Dzwonkówka niebieskawa

Dzwonkówka niebieskawa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieczarkowce
Rodzina	dzwonkówkowate
Rodzaj	Entocybe
Gatunek	dzwonkówka niebieskawa
	Nazwa systematyczna
	Entocybe nitida (Quél.) T.J. Baroni, Largent & V. Hofst.; N. Amer. Fung. 6(12): 9 (2011)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dzwonkówka niebieskawa (Entocybe nitida (Quél.) T.J. Baroni, Largent & V. Hofst.) – gatunek grzybów z rodziny dzwonkówkowatych (Entolomataceae)^[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Entoloma, Entolomataceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi^[1].

Po raz pierwszy zdiagnozował go w 1883 r. Lucien Quélet nadając mu nazwę Entoloma nitidum. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu T.J. Baroni, Largent & V. Hofst. w 2011 r.^[1]

Synonimy^[2]:

Entoloma nitidum Quél. 1883
Rhodophyllus nitidus (Quél.) Quél. 1886

Nazwę zwyczajową zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.^[3] Po przeniesieniu gatunku do rodzaju Entocybe nazwa ta stała się niespójna z nazwą naukową.

Morfologia

Kapelusz

Średnica 2–5 cm, początkowo stożkowaty, potem kolejno stożkowato-dzwonkowaty z wybrzuszeniem, niskołukowaty i rozpostarty. Brzeg początkowo podwinięty, potem prosty, na koniec nieco podniesiony. Kapelusz starszych okazów promieniście poszarpany. Nie jest higrofaniczny. Powierzchnia jedwabiście błyszcząca, przy brzegu z delikatnymi promienistymi włókienkami. Barwa ciemnoniebieska, stalowoniebieska lub niebieskoczarna, u starszych okazów na wierzchołku blednąca do szarej^[4].

Blaszki

W liczbie 28–32 z międzyblaszkami (zwykle l=1–3, czasami do 7), średniogęste, wąsko przyrośnięte lub prawie wolne, początkowo białawe, potem różowe. Ostrza tej samej barwy^[5].

Trzon

Wysokość 3–8,5 cm, grubość 2–5,5 mm, cylindryczny, często wygięty i zwężający się ku podstawie, czasem prawie korzeniasty, początkowo pełny, potem pusty. Powierzchnia tej samej barwy co kapelusz, lub nieco jaśniejsza, przy podstawie biaława lub żółtawa, podłużnie pokryta włókienkamni, czasem skręconymi^[5].

Miąższ

Pod skórką niebieski, wewnątrz białawy, kruchy^[5]. Zapach słaby, grzybowy^[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki w widoku z boku tępokanciaste, 6-8-kątowe, o wymiarach (6,0–) 6,5–9,0 × (6,0–) 6,5–7,5 (–8,0) μm. Podstawki 24–36 × 7,5–12,5 μm, 4-zarodnikowe, ze sprzążkami. Cystyd brak. Strzępki skórki cylindryczne, o szerokości 2–6 μm. Warstwa podskórkowa dobrze rozwinięta, złożona z nabrzmiałych strzępek o rozmiarach 25–60 (–80) × 20–25 μm. Strzępki skórki i górnej warstwy tramy kapelusza zawierają wewnątrzkomórkowy niebieski pigment. W strzępkach duże sprzążki^[5].

Występowanie i siedlisko

Entocybe nitida w Europie jest szeroko rozprzestrzeniona. Poza Europą podano tylko dwa miejsca jej występowania: w Ameryce Północnej (Alaska i stan Waszyngton w USA) oraz na Nowej Zelandii^[6]. W Polsce rozprzestrzenienie i częstość występowania nie są dokładnie znane. W piśmiennictwie naukowym do 2003 r. podano 3 stanowiska^[3]. Aktualne stanowiska podaje internetowy atlas grzybów^[7].

Występuje głównie w lasach iglastych na próchnicznym podłożu z mchami i trawą, rzadko wśród liści. Spotykana także na torfowiskach. Owocniki pojawiają się od lipca do września^[4]. W Polsce notowana także w lasach mieszanych, zwłaszcza pod sosnami i jodłami^[3].

Znaczenie

Dzwonkówki uważano za grzyby saprotroficzne, jednak badania naukowe przeprowadzone w 2006 r. wykazały, że Entocybe nitida tworzy ektomikoryzę z grabem zwyczajnym (Carpinus betulus). Stwierdzono również, że ma ona wiele wspólnych cech z dzwonkówką trującą (Entoloma sinuatum) i dzwonkówką tarczowatą (Entoloma sericeum), u których już wcześniej wykazano ektomikoryzę^[8].

Jest grzybem trującym^[4].

Gatunki podobne

Smukły pokrój, trwały niebieski kolor, a także siedlisko (lasy iglaste i mieszane) odróżniają Entocybe nitida od blisko spokrewnionych dzwonkówek^[9]. Podobna dzwonkówka szarofioletowa (Entoloma bloxamii) odróżnia się m.in. mącznym zapachem^[4].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Index Fungorum. [dostęp 2018-12-20]. (ang.).
↑ Species Fungorum. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
↑ ^a ^b ^c ^d Flora Agaricina Neerlandica. Critical monographs on the families of agarics and boleti occuring in the Netherlands. 1988. 1: Entolomataceae. 1, s. 97
↑ Discover Life Maps. [dostęp 2018-01-18].
↑ Aktualne stanowiska dzwonkówki niebieskawej w Polsce. [dostęp 2018-12-20].
↑ Agerer R, Danielson RM, Egli S, Ingleby K, Luoma D, Treu R (eds). Entoloma nitidum Quel. plus Carpinus betulus L. Descriptions of ectomycorhizeae 9/10, 31–36 (2006)
↑ M.E. Noordeloos, M.E. Entoloma s.l., Fungi Europaei. 1992, 5, s. 116

[if-1] Index Fungorum. [dostęp 2018-12-20]. (ang.).

[sf-2] Species Fungorum. [dostęp 2015-12-20]. (ang.).

[checklist-3] Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.

[wag-4] Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.

[flora-5] Flora Agaricina Neerlandica. Critical monographs on the families of agarics and boleti occuring in the Netherlands. 1988. 1: Entolomataceae. 1, s. 97

[discover-6] Discover Life Maps. [dostęp 2018-01-18].

[7] Aktualne stanowiska dzwonkówki niebieskawej w Polsce. [dostęp 2018-12-20].

[8] Agerer R, Danielson RM, Egli S, Ingleby K, Luoma D, Treu R (eds). Entoloma nitidum Quel. plus Carpinus betulus L. Descriptions of ectomycorhizeae 9/10, 31–36 (2006)

[9] M.E. Noordeloos, M.E. Entoloma s.l., Fungi Europaei. 1992, 5, s. 116

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]