Przejdź do zawartości

Erich Itor Kahn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erich Itor Kahn
Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1905
Rimbach

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

5 marca 1956
Nowy Jork

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pianista

Erich Itor Kahn (ur. 23 lipca 1905 w Rimbach, zm. 5 marca 1956 w Nowym Jorku[1][2][3]) – niemiecki kompozytor i pianista pochodzenia żydowskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1921–1928 studiował w konserwatorium Hocha we Frankfurcie nad Menem u Paula Franzena (fortepian) i Bernharda Seklesa (kompozycja)[1]. Od 1928 do 1933 roku był asystentem Hansa Rosbauda w rozgłośni Frankfurter Rundfunk[1][2]. W 1933 roku wyemigrował do Francji[1][2]. W latach 1938–1939 towarzyszył Pau Casalsowi w podróży koncertowej po Francji i Północnej Afryce[1][3]. Po wybuchu II wojny światowej został internowany, zdołał jednak uciec i przedostać się w 1941 roku do Stanów Zjednoczonych, gdzie w 1947 roku otrzymał amerykańskie obywatelstwo[1]. Od 1944 roku wraz z Aleksandrem Schneiderem i Benarem Heifetzem współtworzył Albeneri Trio[1][2][3]. W 1948 roku odznaczony został Coolidge Medal za zasługi w dziedzinie kameralistyki[1][2][3].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Był aktywnym propagatorem muzyki współczesnej, już w latach 30. XX wieku zaadaptował technikę dodekafoniczną Arnolda Schönberga[1]. Wykorzystywał też elementy folkloru bretońskiego i żydowskiego[1]. Pozostawił po sobie niewiele kompozycji, napisane utwory wielokrotnie przerabiał[1].

Wybrane kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Präludien zur Nacht na orkiestrę kameralną (1927)
  • Les symphonies bretonnes (1941)
  • Suita: wersja 1 na skrzypce i orkiestrę (1927), wersja 2 na skrzypce, orkiestrę i fortepian (1937), wersja 3 na skrzypce i 26 instrumentów (1955, instrumentacja dokończona przez Renégo Leibowitza)

Utwory kameralne

  • 3 caprices de Paganini na skrzypce i fortepian (1943)
  • Nenia Judeis qui hac aetate perierunt na wiolonczelę i fortepian (1943)
  • Actus tragicus na 10 instrumentów (1946)
  • Kwartet smyczkowy (1953)

Utwory fortepianowe

  • Bagatellen (1936)
  • 8 inventions (1937)
  • Ciaccona dei tempi dei guerra (1943)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Muzyka na sopran i 10 instrumentów (1953)
  • 4 Nocturnes na sopran i fortepian (1954)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 10–11. ISBN 978-83-224-3303-4.
  2. a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1802. ISBN 978-0-02-865528-4.
  3. a b c d The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 434. ISBN 0-674-37299-9.