Przejdź do zawartości

Edeltrauda Helios-Rybicka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edeltrauda Helios-Rybicka
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

21 maja 1943
Broniec

Profesor dr hab. nauk o Ziemi
Specjalność: mineralogia i geochemia
Alma Mater

Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Doktorat

1975
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie

Profesura

31 maja 1996

Kierownik Zakładu Ochrony Środowiska
Zakład

Zakład Ochrony Środowiska - Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie

Okres zatrudn.

1993-2006

Odznaczenia
Medal Komisji Edukacji Narodowej

Edeltrauda Rita Helios-Rybicka (ur. 21 maja 1943 w Brońcu koło Olesna) – polska inżynier chemik, geochemik, profesor zwyczajny oraz wykładowca akademicki.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Studia ukończyła w 1968 roku[1] uzyskując tytuł magistra inżyniera chemika ceramika na Wydziale Inżynierii Materiałowej i Ceramiki Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (AGH). Promocję doktorską uzyskała w 1975 roku[1], zaś w 1996 roku[1] została mianowana profesorem zwyczajnym.

W 1993 roku zorganizowała Zakład Ochrony Środowiska na Wydziale Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska, którym kierowała do 2006 roku. Jest jednym z koordynatorów polsko-niemieckiego „Projektu Odra”, w ramach którego zorganizowała pierwszą w Polsce pracownię plazmowej spektrometrii masowej. Opracowała kilka monografii oraz skrypt z dziedziny geochemii.

Była członkiem Stowarzyszenia Polskich Stypendystów Fundacji im. Aleksandra von Humboldta (Societas Humboltiana Polonorum – SHP) oraz prezesem Zarządu Głównego SHP w latach 2004–2007. Była członkiem Komitetu Inżynierii Środowiska Polskiej Akademii Nauk. W 2010 roku została wyróżniona w Toruniu Medalem za Zasługi dla SHP.[2]

Z okazji Dnia Inauguracji Roku Akademickiego wręczono jej 16 października 2002 Medal Komisji Edukacji Narodowej[3]. W grudniu 2012 roku otrzymała Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego za wybitne osiągnięcia w opiece naukowej i dydaktycznej[4].

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Reakcje minerałów ilastych z Ca(OH)1 i ich znaczenie praktyczne. 1977.
  • z Haliną Badyoczek: Studium selektywnej rozpuszczalności minerałów żelaza i tytanu z surowców kaolinowych. Reakcje minerałów ilastych z Ca(OH)2 i ich znaczenie praktyczne. Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław 1977.
  • z Piotrem Wyszomirskim: Surowce węglanowe. Akademia Górniczo-Hutnicza, Kraków 1991.
  • Rola minerałów ilastych w wiązaniu metali ciężkich przez osady rzeczne górnej Wisły. Akademia Górniczo-Hutnicza, Kraków 1986.
  • z Wandą Sikorą: Surowce ilaste. Wydawnictwa AGH, Kraków 1994.
  • z Arndtem Knöckelem: Das Oderprojekt (Odra-Projekt). Interdisziplinäre deutsch-polnische Studien über das Verhalten der Schadstoffe im Odersystem. Kraków / Hamburg 1995.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Literatura uzupełniająca

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]