Przejdź do zawartości

Podlistnik białawy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Ectophylla alba)
Podlistnik białawy
Ectophylla alba[1]
H. Allen, 1892[2]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

nietoperze

Rodzina

liścionosowate

Podrodzina

owocnikowce

Plemię

owocnikowce

Rodzaj

Ectophylla
H. Allen, 1892[3]

Gatunek

podlistnik białawy

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Podlistnik białawy[5] (Ectophylla alba) – gatunek ssaka z podrodziny owocnikowców (Stenodermatinae) w obrębie rodziny liścionosowatych (Phyllostomidae).

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj i gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1892 roku amerykański zoolog Harrison Allen nadając im odpowiednio nazwy Ectophylla[3] i Ectophylla alba[2]. Holotyp pochodził z obszaru w sąsiedztwie rzeki Coco, we wschodnim Hondurasie[6]. Jedyny przedstawiciel rodzaju podlistnik[5] (Ectophylla)[6][7][8].

Ectophylla alba jest kojarzony z Mesophylla, głównie na podstawie ich podobnego wzoru futra[8]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[8].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ectophylla: gr. εκτος ektos „poza, na zewnątrz”; φυλλον phullon „liść”[9].
  • alba: łac. albus „biały, trupio-biały”[10].

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Podlistnik białawy występuje na karaibskich stokach w Ameryce Środkowej (wschodni Honduras, wschodnia Nikaragua, wschodnia Kostaryka i skrajnie północno-zachodnia Panama)[8].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 37–47 mm, ogon niewidoczny, długość ucha 10–15 mm, długość tylnej stopy 7–10 mm, długość przedramienia 27,8–29,3 mm; masa ciała 5–6 g[7]. Wzór zębowy: I C P M = 28[7]. Kariotyp wynosi 2n = 30 i FN = 56[7]. Proces determinacji płci to klasyczny system XX/XY[7].

Ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Zasiedla zarówno niziny, jak i pogórza do wysokości około 700 m n.p.m., porośnięte przez pierwotny, wiecznie zielony las deszczowy, ale też niektóre wtórne drzewostany powstałe po jego wycięciu. Nietoperze tego gatunku żyją w małych koloniach, schowane pod liśćmi roślin z rodzaju Heliconia w podszycie lasu. Kryjówkę budują same, podgryzając boczne nerwy liścia tuż przy nerwie głównym (wzdłuż niego), dzięki czemu blaszka liściowa składa się, tworząc namiot. Stare liście helikonii przyjmują podobną formę, są jednak wyblakłe i martwe, podczas gdy kolonie podlistnika białawego kryją się wyłącznie pod świeżymi, zielonymi liśćmi. Kryjówki takie znajdują się zwykle na wysokości około 2 m. Niektóre namioty są wykorzystywane wyłącznie jako kryjówki nocne - miejsca odpoczynku podczas żerowania. Kolonia składa się z do 4-8 osobników, w tym tylko jednego samca. Obie płcie dzielą kryjówkę aż do czasu urodzenia młodych (w Kostaryce - kwiecień), potem samce opuszczają kolonie. Podlistnik białawy odżywia się owocami, głównie małymi figami, rosnącymi w podszycie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ectophylla alba, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Allen 1892 ↓, s. 442.
  3. a b Allen 1892 ↓, s. 441.
  4. B.W. and Pineda Rodriguez, Ectophylla alba, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-07-12] (ang.).
  5. a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 108. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  6. a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Ectophylla. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-07-12].
  7. a b c d e S. Solari, R. Medellín, B. Rodríguez-Herrera, V. da Cunha Tavares, G. Garbino, M.A. Camacho, D.T. Saá, B. Lim, J. Arroyo-Cabrales, A. Rodríguez-Durán, E. Dumont, S. Burneo, L.F. A. Urioste, M. Tschapka & D. Espinosa: Family Phyllostomidae (New World Leaf-nosed Bats). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 9: Bats. Barcelona: Lynx Edicions, 2019, s. 569. ISBN 978-84-16728-19-0. (ang.).
  8. a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 184. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  9. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 251, 1904. (ang.). 
  10. alba, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-07-12] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • H. Allen. Description of a new genus of phyllostome bats. „Proceedings of the United States National Museum”. 15, s. 441–442, 1892. (ang.). 
  • B.W. and Pineda Rodriguez, Ectophylla alba, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-05-13] (ang.).