Przejdź do zawartości

Eta Centauri

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eta Centauri
η Cen
Ilustracja
Gwiazdozbiór Centaura z zaznaczonym położeniem η Centauri
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Centaur

Rektascensja

14h 35m 30,374s[1]

Deklinacja

−42° 09′ 28,67″[1]

Paralaksa (π)

0,01067 ± 0,00021[1]

Odległość

305,7 ± 6,1 ly
93,7 ± 1,9 pc

Wielkość obserwowana

2,33m[2]

Ruch własny (RA)

−34,73 ± 0,23 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

−32,72 ± 0,18 mas/rok[1]

Prędkość radialna

0,0 ± 1,6 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Typ widmowy

B2 Ve[1]

Masa

8,5 ± 0,9[3] M

Promień

5–6[4] R

Wielkość absolutna

−2,53m[2]

Jasność

5750 L[3]

Prędkość obrotu

310 ± 20 km/s[3]

Temperatura

20 500 ± 600 K[3]

Charakterystyka orbitalna
Krąży wokół

Centrum Galaktyki

Półoś wielka

7094[2] pc

Mimośród

0,0407[2]

Alternatywne oznaczenia
2MASS: J14353043-4209281
Cordoba Durchmusterung: CD−41°8917
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 537
Boss General Catalogue: GC 19656
Katalog Henry’ego Drapera: HD 127972
HD 127973
Katalog Hipparcosa: HIP 71352
Katalog jasnych gwiazd: HR 5440
SAO Star Catalog: SAO 225044

Eta Centauri (η Cen) – gwiazda w gwiazdozbiorze Centaura, odległa od Słońca o około 306 lat świetlnych.

Charakterystyka obserwacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Jest to jedna z jaśniejszych gwiazd w konstelacji, jej obserwowana wielkość gwiazdowa to 2,33m, a wielkość absolutna jest równa −2,53m[2]. Należy do asocjacji OB górnego Centaura-Wilka[4]. Leży ona zbyt daleko na niebie południowym, żeby można było ją obserwować z terenów Polski.

Charakterystyka fizyczna

[edytuj | edytuj kod]

Gwiazda należy do typu widmowego B2[1]. Jej temperatura to około 20 500 K, a jasność jest ok. 5750 razy większa niż jasność Słońca. Ma masę około 8,5 razy większą niż masa Słońca[3]. Jest to gwiazda zmienna typu Gamma Cassiopeiae o niewielkich wahaniach jasności, o zmiennych liniach emisyjnych wodoru w widmie, które świadczą o obecności otaczającego ją dysku gazu. Gwiazda ta bardzo szybko wiruje – jeden obrót wokół własnej osi zajmuje jej niecałą dobę. Jej masa jest bliska granicy, oddzielającej gwiazdy kończące życie jako masywne białe karły od gwiazd eksplodujących jako supernowa[4].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Eta Centauri w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e Anderson E., Francis C.: HIP 71352. [w:] Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2014-05-16]. (ang.).
  3. a b c d e R.S. Levenhagen, N.V. Leister. Spectroscopic analysis of southern B and Be stars. „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”. 371 (1), s. 252-262, 2006-09-01. DOI: 10.1111/j.1365-2966.2006.10655.x. arXiv:astro-ph/0606149. (ang.). 
  4. a b c Jim Kaler: ETA CEN (Eta Centauri). [w:] STARS [on-line]. [dostęp 2018-08-13]. (ang.).