Elżbieta Kurtz

Elżbieta Kurtz

Data i miejsce urodzenia	11 lipca 1917 Toruń
Data i miejsce śmierci	27 lipca 2013 Gdańsk
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Polska
Dorobek medalowy
Reprezentacja Polska Mistrzostwa świata srebro ZSRR 1952 drużynowo Mistrzostwa Europy brąz Czechosłowacja 1949 drużynowo srebro Bułgaria 1950 drużynowo srebro Francja 1951 drużynowo

Elżbieta Kurtz, z d. Lewandowska (ur. 11 lipca 1917 w Toruniu, zm. 27 lipca 2013 w Gdańsku) – polska siatkarka, wicemistrzyni świata (1952), dwukrotna wicemistrzyni Europy (1950, 1951), brązowa medalistka mistrzostw Europy (1949).

Kariera sportowa

Przed II wojną światową uprawiała lekką atletykę w Pomorzaninie Toruń. Po wojnie poświęciła się siatkówce. W 1946 i 1947 zdobyła z toruńskim klubem dwa brązowe medale mistrzostw Polski. W 1947 zamieszkała w Gdańsku, początkowo grała w Gedanii, której trenerem był jej mąż Edmund Kurtz. W 1949 została wicemistrzynią Polski w barwach Gromu Gdynia. Od 1950 występowała ponownie w Gedanii. Z gdańskim klubem sięgnęła po mistrzostwo Polski w 1953 i 1954 oraz wicemistrzostwo Polski w 1952. Karierę zawodniczą zakończyła w 1960.

W reprezentacji Polski debiutowała w pierwszym spotkaniu w historii tej drużyny – 14 lutego 1948 z Czechosłowacją. Trzykrotnie wystąpiła na mistrzostwach Europy, zdobywając brązowy medal w 1949 oraz dwukrotnie wicemistrzostwo Europy – w 1950 i 1951. W 1952 zdobyła natomiast wicemistrzostwo świata. Ostatni raz w biało-czerwonych barwach wystąpiła 22 maja 1955 w towarzyskim spotkaniu z reprezentacją francuskiej centrali związkowej FSGT. Łącznie w biało-czerwonych barwach zagrała 54 razy.

Bibliografia

• Krzysztof Mecner 80 lat polskiej siatkówki, b. m i r. w.
• Mała encyklopedia sportu. Tom 1. A-K, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1984.
• Jerzy Gebert Z gdańskich boisk i stadionów, wyd. Morskie, Gdańsk, 1970.
• Henryk Kurzyński, Maciej Rachwalski, Andrzej Socha, Tadeusz Wołejko, Historia polskiej kobiecej lekkoatletyki w okresie międzywojennym, Warszawa 2008.