodzaj	Euproctus
Synonimy
	Megapterna Savi, 1838; Phatnomatorhina Bibron W Bonaparte, 1839; Pelonectes Fitzinger, 1843; Bulga Gistel, 1868; Euproctus – Boulenger, 1878;
	Megapterna Savi, 1838; Phatnomatorhina Bibron W Bonaparte, 1839; Pelonectes Fitzinger, 1843; Bulga Gistel, 1868; Euproctus – Boulenger, 1878;
Gatunki
	2 gatunki – zobacz opis w tekście
	2 gatunki – zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Euproctus – rodzaj płazów ogoniastych z podrodziny Pleurodelinae w obrębie rodziny salamandrowatych (Salamandridae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące na Sardynii i Korsyce^[8].

Systematyka

Etymologia

Euproctus: gr. ευ eu „dobrze”; πρωκτος prōktos „odbyt”^[9].
Megapterna: gr. μεγας megas „wielki”; πτερνα pterna „pięta”^[9]. Gatunek typowy: Megapterna montana Savi, 1838.
Phatnomatorhina: φατνωμα phatnōma „kasetony, skrzyńce”; ῥις rhis, ῥινος rhinos „nos”^[9]. Gatunek typowy: Molge platycephala Gravenhorst, 1829.
Bulga: łac. bulga „skórzany worek lub torba”^[10]. Gatunek typowy: Euproctus rusconii Gené, 1838 (= Molge platycephala Gravenhorst, 1829).

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki^[8]:

Euproctus montanus (Savi, 1838) – traszka korsykańska^[11]
Euproctus platycephalus (Gravenhorst, 1829) – traszka sardyńska^[11]

Uwagi

↑ Takson traktowany jako podrodzaj rodzaju Triturus^[7].

Przypisy

↑ Euproctus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ C.G. Gené. Synopsis reptilium sardiniae indigenorum. „Memoria della Reale Accademia delle Scienze di Torino”. Serie seconda. 1, s. 281, 1838. (ang.).
↑ P. Savi. Descrizione della Salamandra corsica, e della Megapterna montana, nuovi animali della famiglia Batrachii. „Nuovo Giornale de'Letterati”. 37, s. 211, 1838. Pisa. (wł.).
↑ Ch.L.J.L. Bonaparte: Iconographia della Fauna Italica per le Quattro Classi degli Animali Vertebrati. T. II: Amphibi. Rome: Salviucci, 1839, s. 131. (wł.).
↑ L.J.F.J. Fitzinger: Systema Reptilium. Fasciculus Primus, Amblyglossae. Wien: Braumüller et Seidel, 1843, s. 33. (łac.).
↑ J. von N.F.X. Gistel: Die Lurche Europas. Ein Beitrag zur Lehre von der geographischen Verbreitung derselben. Leipzig: Gb. Wartig, 1868, s. 159. (niem.).
↑ ^a ^b G.A. Boulenger. Quelques mots sur les Euproctes. „Bulletin de la Société zoologique de France”. 3, s. 308, 1878. (fr.).
↑ ^a ^b D. Frost: Euproctus Gené, 1838. [w:] Amphibian Species of the World 6.1, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2022-05-17]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c L. Agassiz: Nomenclator zoologicus: continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 1–48, 1–8. (łac.).
↑ Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 36, OCLC 637083062 (ang.).
↑ ^a ^b Dz.U. z 2013 r. poz. 1302

[8] Takson traktowany jako podrodzaj rodzaju Triturus^[7].

[itis-1] Euproctus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[Gené-2] C.G. Gené. Synopsis reptilium sardiniae indigenorum. „Memoria della Reale Accademia delle Scienze di Torino”. Serie seconda. 1, s. 281, 1838. (ang.).

[Savi-3] P. Savi. Descrizione della Salamandra corsica, e della Megapterna montana, nuovi animali della famiglia Batrachii. „Nuovo Giornale de'Letterati”. 37, s. 211, 1838. Pisa. (wł.).

[Bibron-4] Ch.L.J.L. Bonaparte: Iconographia della Fauna Italica per le Quattro Classi degli Animali Vertebrati. T. II: Amphibi. Rome: Salviucci, 1839, s. 131. (wł.).

[Fitzinger-5] L.J.F.J. Fitzinger: Systema Reptilium. Fasciculus Primus, Amblyglossae. Wien: Braumüller et Seidel, 1843, s. 33. (łac.).

[Gistel-6] J. von N.F.X. Gistel: Die Lurche Europas. Ein Beitrag zur Lehre von der geographischen Verbreitung derselben. Leipzig: Gb. Wartig, 1868, s. 159. (niem.).

[Boulenger-7] G.A. Boulenger. Quelques mots sur les Euproctes. „Bulletin de la Société zoologique de France”. 3, s. 308, 1878. (fr.).

[Frost-9] D. Frost: Euproctus Gené, 1838. [w:] Amphibian Species of the World 6.1, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2022-05-17]. (ang.).

[Agassiz-10] L. Agassiz: Nomenclator zoologicus: continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 1–48, 1–8. (łac.).

[Jaeger-11] Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 36, OCLC 637083062 (ang.).

[du-12] Dz.U. z 2013 r. poz. 1302

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[a]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]