Przejdź do zawartości

Eddie Cheever

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Edward Cheever
Ilustracja
Eddie Cheever w 2008 roku
Imię i nazwisko

Edward McKay Cheever Jr

Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1958
Phoenix Stany Zjednoczone

Sukcesy

1981: 24h Le Mans (drugie miejsce w grupie 5)
1998: Indianapolis 500 (zwycięzca)

Edward „Eddie” McKay Cheever Jr (ur. 10 stycznia 1958 w Phoenix) – amerykański kierowca wyścigowy. Startował m.in. w Formule 1, Champ Car i Indy Racing League. Właściciel zespołu wyścigowego, w którym jako kierowca wygrał Indianapolis 500.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Startował w najbardziej prestiżowych seriach wyścigowych świata. W Formule 1 jeździł od 1980 (wcześniej przez 2 lata był testerem). Pierwszy sezon startów spędził w zespole Osella. Nie zdobył punktów. Kolejny sezon w Tyrrell Racing był lepszy. Cheever 5 razy kończył zawody w pierwszej szóstce, co dało mu 10 punktów i 12 miejsce w klasyfikacji generalnej. Rok 1982 w zespole Ligier również przyniósł mu 12 pozycję, ale z 15 punktami, po 3 miejscach na podium i pole position w Detroit. W sezonie 1983 w Renault F1 zajął najwyższe w karierze, szóste miejsce wśród kierowców. Czterokrotnie stawał na podium i zaliczył najszybsze okrążenie (Montreal). Uzbierał 22 punkty. Następne 2 lata spędził w podupadającym zespole Alfa Romeo. Łącznie zdobył dla Alfy 3 punkty. Przeniósł się do teamu Lola. Jeżdżąc dla tego zespołu Cheever tylko raz zakwalifikował się do wyścigu. Ostatnie 3 lata w F1 spędził w Arrowsie, 2 razy stanął na podium, a w klasyfikacji kierowców plasował się na miejscach: 10, 12 i 11.

Przeniósł się do serii Champ Car, w której jeździł do 1995. Pięć razy stał na podium, a w latach 19901992 kończył sezony w pierwszej dziesiątce (dwa razy 9 i raz 10).

W latach 19962002 jeździł w Indy Racing League. Trzy razy stawał na podium klasyfikacji generalnej kierowców (1996, 1997, 2000), wygrał 5 wyścigów, a raz startował z pole position. Jeden z wyścigów w 1998 wygrał po starcie z 17 pola. W Indianapolis rozwinął rekordową prędkość - 379,971 km/h. W 2006 powrócił do wyścigów tej klasy i wziął udział w Indianapolis 500 oraz 24h Le Mans i 24h Daytona, jednak bez powodzenia. To sprawiło, że zakończył karierę. Wciąż jednak pomaga kierowcom startującym w Indianapolis 500.

Starty w Indianapolis 500

[edytuj | edytuj kod]
Rok Nadwozie Silnik Start Wynik Uwagi
1990 Penske Chevrolet 14 8
1991 Lola Chevrolet 10 31 Awaria elektryki
1992 Lola Cosworth-Ford 2 4
1993 Lola Buick 33 16
1994 Lola Menard-Buick 11 8
1995 Lola Cosworth-Ford 14 31 Wypadek
1996 Lola Menard-Buick 4 11
1997 G-Force Oldsmobile 11 23 Awaria
1998 Dallara Oldsmobile 17 1
1999 Dallara Infiniti 16 18 Silnik
2000 Dallara Infiniti 10 5
2001 Dallara Infiniti 26 25 Awaria elektryki
2002 Dallara Infiniti 6 5
2006 Dallara Honda 19 13