Erich Rudorffer
| 224 zwycięstwa | |
 Maj. Erich Rudorffer, grudzień 1944 | |
 Major
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1945 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
JG 2, JG 54, JG 7 |
| Stanowiska |
dowódca II./JG 54 |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
pilot cywilny |
| Odznaczenia | |
    
| |
Erich Rudorffer (ur. 1 listopada 1917 w Zwochau w Cesarstwie Niemieckim, zm. 8 kwietnia 2016 w Bad Schwartau[1]) – niemiecki as myśliwski z okresu II wojny światowej, major. Znajduje się na siódmym miejscu listy pilotów z największą liczbą zestrzeleń. Rudorffer zgłosił łącznie 224 zestrzelenia[2], walcząc na wszystkich głównych niemieckich teatrach wojennych, w tym w Europie (m.in. Polska), na Morzu Śródziemnym i Froncie Wschodnim. Podczas wojny uczestniczył w ponad 1000 misjach bojowych, stoczył ponad 300 walk powietrznych, był zestrzeliwany przez artylerię przeciwlotniczą i myśliwce wroga 16 razy[3], musiał skakać na spadochronie 9 razy. Wśród jego 224 zestrzeleń znajduje się 58 samolotów szturmowych Ił-2. Po tym jak w październiku 2009 zmarł Günther Rall, Rudorffer stał się pierwszym spośród żyjących asów myśliwskich pod kątem liczby potwierdzonych zestrzeleń.
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego z Liśćmi Dębu i Mieczami
- Krzyż Rycerski – 1 maja 1941
- Liście Dębu (nr 447) – 11 kwietnia 1944
- Miecze (nr 126) – 26 stycznia 1945
- Krzyż Niemiecki w Złocie – 9 grudnia 1941
- Krzyż Żelazny I Klasy
- Krzyż Żelazny II Klasy
- Czarna Odznaka za Rany
- Złota odznaka pilota frontowego Luftwaffe z liczbą "1000"
- Odznaka pilota-obserwatora Luftwaffe
- Puchar Honorowy Luftwaffe – 20 października 1940
- Wymieniony raz we wspomnieniach imiennych Wehrmachtbericht – 30 października 1944
- Order Krzyża Wolności II Klasy – Finlandia
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rudorffer, Erich - TracesOfWar.com [online], tracesofwar.com [dostęp 2017-11-23] (ang.).
- ↑ Niektóre źródła podają liczbę 222.
- ↑ Mark Sołonin w książce "Na uśpionych lotniskach" (Rebis Poznań 2009, strona 150) podaje, że został zestrzelony 18 razy
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Berger, Florian (1999). Mit Eichenlaub und Schwertern. Die höchstdekorierten Soldaten des Zweiten Weltkrieges. Selbstverlag Florian Berger.
- Fellgiebel, Walther-Peer (2000). Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939-1945. Podzun-Pallas. ISBN 3-7909-0284-5.
- Musciano, Walter A (1995). Die berühmten Me 109 und ihre Piloten. Weltbild Verlag GmbH.
- Obermaier, Ernst (1989). Die Ritterkreuzträger der Luftwaffe Jagdflieger 1939 - 1945 (w języku niemieckim). Mainz, Germany: Verlag Dieter Hoffmann. ISBN 3-87341-065-6.
- Patzwall, Klaus D. and Scherzer, Veit (2001). Das Deutsche Kreuz 1941 - 1945 Geschichte und Inhaber Band II. Norderstedt, Germany: Verlag Klaus D. Patzwall. ISBN 3-931533-45-X.
- Schaulen, Fritjof (2005). Eichenlaubträger 1940 - 1945 Zeitgeschichte in Farbe III Radusch - Zwernemann (w języku niemieckim). Selent, Germany: Pour le Mérite. ISBN 3-932381-22-X.
- Scherzer, Veit (2007). Die Ritterkreuzträger 1939–1945 Die Inhaber des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 von Heer, Luftwaffe, Kriegsmarine, Waffen-SS, Volkssturm sowie mit Deutschland verbündeter Streitkräfte nach den Unterlagen des Bundesarchives (w języku niemieckim). Jena, Germany: Scherzers Miltaer-Verlag. ISBN 978-3-938845-17-2.
- Sprick, Mike (1996). Luftwaffe Fighter Aces: The Jagdflieger and their combat tactics and techniques. Ivy Books, 1996.
- Williamson, Gordon (2006). Knight's Cross, Oak-Leaves and Swords Recipients 1941-45. Osprey Publishing Ltd. ISBN 1-84176-643-7.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Jagdgeschwader 54. [dostęp 2010-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (18 marca 2010)].
- Aces of the Luftwaffe: Erich Rudorffer (lista zwycięstw).. [dostęp 2010-01-16]. (ang.).
- Erich Rudorffer (sylwetka).. das-ritterkreuz.de. [dostęp 2010-10-18]. (niem.).